FanFic.nl

A Million Little Pieces

[05/09/2015][Harry Potter] De gouden Snaai

Het zwakke maartzonnetje brandt op zijn bleke huid terwijl zijn ogen de lucht afzoeken naar een gouden glinstering. De lucht is helderblauw, er is geen wolkje te bekennen en dus moet het makkelijk zijn om de Snaai te zien als die eenmaal besluit tevoorschijn te komen.
(Met een beetje geluk vóór de zon zijn huid een permanente blos gunt.)
Zijn mantel ligt nog op zijn bed omdat zowel Korzel als Kwast vastbesloten leken om niet te koken tijdens de wedstrijd en Draco wilde er niet als enige tussen zitten alsof hij ziek, zwak en misselijk was. Hij kon heus wel tegen een beetje zon en een fris briesje. Hij had zelfs de mouwen van zijn hemd tot over zijn ellebogen opgerold.
(De zon brandt.)
Vanuit zijn ooghoeken ziet hij de Jagers heen en weer schieten met de Slurk; hij ziet Drijvers agressieve Beukers over het veld sturen. Een Jager van Ravenklauw valt van haar bezem, maar was dicht bij de grond en staat onder luide meelijdende klanken van het publiek weer op om verder te spelen. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij de volgende Beuker alweer op haar af komen, maar die ontwijkt ze.
(De Snaai is nog steeds nergens te bekennen.)
Vanuit zijn ooghoeken ziet hij Harry zitten, op de tribune. De jongen heeft ook zijn mantel uit, de mouwen van zijn hemd opgestroopt, een glimlach op zijn gezicht terwijl hij geniet van het spel waar hij zelf zo goed in is en zijn ogen automatisch de lucht doorzoeken naar de Snaai, ook al zit hij op de tribune.
Draco vangt Harry’s blik. Hij produceert zijn bekende, geforceerde grijns en draait zijn hoofd weer weg. De vlindertjes in zijn borstkas vragen hem ongeduldig om terug te kijken.
(Misschien kijkt hij nog!)
(De blos komt door de warmte.)
(De blos komt door zijn langzaam verbrandende huid.)
(De blos – )
(De Snaai.)
Het gouden balletje komt vanachter de toren van de professoren vandaan gefladderd en schiet direct het veld over, diagonaal, rakelings langs de Ravenklauwer die eerder van haar bezem viel. De zoeker van Ravenklauw ziet het ook; die vliegt er direct achteraan en heeft al snel de Zoeker van het andere team ook achter zich aan. Ze raken verwikkeld in de race die voor het publiek onmogelijk is te volgen.
Zoekers hebben het meest last van het weer. De Snaai is lastig te zien – de zon verblind je, de mist verblind je, de regen verblind je, de wolken verblinden je, de sneeuw verblind je. Geen enkel weer is perfect. Geen enkel weer is –
Maar als het mistig is, of regenachtig, of als het sneeuwt, dan kan je in ieder geval het publiek minder goed zien. Dan word je niet afgeleid door de groene ogen die af en toe naar je kijken, die de vlinders in je borstkas doen ontploffen, die een brok in je keel duwen en het onmogelijk maken om te concentreren op het zoeken van –
Draco wordt uit zijn overpeinzingen getrokken wanneer de Zoeker van Huffelpuf de Snaai vangt.

Reacties: