FanFic.nl

make me feel alive (shatter me)

[06.09.2015][Sense8] Eindeloze droom

Ze weet het niet wanneer ze in bed gaat liggen. Ze weet het zelfs niet wanneer ze al slaapt. Ze zal het ook niet weten wanneer ze wakker wordt.
Binnenkort. Binnenkort weet ze het, maar vannacht nog niet.
Vannacht neemt ze, zoals gewoonlijk, rustig de tijd om zich uit te kleden en een product op haar huid te smeren. Ze denkt allang niet meer aan de vrouw die zichzelf door het hoofd schoot.
Vannacht kruipt ze, zoals gewoonlijk, alleen in bed en valt ze, zoals gewoonlijk, bijna meteen in slaap.
Hoewel ze niet vaak droomt, of het in ieder geval onthoudt, is het niet ongewoon dat ze het doet.
Nog nooit droomde ze over Berlijn. Ooit had ze nog tijd om boeken te lezen, dus ze weet hoe de Brandenburgse Poort eruit hoort te zien, maar in haar droom ziet ze haar levensecht, torent het magnifieke bouwwerk boven haar uit.
Ze weet niet dat het zeven uur ’s avonds is in Berlijn, Duitsland en dat Wolfgang op de Pariser Platz staat te wachten op zijn kameraad. Ze weet niet dat ze ziet wat hij ziet; de Poort in al haar op-de-Akropolis-gebaseerde glorie.
Ze snapt ook niet waarom haar droom zo klein is. De dromen die ze onthoudt, zijn nooit zo logisch; dat stoort haar, het logische van de werkelijkheid dat ontbreekt in dromen. Maar het gebrek aan de eindeloosheid, de mogelijkheden in deze droom stoort haar nog meer. Het maakt haar onwennig.
Ze weet pas dat ze in een andere wereld kan stappen als ze zich wegscheurt van de blik op de Poort – eigenlijk de ruimte eronder, waar Wolfgangs vriend tevoorschijn hoort te komen – en plots…
Nog nooit droomde ze over Nairobi. Ze weet niet dat het dat stadje is, maar dat ze in Afrika is, staat buiten kijf. De huizen zijn even armzalig als de mensen die ze bewonen. De zon schroeit op haar huid.
Ze weet niet dat het acht uur ’s avonds is in Nairobi, Kenia en dat Capheus bij zijn busje staat te wachten, ongelukkig na een slechte dag maar hoopvol dat het morgen beter zal zijn.
Weer draait ze zich om, stapt over de onzichtbare grenzen heen, en verschijnt in een nieuwe plek.
Nog nooit droomde ze over Londen.
Ze weet niet dat het zes uur ’s avonds is in Londen, Groot-Brittannië en dat Riley aan het trippen is, dat de Big Ben daarom op lijkt te lichten in duizend verschillende kleuren.
Nog nooit droomde ze over Chicago, San Francisco, Mexico, Mumbai.
Ze weet niet dat…
Ze weet veel niet. Nog niet.
Ze droomt, maar tegelijkertijd droomt ze niet. Ze zíet. De binnenkant van Nomi’s appartement en hoort het zachte gesnurk van diens vriendin die naakt op bed ligt te dutten. Het bureau waarop Will verscheidene formulieren uitgespreid heeft liggen. Ze ziet Lito’s trailer en de wierrook die op de set brandt. Ze ziet Kala’s vader, ruikt het ontbijt dat hij haar voorschotelt.
Sun weet niet dat ze niet écht droomt. Vannacht nog niet. Binnenkort.

Reacties: