FanFic.nl

500 little words

#10: let it snow

Wanda kijkt haar ogen uit vanaf de uitgestrekt rots. De hele woestijn is bedekt met een wit laagje. Ze heeft het nog niet eerder gezien. Ze gaat er voorzichtig met haar hand langs. Het is koud en smelt van haar warmte. Ze voelt een rilling door haar heen trekken. Wat is dit voor iets magisch. Het lijkt wel een beetje op het spul dat er lag op de berenplaneet. Maar daar was het helemaal niet zo koud. Of hadden zij een dichte vacht, zoals ze dat hier op aarde zouden zeggen. Ze weet het niet precies. Zou je hier ook zulke mooie gebouwen van kunnen maken als op de berenplaneet? Er is maar een manier om daar achter te komen. Dus zet ze een stap naar voren en pakt een handje sneeuw. Als ze nog een handje sneeuw wilt pakken, wordt ze ruw aan haar arm getrokken.
‘Wat ben jij aan het doen?’ Jared kijkt haar woedend aan. Even raakt ze in de war. Deze prachtige witte deken is toch helemaal niet gevaarlijk.
‘Ik ben aan het kijken of je hier iets moois mee kunt maken.’ Jared kijkt haar zo mogelijk nog woester aan.
‘Ben je helemaal gek geworden.’
‘Jared een beetje kalm aan ja. Ze heeft het waarschijnlijk nog niet eens door.’ Wanda kijkt blij naar Ian die achter Jared verschijnt. Hij bevrijd haar uit de greep van Jared en trekt haar tegen zich aan. Ze kan er niets aan doen dat ze een schok van warmte door haar heen voelt gaan. De emoties van mensen zijn ook zo intens.
‘Dat is waarom ze soms juist een gevaar is voor ons allemaal.’
‘Mag ik je eraan helpen herinneren dat ze jou en Jamie heeft gered.’ Jared zucht. Wanda denkt terug aan de zieke Jamie en dat Jared haar toen heeft geholpen met medicijnen voor hem krijgen. Sindsdien mocht ze mee op strooptocht.
‘Wat heb ik niet door?’ vraagt ze dan ten slotte maar. Ze heeft al door dat het haar anders niet verteld wordt.
‘Dit is sneeuw,’ begint Ian rustig uit te leggen.
‘En dat is precies waar we niet blij mee zijn. We kunnen niet meer op strooptocht zo.’ Jared kijkt boos naar de witte laag.
‘Waarom niet?’
‘Zet er maar eens een stapje in.’ Wanda doet wat Ian haar zegt. Ze ziet haar voetafdruk.
‘Oh,’ brengt ze er dan uit. De banden zouden veel te zichtbaar zijn. ‘Wanneer jij hier een kasteel gaat bouwen, leid je iedere zoeker hier in de buurt naar onze schuilplaats. Zet dan meteen de deuren open of we lopen gezellig met zijn allen de stad in.’
‘Sorry, het was niet mijn bedoeling ons te verraden.’
‘Dat weten we lieverd.’ Haar hart maakt een sprongetje van die woorden.
‘Jij kan er ook niets aan doen. Sneeuw is nieuw voor je. Het valt normaal ook niet in een woestijn. En dat is waarom ik er des te minder blij mee ben. Ondanks dat een wit kleed prachtig is. Het maakt het moeilijker te overleven.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.