FanFic.nl

Broken Scenes [Stand Alones]

Deal

‘Kom mee. Meekomen, nu.’
Een grijns speelde om Draco’s lippen. Haar stem klonk resoluut, vastberaden. En dat beviel Draco wel. Hij stond langzaam op vanonder de boom waar hij verveeld grassprietjes aan het plukken was geweest. Draco liep bedaard achter het meisje aan, die kwaad voor hem uit beende. Het tweetal stopte in de schaduw van een grote eik.
‘Wat heb jij, klootzak? Doe je mond open en zeg iets!’
‘Moet ik mijn mond open doen?’
‘Ja!’
‘Het is met jou altijd hetzelfde, Griffel. Jij flikt iets en ík moet mijn mond opendoen!’
Draco’s ogen dansten over Hermeliens lichaam, maar ze leek geen enkele emotie te tonen.
‘Ik ben bij Wemel geweest,’ zei hij daarom. Draco wilde haar eigenlijk zien spartelen, desnoods als ze hem hierna nooit weer wilde spreken. Daar wordt het misschien zelfs nog wel leuker van, dacht hij toen hij zijn hand door zijn haren haalde.
‘Waarom?’
‘Verdomme, Griffel, om het te vertellen, natuurlijk. Want ik heb ooit eens eerder iemand op deze manier verraden. En dat doe ik nóóit meer.’
‘Ga jij-’ zei ze met een stem die doorspekte van woede. Draco moest zijn onderlip tussen zijn tanden nemen om niet in lachen uit te barsten. Alsof het hem ook maar een barst uitmaakte.
‘Ga jij achter mijn rug om naar mijn verloofde om over óns te praten?’
‘Wou jij het ‘m niet vertellen dan?’
‘Jawel, maar op mijn manier, in mijn tijd!’
‘Zou dat voor of na je huwelijk zijn?’ sneerde de Zwadderaar. Misschien was hij dit keer toch een beetje te ver gegaan. Toch bleef hij zichzelf overtuigen dat het niet zijn schuld was geweest, want zij had het zelf ook gewild. Bovendien had hij het echt niet kwaad bedoeld. Toen hij de tranen achter Hermeliens oogleden zag branden, verhardden zijn gelaatstrekken en een rimpel verscheen op zijn voorhoofd. Hij was niet beslist boos, hij was geïrriteerd. Ja, ze hadden het een keertje gedaan, maar dat was toch niet zijn probleem?
‘Heb je het hem verteld?’
‘Alsof dat het belangrijkste is, of het weet of niet.’
‘Ik haat je,’ mompelde Hermelien, wiens ogen vuur leken te spuwen.
‘Maak je vooral geen zorgen, Griffel. Hij weet het niet.’ Draco keek haar vuil aan. ‘Ik ben er niet aan toe gekomen, want hij begon meteen over jullie huwelijk.’
Zijn stem klonk bedaard, alsof hij deze situatie volledig in de hand had, maar van binnen raasde de woede door zijn aderen. Tranen rolden inmiddels over Hermeliens wangen.
‘Had jij al “ja” gezegd, toen je met mij ging neuke-’
‘Zo is het helemaal niet gegaan!’ snauwde Hermelien. Ze had tientallen scheldtirades klaarliggen voor Draco; wie dacht die jongen wel niet dat hij was?
‘Want dan ben je niet meer dan een ordinaire slet.’ De jongen gaf haar een scheve grijns, alsof zij samen een geheim deelden dat niemand anders kende. En eigenlijk was dat ook zo.
‘Dit hoef ik niet te flikken. Nu ga je te ver!’ schreeuwde Hermelien woedend terwijl ze uithaalde naar Draco’s gezicht. Hij voelde een vuist net onder zijn slaap komen en een pijnscheut trok door zijn wang. Meteen gleed zijn hand naar de plek waar Hermelien hem zonet geslagen had.
‘Smerig modderbloedje,’ schold Draco. Een warm straaltje bloed maakte zijn weg over het vertrokken gezicht van de jongen. Een paar Huffelpuf eerstejaars keken op vanonder een berk waar ze een potje tovenaarsschaak speelden.
‘Je had het verdiend,’ antwoordde Hermelien beslist, ‘je bent te ver gegaan.’
‘Ik ga te ver? Jíj bent veel te ver gegaan. Jij hebt mij verdomme geslagen, Griffel. Ik kan je niet meer vertrouwen.’
‘Ik kan jou niet meer vertrouwen!’
Het tweetal lastte een korte adempauze in om de beschuldigingen te laten bezinken. Draco probeerde met de mouw van zijn gewaad het bloed van zijn wang te vegen, en liet daarbij enig gekerm en gekreun horen.
‘Ik kan dit niet meer.’
Hermelien knikte verbeten. Ze was boos – nee, woedend – op Draco Malfidus. Hij krulde zijn mondhoeken omhoog en wierp haar een van zijn welbekende grijnzen toe.
‘Prima. Prima. Dan ga jij lekker naar Ron en dan zijn we van elkaar af,’ stelde ze voor. Draco liet een bitter lachje horen, waarna hij op de grond spuwde. Hij proefde de ijzeren smaak van het bloed op zijn tong nadat hij zijn lippen had gelikt. Hermelien stak haar hand uit, die Draco na enige twijfel aannam.
‘Deal.’

Reacties: