FanFic.nl

All The Little Lights

Dansend blad [The Legend of Korra]

Korra liep rustig over campus. Haar oordopjes zaten stevig in haar oren, maar toch hoorde ze de harde wind boven de muziek uit suizen.
Haar gedachten vlogen door haar hoofd als de blaadjes die rond haar voeten dansen. Totdat een lang meisje met zwart haar plotseling langs haar stoof. Haar rugzak bonsde op en neer op haar rug. Geen hardloopster dus.
Even verderop kwam het meisje echter hijgend stil. Te oordelen aan haar rood aangelopen gezicht had ze al een heel stuk gerend – of gewoon de conditie van een reuzenpanda, dat kon ook.
“Wat is er aan de hand?” vroeg Korra vriendelijk toen ze het meisje bereikt had.
Tussen haar gehijg door wist het meisje uit te brengen dat de wind haar schetsen had meegenomen. De tranen stonden in haar ogen.
“Hoe lang geleden? Kunnen ze hier nog in de buurt zijn?” vroeg ze meteen.
Het meisje antwoordde dat ze ze net nog over de stoep had zien dwarrelen, maar dat ze haar steeds te snel af waren geweest.
Meteen deed Korra haar rugzak en gaf hem aan het meisje. “Houd vast. Ik ben er zo weer.” Als ze gelijk had, waren ze misschien nog in de buurt. In het beste geval waren ze even verderop vast komen te zitten in de begroeiing, in een minder florissant geval dansten ze nu over de autoweg. Maar dat zou Korra er niet van weerhouden proberen te helpen.
Ze sprintte weg, zichzelf innerlijk dankend voor de geweldige conditie die ze bij de dagelijkse afmattingen van haar voetbaltraining gekweekt had. De wind in haar rug gaf haar het gevoel te vliegen. De oortjes dansten rond haar nek.
Met haar ogen scande ze de omgeving. Het witte papier zou tussen het grijs en groen toch op moeten vallen. Bingo! Het meisje had gelijk gehad: de papieren wervelden nog steeds over de stoep. Nu en dan sterken ze neer, maar bijna meteen werden ze door een nieuwe windvlaag gegrepen en meegesleurd.
Nu haar doel in zicht was, zette Korra zich schrap voor een extra eindsprintje. Daar was het kruispunt al, en als ze dat bereikten kon ze het wel shaken. Zelfs als ze niet op de weg belandden en terug zouden keren als stempels van vuil en bandensporen, zouden ze ongetwijfeld verloren gaan door het water dat daarachter begon.
Haar sprintje was precies genoeg. Toen de papieren het asfalt van de weg net raakten, schoot Korra’s hand naar voren en trok ze weg van de naderende wielen. De wind had ze wat verkreukeld, maar verder waren ze nog in prima staat.
Op haar weg terug bekeek ze de tekeningen. Het waren drie auto’s, elk met een compleet ander design. De eerste leek vooral geschikt voor gezinsvervoer: hij was ruim, met wel zeven zitplaatsen, maar niet zo heel veel bagageruimte. Daarnaast was er nog een cabriolet en een supercompact stadsautootje.
“Voertuigbouwkunde?” gokte Korra toen ze de papieren met een brede glimlach teruggaf aan het meisje.
De tranen rolden nu echt over haar wangen. “Bedankt!” riep ze opgelucht.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.