FanFic.nl

concerning the UFO sighting

(03/09/15) (Harry Potter) golven

Aquaris
M.v.T. Classificatie: XXX
...verkiest vijvers boven meren. Gedurende de wintermaanden kan een mozaïek aan stenen en dergelijke voorwerpen in het ijs op de aanwezigheid van een nest duiden...

Ze had haar zoektocht maanden geleden opgegeven, geaccepteerd dat ze haar ring nooit meer terug zou vinden. Ze hadden hem vervangen, natuurlijk, maar het was niet hetzelfde. Als ze naar haar ringvinger keek zag ze weliswaar een ring die sprekend op het origineel leek, maar het idee dat het niet degene was die hij ooit om haar vinger had geschoven bleef aan haar knagen.
Als ze nou eens wist waar ze hem had verloren...
Maar Loena, een warhoofd van nature, kon het zich niet meer herinneren, hoe lang en hard ze ook nadacht.
Het kwam dan ook als een verrassing toen ze op een koude decemberochtend door de tuin wandelde en toevallig een blik op de vijver wierp. Dat er een nest Aquari inzat had ze een aantal winters terug al ondervonden, maar het was voor het eerst deze winter dat ze aan de rand door haar knieën zakte en hun kunstwerk van dit jaar bewonderde. Deze keer waren ze voor golven gegaan. Loena bekeek het tafereel met een glimlach.
Ze stond op het punt om de kou weer uit te vluchten toen hij zijn hoofd uit de achterdeur stak en haar vertelde dat er thee was, maar iets trok haar blik weer terug naar het ijs. Ze boog iets verder naar voren, bekeek de bevroren kiezeltjes en schelpen eens goed.
Eerst zag ze het niet, hoe goed ze ook keek, maar toen...
Hij stond nog steeds half buiten, armen ongeduldig over elkaar geslagen.
“Draco!” riep ze hem toe. Ze gebaarde dat hij moest komen. Dat deed hij met tegenzin.
“Hm?” Hij kwam achter haar tot stilstand, armen nog steeds over elkaar geslagen, maar deze keer om zichzelf warm te houden.
“Mijn trouwring.” Ze wees naar het ijs.
Draco boog zich voorover, keek eens goed. Hij schudde uiteindelijk zijn hoofd. “Ik zie alleen maar stenen.”
Ze greep hem bij zijn hand, trok hem naar beneden tot hij met zijn knieën in de sneeuw zakte, en wees nog eens. “Kijk. Daar.”
Hij keek nog eens en zag toen wat Loena bedoelde. Haar trouwring zat inderdaad vast in het ijs, bij een vlak met witte steentjes. Hij fronste. “Maar je hebt accio ontelbare keren gebruikt, zelfs voordat de vijver bevroor. Ik snap het niet.”
Loena haalde haar schouders op, duidelijk meer geïnteresseerd in het feit dat haar ring deel uitmaakte van het kunstwerk dan de onverklaarbare reden waarom ze hem niet eerder had gevonden.
Hij pakte zijn stok tevoorschijn, wees op de ring.
“Nee!” ze pakte zijn pols vast en trok zijn stok weg. “Dan klopt het plaatje niet meer.”
Hij zuchtte. “Wil je je ring terug?”
Ze dacht even na. Uiteindelijk knikte ze.
“Nou dan.” Hij wees weer op het ijs.
“Wacht!”
Hij liet zijn stok zakken, zuchtte zo diep als hij kon en keek toe terwijl ze in de sneeuw begon te graven.
“Moet dat nou? Doe dan in ieder geval je handschoenen aan,” mopperde hij.
Uiteindelijk kwam ze terug met een steen ter grootte van haar ring. “Wisseltruc,” verkondigde ze.
Hij rolde alleen maar met zijn ogen.

Reacties: