FanFic.nl

500 words

IJs

“Hé, er zit iets in het ijs!”
Verbaasd buigt de jongen naar voren. “Is dat...”
“Een mens!” zegt het meisje. “Er zit een jongen in het ijs!”
“Is hij... aan het mediteren daar binnen?”
“Wat maakt het uit!?” roept het meisje. “We moeten hem helpen!”
“Katara! Nee! We weten niet wat het is! Straks is het gevaarlijk!” Hij pakt haar schouder vast, maar het meisje schudt hem van zich af.
“Een beetje laat om je ineens zorgen te maken om mij, broer!”
“Nee, ik bedoel... Je hebt ons al in genoeg problemen gebracht.”
“Ik heb ons in de problemen gebracht!? Ik ben niet degene die zo nodig moest vissen. Ik heb deze ijsblok hier niet gebracht!”
“Eigenlijk...” wil hij tegen haar ingaan, maar zijn zusje rent al naar het ijs. Ze begint er tegenaan te rammen.
Het duurt niet lang of het ding splijt in tweeën. Een felle lichtstraal komt eruit tevoorschijn en straalt hoog de lucht in. Verbaasd staart ze ernaar. Heeft zij dat nou gedaan? Misschien brengt ze hen echt in de problemen...
Ze wist nog niet hoe waar dat was.

Twee armen sluiten zich stevig om haar heen. Ze omhelst haar broer en verbergt haar gezicht in zijn warme jas om het verblindende licht buiten te sluiten. Het helpt niet veel.
Nieuwsgierig kijkt ze op als het licht langzaam minder wordt en verdwijnt. De jongen die eerder in het ijs had gezeten, komt nu naar boven en gaat bovenop de ijsberg staan. Katara’s mond valt haast open van verbazing.
“Stop!” zegt haar broer stoer. Ze ziet hem vanuit haar ooghoeken zijn speer uitsteken. De jongen lijkt zich er echter niets van aan te trekken. Het is nog een kind, bedenkt ze zich nu ze hem beter kan bekijken. Zeker twee jaar jonger dan zij.
Hij wankelt even als hij boven is gekomen en valt dan kreunend naar beneden, recht op haar af. Automatisch houdt ze haar armen op om hem op te vangen. Ze kijkt hem bezorgd aan, maar haar broer heeft minder gevoel. Hij begint wantrouwig met zijn speer tegen zijn hoofd te porren. Ze kijkt hem boos aan en duwt het wapen weg. “Hou op!”
Daarna richt ze zich tot de jongen. Hij opent langzaam zijn ogen. “Ik moet je iets vragen...” fluistert hij.
“Wat?”
“Alsjeblieft, kom dichterbij...”
Ze buigt zich naar hem toe. “Wat is er?”
“Wil je gaan pinguïnsleeën met me?” vraagt hij enthousiast.
“Eh... Tuurlijk. Denk ik...” antwoordt ze verbaasd.
Dat lijkt de jongen tevreden te stellen. Er waait wat wind rond hem. Het tilt hem op en laat hem in één beweging opspringen.
Haar broer heft zijn speer weer naar hem op.
“Wat is er aan de hand?” vraagt de jongen terwijl hij om zich heen kijkt.
“Zeg jij het maar! Hoe ben je in het ijs gekomen? En waarom ben je niet bevroren?”
“Ik weet het niet...”
Een vreemd gegrom wordt hoorbaar. De jongen lijkt het te herkennen, want hij rent de ijsberg op, niet wetend over het nieuwe begin.

Reacties: