FanFic.nl

500 words [Stand Alones]

[2-9-15] [Little Mix x One Direction] Sneeuwvlokjes

Het begint als een enkel, wit puntje dat uit de lucht komt dwarrelen. Dat ene puntje kan nog worden gezien als een pluisje. Zij duikt verder in haar sjaal, bekijkt de kleuren van ‘’haar’’ huis. Hufflepluf. Ze glimlacht en kijkt naar de straat. Nog een wit plukje dwarrelt naar beneden, gevolgd door nog een en nog een. Ze kijkt omhoog en glimlacht.
‘Het sneeuwt.’ Het klinkt verbaasd en dat is best wel logisch. Het heeft al jaren niet gesneeuwd. Ze glimlacht weer, houdt haar hand uit en kijkt toe hoe een vlokje op haar hand landt. Hij blijft even liggen, smelt dan weg onder haar lichaamswarmte.
‘Wow.’ Ze draait blij een rondje, houdt haar armen uit. Ze lacht hardop en dan valt ze naar de grond.
‘Auw.’ Ze grijpt even naar haar schouder, rolt hem heen en weer en kijkt dan op.
‘Oh, jij.’ De jongen trekt een gezicht en kijkt haar aan. Het meisje sneert, staat op eigen kracht op.
‘Hallo, Zayn.’
‘Ik zie dat je je inner geek girl weer naar buiten laat?’ Hij geeft een klein rukje aan de sjaal en het meisje trekt haar neus op, neemt een stap naar achteren.

‘Ik laat jou deze dag niet verpesten. De eerste sneeuw in jaren, dit is geweldig.’
Nu is het de beurt aan Zayn om zijn neus op te halen. ‘Ik haat de sneeuw.’
Perrie haalt diep adem en slaat haar armen over elkaar. De sneeuw blijft gestaag vallen en al snel ligt er een flinterdun laagje op de stoep en weg.
‘Nogmaals, ik laat deze dag niet door jou verpesten. Dag, Zayn.’ Ze draait zich om en begint weg te lopen.
‘Dag, Geek!’ roept hij haar na. Ze haalt diep adem, praat zichzelf in om niet te reageren. In plaats daarvan steekt ze haar hand weer uit, kijkt toe hoe de vlokjes op haar hand landen en na een tijd weer smelten vanwege haar lichaamswarmte. Zo loopt ze door de straten, een grote glimlach op haar gezicht.

Als ze thuiskomt, staat haar huisgenootje haar al op te wachten.
‘Houdt je jas en sjaal maar om! We gaan naar buiten, het sneeuwt!’ roept zij enthousiast. Perrie glimlacht om haar vriendin. Ze is zelf gek op sneeuw, maar haar vriendin is er nog gekker van. Perrie knikt en samen met haar vriendin stapt ze weer naar buiten. Zij aan zij lopen zij richting het park, beiden met een glimlach op hun gezicht. De sneeuwlaag is ondertussen flink aan het groeien, naarmate de sneeuw steeds sneller naar beneden komt. Gelukkig blijft de wind uit en sneeuwt het net niet hard genoeg om er een sneeuwstorm van te maken.

Ze komen aan in het park en een groepje staat ze al op te wachten. Perrie groet ze allen met een glimlach, gaat dan naast Harry staan, die net zoals zij een hufflepuff sjaal draagt.
‘Ben jij ook zo blij met de sneeuw?’ vraagt hij. Sneeuw hangt in zijn krullen.
‘Ja, heel blij.’ Ze vangt weer een sneeuwvlokje op en glimlacht.

Reacties: