FanFic.nl

A Million Little Pieces

[06/09/2015][] verscheurd

Het leven is een brief; duur briefpapier met sierlijke letters die de mooiste momenten van je leven spellen. Sommige mensen vinden sierlijke letters irritant lezen en verliezen zich daarin. Sommige mensen zouden een leesbril moeten hebben, maar hebben er geen en daarom zijn de letters wazig, onleesbaar. Sommige mensen zijn zo gefixeerd op hun afkeer voor lezen dat ze vergeten te genieten van de pracht die voor ze is vastgelegd.
Het leven is een schilderij; een sierlijke zwart-wit print die de mooiste momenten van je leven uitbeeldt, in een bewerkte, houten lijst. Sommige mensen vinden zichzelf te goed voor zwart-wit, willen per se kleurenprintjes. Sommige mensen vinden houten lijsten lelijk en willen liever een strakke, zwarte lijst die bij de inrichting van hun huiskamer past. Sommige mensen vinden de foto te klein, hadden haar liever groter gezien en op canvas.
Het leven is een lied; een klassiek stuk vol piano’s, violen en cello’s die de mooiste momenten van je leven voor je in klanken uitdrukken. Sommige mensen houden niet van klassieke muziek en horen liever jazz, rock of pop. Sommige mensen houden niet van piano’s en willen liever naar gitaren luisteren. Sommige mensen hebben in clubs of bij concerten hun oren aan gort geblazen en hun trommelvliezen kunnen de prachtige klanken niet meer registreren.
Mijn platenspeler is kapot en het lied wordt haperend afgespeeld, met pauzes en valse noten en handmatige bijsturing van de naald.
Het leven is een droom. Een droom van een man, van kinderen, van een kat en een hond die in vrede samenleven, van een tuin waarin ’s zomers bloemen bloeien en aardbeien groeien, van een auto die rijdt zonder elke maand naar de garage te moeten. Het leven is een droom van vrienden, van familie, van een baan met een goed salaris, redelijke uren en met leuke collega’s.
Het is grappig hoe één regendruppel het geluk van een foto kan wissen; hoe één vonkje het fragiele papier van een brief vlam kan doen vatten; hoe één krasje een hele elpee onspeelbaar kan maken. Het is grappig hoe veeleisend we zijn in onze dromen en hoe ongelukkig we zijn wanneer er één elementje verdwijnt.
Jij bent dat ene elementje en daarmee is mijn hele foto verkreukeld, mijn brief onleesbaar, mijn lied ontstemd. Ik kan het nog wel zien, nog wel horen – ik zie jou, op de schommel in de achtertuin, lachend, terwijl je probeert met je voetjes die laaghangende tak van de boom te raken. Ik hoor jou, kraaiend van plezier, op het strand, toen je een zeester vond. Ik kan de regels nog lezen waar beschreven staat hoe je op een warme zomeravond je bed uitkwam en bij papa en mama in de tuin kwam zitten; hoe je zelfs een slokje wijn van ons kreeg, omdat de avond zo goed aanvoelde.
Ik zie je lege bed. Ik zal me altijd herinneren hoe je stem klinkt. Ik kan je laatste woorden nog onderscheiden, tussen de tranen en de brandplekken door.
Maar mijn droom is permanent verscheurd.

Reacties: