FanFic.nl

Na de boeken: De Terugkerende Vloek

Het verband van de gebeurtenissen

'Carpe Diem!', riep Albus tegen het portret van de Dikke Dame. Op haar jurk zaten vlekken en in haar ene hand hield ze een enorme fles rode wijn. Ze keek een beetje scheel en leek al redelijk aangeschoten.
'Inderdaad, beste ridder, inderdaad. Carpe diem!', schreeuwde ze terwijl het schilderij opzij ging en Albus en Roos er door heen klommen. Albus sloot hem snel achter zich.
Het was rustig in de leerlingenkamer. Alleen een groepje tweedejaars bij het haardvuur. Hij leidde Roos naar een bank in de hoek het meest ver van het haardvuur en ging zitten.
'Roos?'
Roos reageerde niet. Ze had haar ketting losgelaten en hield de bank gespannen vast. Ze had nog geen een keer geknipperd en Albus maakte zich en beetje zorgen.
'Roos? Ik, ik wilde iets vragen. Sinds wanneer...'
Opeens stond ze op en Albus verstomde. Zonder hem op te merken liep ze naar de trap naar de meisjesslaapzaal en binnen ogenblikken was ze uit het zicht verdwenen. Albus keek haar verward na. Roos deed de laatste tijd zo anders, zo vreemd. Álles deed de laatste tijd anders en vreemd. Er was iets mis en dat had volgens hem alles te maken met Roos.
Hij leunde achterover en sloot zijn ogen, maar een seconde later hoorde hij al iemand naast hem ploffen. Hij deed een oog open. Het was Scorpius.
'Ik denk dat er iets mis is met Roos', zeiden ze tegelijkertijd. Albus ging wat rechter zitten. 'Hoezo denk jij dat ook?', vroegen ze weer allebei. 'Er is wat vreemds gebeurt', antwoordden ze samen.
'Jij eerst', zei Scorpius beleefd.
'Oh, oke' Albus wist niet echt waar hij moest beginnen.
'Nou, Roos en ik waren net in de bibliotheek, toen opeens die Zwadderaar aankwam, Griffin...'
'Die sukkel? Wat had hij nu weer te zeggen?'
'Hij... Nou, eerst, ehm... Hij zei dat hij medelijden had met me...'
'Hoezo dat?'
'Omdat ik, ehm, volgens hem... Zijn woorden, niet de mijne...' Hij leek de woorden zijn keel niet uit te krijgen en concentreerde zich; of probeerde dat. 'Gerelateerd ben aan viezigheid als de Wemels...'
'Wat zei hij?', riep Scorpius verontwaardigd. Het groepje tweedejaars keek verstoord op. Scorpius zag het niet. 'Zei hij dat echt? Niet te geloven, wat een idioot! Ik hoop dat het volgende deel van dit verhaal bestaat uit jij en Roos die hem vervloeken totdat zijn hoofd op zijn kont zit!'
'Nou, dat waren we eerst wel van plan, totdat...' Albus vertelde alles over het gekraak en het Griffin-sculptuur, over de bibliotheek waarvan hij vermoedde dat nu minstens de helft bevroren was, en Roos die zweeg en merkwaardig genoeg was weggegaan. Hij zei niets over het avontuurlijke gevoel dat hij had gekregen, want hij schaamde zich er best voor en het leek zo stom. Toen hij klaar was, zat Scorpius hem met open mond aan te staren.
'Net goed voor die imbeciel! Maar toch vreemd... Je weet zeker dat jullie geen vloek hadden uitgesproken?'
'Ja'
'En je weet zeker dat Roos hem niet zonder te zeggen had gedaan?'
Albus dacht daar even over na. 'Nee, daarvoor leek ze te geschokt', zei hij uiteindelijk.
'En wat nou als iemand anders de spreuk uit had gesproken?'
'Er was daar verder niemand, behalve Madame Romella!' Al was hij daar nu niet meer zo zeker van. Was er misschien echt nog iemand daar geweest? Het zou eigenlijk best kunnen. Maar wie, en waarom.
Om over een ander onderwerp te praten vroeg hij: 'Nou, wat is jou dan gebeurd?'
Scorpius ging verzitten. 'Oh, nou... Het was echt heel vreemd en onverwacht. Roos en ik liepen naar Kruidenkunde, toen Clairissa aankwam. Ze zei hallo, en meteen daarna kwam er een windvlaag die haar omver duwde. Toen we haar overeind hielpen, kwam er nog een krachtiger windvlaag, zo hard dat het pijn deed! En zo ging dat door totdat er bijna een hele orkaan was ontstaan, zo uit het niets, maar toen professor Lubbermans aan kwam zetten om te kijken waar we bleven, verdween het gewoon, alsof er niks was gebeurd!'
'Wat? Waarom heb je dat niet eerder verteld?'
'Het gebeurde vanmorgen! En het vreemde is nog, Roos en Clairissa deden net alsof er niets was gebeurd'
'Oh' Albus dacht na. Uit Scorpius' tas haalde hij een stuk perkament en een veer en hij begon te schrijven terwijl Scorpius nieuwsgierig meekeek over zijn schouder.

Incident 1
De lichtgevende bal/fenix
Aanwezig: Albus, Scorpius, Roos, Alice, Mirte, Clairissa

Incident 2
Griffin-sculptuur/ijs-bibliotheek
Aanwezig: Albus, Roos

Incident 3
Orkaan
Aanwezig: Roos, Scorpius, Clairissa

'Goeie observaties, maat' Scorpius klopte hem op zijn schouder.
'Maar zie jij ook een terugkerend patroon?', vroeg Albus, Hij staarde naar zijn aantekeningen, twijfelde even, en krabbelde er toen bij:

Incident 4
De Snaai
Aanwezig: Roos, Albus, Scorpius

Een tijdje was het stil, Ze bekeken wat Albus had opgeschreven en dachten na.
'Denk je dat er nog meer van dit soort dingen gebeurd is, maar dan zonder ons?', dacht Scorpius hardop.
'Ik denk het wel. Maar ik weet zeker dat ook bij al die incidenten Roos aanwezig was'
'En een van de vier elementen!'
'Hoezo is de Snaai een element?'
'Wie zegt dat er niet twee keer iets met de lucht is?'
'En het licht en het ijs dan?'
'Dat licht was toch meer vuur? En water en ijs zijn zo goed als hetzelfde', zei hij koppig.
Albus zuchtte. 'Goed dan' Hij schreef het erbij. Weer was het stil.
'Het heeft vast en zeker iets met die ketting te maken', zeiden ze tegelijk.

Ineens hoorden ze gestommel. Ze keken op en zagen dat het ondertussen verlaten was in de leerlingenkamer op hen na; de tweedejaars waren blijkbaar allang vertrokken. Op de trap naar de meisjesslaapzalen stond Roos, die de zaal rondkeek tot ze hen zag en op hen af rende. Onder haar schouder zag Albus twee boeken, wat hem helemaal niks verbaasde. De gejaagde maar opgewonden uitdrukking van Roos verraste hem anders wel.
Ze wurmde zich tussen hen in op de bank en sloeg een van de boeken open zoekend naar de goeie bladzijde. Ze praatte heel snel.
'Dit boek heb ik in de herfstvakantie van mijn moeder gekregen. Voor mijn verjaardag. Er staan magische artefacten...'
'Magische wat nou?', vroeg Albus.
'Magische voorwerpen. Er staat alles in over Fantaciteer-veren en Gruzielementen, maar ook andere dingen zoals... Zoals...' Ze bladerde haastig door het boek. 'Zoals... Dit hier'
Albus en Scorpius keken naar wat hun vriendin aanwees in het boek en schrokken. Het was Roos' ketting.
'Wat doet jou ketting in dat boek?' Scorpius' vraag klonk meer als een beschuldiging, maar Roos trok zich er niks van aan.
'Hier staat dat het een Medaillion van Leven is, maar ik heb geen idee wat dat betekent. Er staat ook dat er niet veel van bekend is, dat het moeilijk te maken en te krijgen is en dat er maar heel weinig van zijn op de hele wereld. Maar drie of vier'
'En jij hebt daar gewoon een van!' Scorpius begon een beetje gefrusteerd te raken. Dit is toch niet normaal meer! Vertel ons nou gewoon waar je dat stomme ding vandaan hebt!'
Roos opende haar mond om iets te zeggen,maar verstomde.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.