FanFic.nl

A Million Little Pieces

[04/09/2015][Goede Tijden, Slechte Tijden] Mist

Hij kan geen hand voor ogen zien en het is koud en de mist vormt waterdruppeltjes op zijn gezicht. Zijn telefoon kan elk moment afgaan, zijn vader aan de andere kant van de lijn, vloekend en tierend over het eten dat op tafel staat koud te worden omdat hij zo nodig te laat thuis moest komen – waar was hij eigenlijk? Binnen vijf minuten thuis, anders krijgt hij huisarrest.
(Toch is hij niet van plan binnenkort naar huis te gaan.)
De mist –
Zijn telefoon gaat.
“Niet opnemen,” zegt Lucas.
“Hij vermoordt me als ik hem negeer.”
“Hij vermoordt je sowieso wel.”
“Maar – ”
Hij stelt zich voor dat Lucas zijn hoofd schudt, misschien zelfs met een hint van een glimlach, zijn ogen met hun verliefde glans gericht op zijn gezicht, zijn –
(De mist is te dicht om Lucas te zien.)
“Ik denk dat het een teken is,” grinnikt de blonde. “Een teken dat we… bij elkaar moeten zijn, nu.”
“Een teken? Je hebt ons hier zelf in gelokt. Ik zei nog – ”
“Het had toch op kunnen klaren?”
“Ik zei toch dat de mist niet op zou trekken.”
“Jawel, maar – ”
“Ik zeg alleen maar dat het geen teken is.”
“Ik zeg alleen maar dat ik graag wil dat je hier bij me blijft.”
(Glimlachjes, twinkelende oogjes.)
(Hij ziet niets in de mist.)
(Hij voelt wel.)
(Lucas’ klamme vingers over de zijne, zijn huid direct een aangenaam brandende tinteling.)
(Zijn hart in zijn keel.)
(Zijn telefoon rinkelend op de achtergrond.)
“Natuurlijk blijf ik.”
(Alsof hij Lucas ooit tegen zou kunnen spreken.)
(Alsof hij ooit – )
(Alsof hij ooit hetero zou worden.)
(Alsof hij zijn vader ooit tevreden zou kunnen stellen.)
(Alsof op tijd thuis zijn ook maar een klein beetje zou helpen.)
(Alsof – )
“Mooi.”
Zijn brommer staat naast hen in het gras, buiten het zicht maar wel binnen handbereik. Hij kan weg, als hij wil. Naar huis, eten, glimlachend aan tafel zitten en zeggen dat hij met Wiet aan een schoolproject aan het werken was, dat zijn telefoon op stil stond, dat het nooit meer zal gebeuren en dat (Lucas – wie is dat?) hij een voorbeeldige zoon zal zijn, dat het nooit meer zal gebeuren. Hij kan –
(Hij ziet niets.)
(Als het niet was wegens de mist, dan wel wegens de withete woede die vlekken voor zijn ogen tekent.)
(Zijn bonkt in zijn borstkas.)
(Als het niet was wegens Lucas’ vingers over de zijne, dan wel wegens de withete woede die zijn lichaam op hol doet slaan.)
(Zijn oren suizen.)
(Puur van woede.)
“Gaat het?” vraagt Lucas.
(Zijn telefoon rinkelt nog steeds.)
(Zijn vaders woedende gezicht, Sjoerd met zijn rake opmerkingen.)
(Koud eten.)
(Zonder eten naar bed.)
(Huisarrest.)
(Lucas? Wie is Lucas?)
Hij zou naar huis kunnen gaan; zijn brommer staat binnen handbereik. De mist houdt hem niet per se tegen. Met zijn lichten aan, stapvoets…
(Hij wil niet.)
“Ik hou van je,” fluistert hij.
(In zijn hoofd hoort hij zijn vader schreeuwen.)
“Ik ook van jou,” fluistert Lucas eroverheen.

Laten we het niet over 't fandom hebben. Danku.

Reacties: