FanFic.nl

Big, Bad and Beautiful [Kurt Cobain]

Dude (Looks Like A Lady)

Aerosmith: Dude (Looks Like A Lady)


Jo Kennway

Na een uur leg ik de telefoon weer op de hoorn. Als Beth eenmaal begint met praten, kom je er niet tussen en krijg je haar niet meer stil. Ik loop naar de keuken en schenk mijzelf een glas Cola in. Vervolgens pak ik mijn tekenspullen en ga aan de kleine, ronde tafel zitten. Ik bekijk mijn schetsboek en kom tot de conclusie dat geen enkel blaadje leeg is. Alles is vol getekend. Ik slaak een zucht en stop mijn schetsboek weer in het koffer. Zoals ik begreep van Shelli ligt 1 straat verderop een boekwinkel die ook tekenspullen verkoopt. Dat heeft ze mij verteld want,'' misschien had ik ooit wat nodig''. Ik pak mijn portemonnee en mijn tas. Ik kijk nog even snel van welk merk mijn schetsboek is en sluit daarna de deur achter me.

Het winkeltje lijkt van de buitenkant klein en oud. De bloedrode verf bladdert af en waar ooit netjes het bord met de letters: ''John's Wonderland'' hing, zit nu een kale plek. Oh Shelli waar heb je me nu weer naartoe gestuurd? Ik duw de deur open en een belletje rinkelt, het verbaasd me hoeveel mensen in het winkeltje staan. Dat was echter niet het enige waar ik verbaasd over ben. Het is hier zo groot! De wand is helemaal bedekt met boeken, tot aan het plafond. Je kon ze maar op een manier bereiken en dat is met zo een ladder. De boekenkasten zijn van donkerhout en een zwarte kroonluchter hangt in het midden van de ruimte en geeft voldoende licht. Kris kras staan een paar tafels met stoelen die zo goed als allemaal gevuld zijn. De vloer is van zwart en wit marmer. Het ruikt er naar wierook. Patchouli volgens mij. Aan de rechterkant van de kamer staan de tekenspullen, kasten gevuld met verschillende soorten papier, kwasten, kleurtjes, boeken en schilderdoeken sieren de donkergroene muur. Nu snap ik waarom het ook John's Wonderland heet. Haastig loop ik naar een kast met verschillende soorten schetsboeken en ga opzoek naar dat specifieke ene merk. Na 2 hele kasten te hebben doorzocht vind ik eindelijk het merk wat ik zoek, Canson. Verder neem ik nog een paar potloden van Faber-Castell en een gum van Bruynzeel. Met mijn armen vol spullen draai ik me om, maar bots tegen iemand op. Al mijn spullen vallen op de grond en een paar mensen kijken mijn kant uit. Ik buk me om mijn spullen op te rapen en begin me ondertussen te verontschuldigen.
' Het spijt me zo mevrouw, ik was niet aan he-.'
' Het geeft niet.'
Wacht. Dat was zeker geen vrouwenstem! Mijn hoofd schiet omhoog en ik kijk recht in het gezicht van een man. Oh jee.
' M-meneer.'
De man steekt zijn hand naar me uit en helpt me overeind. Hij blijft naar me glimlachen en laat mijn hand niet los.
' Zoals ik al zei, het geeft niet. Ik denk dat je zulke risico's loopt als je lang haar hebt.'
Ik kan merken dat hij het als een grapje bedoelt, maar ik vind het niet erg grappig. Ik heb hem tenslotte net een vrouw genoemd. Nu pas bekijk ik hem echt. Zijn halflange, blonde haar valt in vettige slierten rond zijn gezicht, zijn ogen zijn blauw, zo een kleur blauw waar je uren in kunt kijken, hij heeft een klein baardje en zijn lippen vormen een kleine glimlach. Ik merk dat ik hem iets langer bekijk als nodig en begin te blozen.
' Ik ben Kurt.'
' J-jo, leuk je te ontmoetten K-Kurt.'
In vredesnaam! Stop met stotteren! Dacht ik bij mezelf. Ik druk de spullen dichter tegen me aan en draai me om.

Als ik de spullen betaald heb loop ik de winkel uit. Ik kijk achterom en zie dat ook Kurt naar buiten komt, snel loop ik door zodat ik tussen de mensen verdwijn. Waarom deed hij zo aardig? De meeste mensen zouden me vuil hebben aangekeken, waarom hij niet? Ik kijk achter mij en zie dat Kurt achter mij loopt. Waarom volgt hij mij? Ik begin wat sneller te lopen en sla de hoek om, mijn straat in. Als ik weer achterom kijk volgt hij mij nog steeds. Snel loop ik het trapje naar mijn voordeur op en draai de deur van het slot.
Eenmaal in de hal, trap ik de deur achter me dicht, leg de gekochte spullen op de tafel en kijk uit het raam. Kurt loopt het trapje op naar het huis tegenover mij. Hij kijkt even om en snel duik ik weg. Als ik zeker ben dat hij naar binnen is kijk ik omhoog. Niemand meer te zien. En ik begin mezelf af te vragen...
Wie is die Kurt?

PB me als er spelfouten in staan, dan kan ik deze veranderen. Oeh Jo en Kurt hebben elkaar ''ontmoet''.
Reactie = Melding!

Reacties: