FanFic.nl

The 500 Challenge

Lentezon

Jamie stond voor het raam, kijkend naar de kinderen in de eerste lentezon dat jaar.
“Meester! Meester!” Een van zijn leerlingen rende enthousiast het lokaal in. Jamie keek weg van het raam
“Zeg het eens Daniël,”
“Mogen we in de pauze straks voetballen op het veldje?”
“Hm, daar zal ik over nadenken, goed?” Daniël knikte en rende het lokaal weer uit, Jamie begon zijn weg door het lokaal en schreef de eerste vijf taalzinnen op het bord.
De bel van half negen rinkelde en ging Jamie naar buiten om zijn klas op te halen. De laatste ouders namen afscheid. De zesde klas mocht als eerste naar binnen waar het zoals elke dag even duurde voordat iedereen zat en ze de dag konden beginnen.
Ze startten met een uurtje taal, vervolgens deden ze vormtekenen en als laatste voor de kleine pauze deden ze aan rekenen. Na het eten stak Daniël zijn hand op en Jamie knikte ten teken dat hij wist waar de leerling op doelde.
“Ik ga zo dadelijk met jullie naar buiten, maar omdat het prachtig weer is, stel ik voor dat we het kwartiertje aan de gymles erna vast plakken.” De leraar was van plan een stemming op te roepen maar omdat iedereen begon te juichen was dat niet meer nodig.
“Dat is duidelijk, het zal me een wonder wezen als ze in Keulen jullie nog niet gehoord hebben.”
Gelach.
“Ik stel voor dat jullie je gymkleren nu vast aantrekken, dan kunnen we direct beginnen. Tessa, Rozemarijn, Daniël en Rik, jullie mogen als eerste in de wc's omkleden.”Jamie was pas twee jaar leraar, maar nu al geliefd.
Binnen het kwartier dat normaliter voor buitenspelen bedoeld was, werd er omgekleed en vertrokken ze in een rommelige sliert door de gang van de school naar het sportveldje achter de school. De zon scheen, jassen waren niet nodig en ze hadden de tofste leraar van de school.
“Wat gaan we doen, meester Jamie?” Georgina, de jongste van allemaal was nieuwsgierig naar de activiteit voor gym.
“Hm… Wie stemt er voor voetbal?” Hij zag dat de meeste jongens hun hand op staken en twee meiden.
“Wie stemt er voor… tikspelletjes?” Dit keer sloeg hij verschrikt zijn handen over zijn oren. Dat gebrul was duidelijk. Het sportveldje was uitermate geschikt voor een klas van vijfentwintig leerlingen van twaalf en dertien jaar. Jamie hield van zijn klas en liet ze besluiten welk tikspel het eerste gedaan zou worden.
De meesten van zijn collega's zouden met dit weer met de rug naar de zon gaan staan en wachten tot er iets mis dreigde te gaan in het veld. Ze zouden een flesje water of een kopje koffie meenemen tegen de verveling. Maar Jamie zou Jamie niet zijn als hij hier aan mee zou doen.
Toen eenmaal het slingertikkertje als eerste was gekozen rende hij samen met de rest het veld en zon in, op de vlucht voor tikker Iris. De zon scheen, vogels floten, kinderen juichten, de bloemen bloeiden.
Een uur later regende het, opnieuw.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.