FanFic.nl

500 words [Stand Alones]

[1-9-15] [One Direction x Harry Potter] Perkament

Het is een stormachtige dag en Harry zucht diep. Hij had zich zo verheugd op een potje zwerkbal.
‘Harry, stop met zuchten,’ zegt zijn vriend geïrriteerd.
‘Ik kan er niks aan doen! Ik had me zo verheugd op de zwerkbal training.’
‘Harry, je bent slecht in zwerkbal.’
‘Dus? Mag ik er niet van genieten dan?’ vraagt Harry. Hij staart zijn vriend stuurs aan.
‘Ehh.’
Harry fronst en grijpt het kale stuk perkament. ‘Ik hoor het alweer. Dag, Zayn.’
Hij verlaat de kamer en loopt de Griffoendor huiskamer door. Hij stapt achter de dikke dame vandaan en trekt zijn mantel goed. Vervolgens maakt hij zijn weg door de gangen, naar buiten.

Op het bordes blijft hij stilstaan, vouw het stuk perkament uit. Hij zegt de spreuk, zachtjes, en tikt op het perkament. De lijnen van het kasteel komen langzaam tevoorschijn en hij glimlacht tevreden. De kaart is al zolang in zijn familie, dat hij hem ondertussen van binnen naar buiten en van buiten naar binnen kent. Toch krijgt hij nog elke keer een kriebel wanneer de lijnen tevoorschijn komen.
Echter, voordat de hele plattegrond tevoorschijn is gekomen, krijgt een harde windvlaag de kaart in zijn bezit.
‘Nee!’ roept Harry in paniek. De kaart wordt uit zijn handen gerukt, racet over het veld met de wind.
‘Shit, shit, shit,’ vloekt hij hard. Hij sprint de trap af, zet de achtervolging in.
‘Nee, nee, nee. Blijf nou hier.’ Hij vloekt weer en neemt een snoekduik richting de kaart. Hij grijpt mis.

‘Dat was nog eens een mooie duik, Styles.’
Harry slikt, spiekt omhoog en kreunt als hij Louis Tomlinson, Zwadderaar, ziet. ‘Tomlinson.’
De jongen grijnst en Harry ziet hoe hij de kaart in zijn handen heeft. ‘Zou ik dat perkament terug mogen?’
‘Hoezo, is het belangrijk?’ vraagt de zwadderaar met een grijns.
Harry krabbelt overeind en knikt. ‘Het is een familiestuk.’
‘Dit stuk perkament? Wat is er zo bijzonder aan dan?’ De jongen kijkt richting het perkament en Harry slaat snel zijn hand erover heen. Louis trekt een wenkbrauw op en Harry loopt rood aan.
‘Ehm, zou ik het alsjeblieft terug mogen?’
Louis lijkt erover na te denken. ‘Op een voorwaarde.’
‘Eh en dat is?’ vraagt Harry. Hij wordt zenuwachtig, voelt zijn handen licht trillen. Wat zou hij willen?
‘Jij gaat op een date met mij en ik geef jou de kaart terug.’
Harry knippert, kijkt Louis aan. ‘Wat.’
‘Jij. Date. Ik. Jij kaart.’
‘Ik ben niet dom, Louis.’
‘Ah, dus je weet mijn naam?’ Louis wiebelt zijn wenkbrauwen en Harry wordt rood.

‘Dus, wat zeg je ervan?’ vraagt Louis na een stilte. Harry denkt na, kijkt naar de kaart die nog steeds in Louis’ hand zit, de kaart waar hij zijn eigen hand overheen heeft geslagen.
‘Oke.’
‘Oke?’ vraagt Louis verbaasd. Harry knikt en de zwadderaar begint te glimlachen.
‘Oke.’
‘Mag ik dan de kaart terug?’
‘Ah, dus het is een kaart?’
‘Ja. Nee. Misschien, mag ik het terug?’
Louis glimlacht en overhandigt het perkament. ‘Dag, Harry.’
‘Wacht, je kent mijn naam?’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.