FanFic.nl

500 words

Sneeuw

“Kom je mee?” vraagt de jongen naast hem. Hij schudt zijn hoofd.
“Waarom niet? Een paar maanden geleden wou je juist graag naar buiten!”
“Toen was het daar rustig. Nu is het rustiger binnen.” Hij kijkt wantrouwend naar buiten. “Door al die sneeuw...”
“Ja, daarom moet je juist naar buiten!”
“Omdat het druk is?”
“Omdat het leuk is!”
“Jij mag gaan...”
“Och, gelukkig! Maar niet zonder jou!”
“Ik vind het niet erg...”
“Ik wel! Ik beloof je dat ik geen sneeuw in jouw nek gooi!”
“Oké...”
“Dus je gaat mee?” vraagt hij hoopvol.
De jongen schudt nog wat aarzelend zijn hoofd.
“Ah, waarom nou niet?”
“Ik hou niet zo van drukte en sneeuw...”
“Ik zorg er wel voor!”
“Waarom wil je het zo graag?” vraagt hij verbaasd. “Wat wil je dan doen?”
“Gewoon... Je zult het wel zien.”
“Kan je dat niet met anderen doen?”
“Ik wil het met jou doen!”
Hij knikt langzaam. “Oké...” Nog steeds niet erg zeker van zichzelf loopt hij achter hem aan. Het klonk zo smekend dat hij niet anders kon dan toestemmen. Hij zucht in zichzelf. Zelfs tegen een vriend kan hij geen ‘nee’ zeggen... Maar hij probeert er maar iets positiefs in te zien. Helaas wordt dat beeld steeds ondergesneeuwd door sneeuwballen en de gedachte aan een koude nek.
“Kijk nou niet steeds zo bedrukt!”
Hij glimlacht even, maar aan zijn lach te horen is het niet erg geloofwaardig. Zijn glimlach verdwijnt weer. Zijn vriend stompt tegen zijn arm.
Eenmaal buiten lopen ze direct naar het basketbalveldje. De meesten zijn zo druk bezig met kletsen of een sneeuwballengevecht dat ze geen tijd hebben voor basketbal. Tot zijn verrassing krijgt hij dus al snel een bal in zijn handen.
Het duurt even voor het tot hem doordringt en hij een beslissing neemt. Hij gooit de bal terug en neemt wat afstand. Voor ze het doorhebben zijn ze aan het spelen.
“Hé, was jouw idee nou gewoon om hier te gaan basketballen?” vraagt hij als ze tegenover elkaar staan.
“Ja. Wat dacht jij dan?” is het lachende antwoord. “Ik zei toch dat ik je niet zou inpeperen?”
Hij denkt even over zijn reactie na. Ondertussen heeft zijn tegenspeler de bal weten te bemachtigen en rent hij weg. Terwijl hij er achteraan rent, voelt hij iets hards tegen zijn arm. Geschrokken draait hij zich om. Een jongen van zijn leeftijd staat hem lachend aan te staren, een nieuwe sneeuwbal in zijn hand.
“Wraak!” hoort hij ineens. Een onbekende gooit een sneeuwbal naar zijn belager, iets dat meteen teruggedaan wordt.
“Laat ons gewoon rustig onze gang gaan!” gaat ook zijn vriend er tegenin.
Als de onbekende bekogeld blijft worden, besluiten de twee andere jongens hem maar te helpen. Hij rent op de vrienden af en gaat overdreven gillend bij hen schuilen. Daarna voelt de jongen die wou basketballen ineens iets kouds bovenop zijn hoofd. Hij veegt het sneeuw uit zijn zwarte krullen en gooit lachend een bal naar de onbekende. Zijn vriend gooit ook. Het sneeuwgevecht begint.

Reacties: