FanFic.nl

make me feel alive (shatter me)

[05.09.2015][Harry Potter] Zonnetje in huis

Het is warmer dan gewoonlijk wanneer hij wakker wordt; dat komt niet door het lichaam dat in zijn zij genesteld is, half op zijn arm – zijn tékenarm, die hij met liefde en plezier om zijn vriendje heen wikkelt – al helpt dat natuurlijk wel. Als hij in zijn boxershort uit bed glipt, wordt hij niet overvallen door koude rillingen. Het steen onder zijn voeten is nog steeds koel, maar de lucht in de kamer is warm. Als door de zón warm.
Hij kijkt door het dichtstbijzijnde raampje en ziet dat er geen wolkje aan de hemel staat. Het terrein baadt in zonlicht. Omdat hij weet dat het nog wel even duurt voor hij weer kan tekenen – ze hebben nu al zo weinig tijd om samen door te brengen – maakt hij genoeg mentale foto’s dat hij dit prachtige beeld een van de komende dagen op papier kan zetten.
Achter hem wordt Benno Zabini met zijn gewoonlijke kabaal wakker. Hij strekt zijn belachelijk lange ledematen uit, geeuwt theatraal en laat zich dan weer in de donzige kussens vallen. “Kom terug,” mompelt hij en graait met een hand in de lucht – als hij Daan niet voelt, trekt hij een pruillip.
“Het is warm buiten. Kijk!” Daan duwt zijn vinger tegen het raam en wijst naar de zon die op Zweinstein neer lijkt te glimlachen; de eerste studenten lopen het gras al op en één van de glibberige tentakels van de reuzeninktvis zweeft op het oppervlak van het donkere water van het meer.
“Het is warm bínnen.” De Zwadderaar stut zijn bovenlichaam op met zijn elleboog en duwt de lakens iets naar beneden, om aan te tonen dat hij zoals altijd volledig naakt geslapen heeft—dat hij zich veilig en welkom genoeg voelt in de Griffoendorslaapzaal om dat te doen, maakt Daan zielsgelukkig, maar verder is het enorm afleidend.
“Jij bent toch echt het zonnetje van Zwadderich, of niet?” grinnikt Daan, die zich over het bed heen buigt en een kus op het tipje van Benno's neus drukt.
“Jawel. Maar het is zaterdag en ik wil slapen. Kom teruuu-huuug.”
Even overweegt Daan het aanbod—het is dan ook een aantrekkelijk voorbeeld. Érg aantrekkelijk. En naakt. En waarschijnlijk heel warm.
Maar de koudste winter in tijden zit er eindelijk op. De keuze is snel gemaakt.
Benno gooit een kussen naar zijn vriend als hij merkt dat die zich aan het aankleden is. De mantel blijft op de stoel liggen, de rood met gouden sjaal blijft aan het hoofdeinde geknoopt, naast de groene met zilveren sjaal. Hij lijkt zelfs te twijfelen of hij zijn vest al boven zou kunnen laten, maar daar is het nog iets te vroeg voor.
Uiteindelijk zit er niets anders op voor Benno dan ook uit bed te stappen—tot het grote afgrijzen van Ron, die net hun richting uitkijkt.
Daan mompelt “Sorry,” in Benno's plaats.

Iedereen kijkt vreemd op als Daan Thomas en Benno Zabini hand-in-hand het kasteel uitlopen, maar dat alleen omdat ze "per ongeluk" elkaars dassen om hebben gedaan.

Reacties: