FanFic.nl

The 500 Challenge

Zenuwen

Het geluid van duizenden stemmen dringt tot in de kleedkamers door. Tommy werpt een blik op de zanger en trekt dan zijn zwarte jack aan.
“Zenuwachtig?” De zanger knikt en veegt wat zweet van zijn bovenlip. Het is het eerste concert van de nieuwe tour. De eerste zonder hun oude manager. Adam draaide zich weg van de manshoge spiegel en pakte zijn riem, gepste hem om en plofte toen op de doorgezakte bank.
“Hey, Babyboy het komt wel goed, het is gewoon de zoveelste show.” Tommy zette zich naast zijn vriend op de bank.
“Het is gewoon… ik ben gewoon nerveus...”
“Nee, dat ben je niet.”
“Nee?” Tommy rolde met zijn ogen en trok hem overeind, de versleten kleedkamer verlatend.
“Waar gaan we heen?” Adam wrong zich niet los toen Tommy geen antwoord gaf. Hij was altijd al nieuwsgierig geweest. Tommy opende een deur naar een trap en klom omhoog. Adam volgde hem, ze hadden nog dertig minuten. De trap kwam uit op een dakterras en ze bleven even in het donker staan, hand in hand, tot hun ogen aan het duister gewend waren.
“Waarom breng je je me hier?” Adam keek de bassist vragend aan, Tommy zweeg en liep naar het muurtje en leunde er een beetje overheen.
“Frisse lucht doen zenuwen goed,” de zin was zonder aarzeling gezegd, zonder een spoortje van angst of sarcasme. Adam die de muzikant maar al te goed kende wist dat die zich net zo zat op te vreten van de zenuwen als hij. De dertiger ging naast hem staan en liet de winterlucht langs zich heen waaien.
“De papieren zijn getekend, ze verhuisd mijn spullen naar jouw huis met behulp van Danjo,” Tommy keek niet naar de lucht, maar naar de stenen onder zijn handen. Adam sloeg hem van terzijde gade.
“Heb je spijt?”
“Nee, ik voel me… vrij, opgelucht, blij dat de druk weg is,” Tommy keek hem nu wel aan. Er glinsterde een traan in zijn rechteroog die zich eenzaam een weg naar beneden vond. Adam spreidde zijn armen en Tommy dook erin. Zo stonden ze een poosje, zwijgend.
“Adam?”
“Ja, Glitter baby?”
“Wat deed je besluiten deze weg te gaan?”
“Ik heb tijdens de tour met Brian een paar mensen ontmoet die zeiden dat ze het jammer vonden dat er geen tour was van mijn eigen albums. Plus dat deze tour nooit plaats had kunnen vinden als ik bij RCA zou blijven, en zij wouden dat ik covers ging maken.”
“Alleen dat?”
“Nee, ze wilden dat ik je zou ontslaan,” Adam keek op Tommy neer die hem nu met grote ogen aankeek.
“En… dat weigerde je?”
“Ja,” Adam keek op zijn mobiel, pakte Tommy's hand, samen keerden ze terug naar beneden, volkomen kalm.
“Klaar, jongens?” Adam groette de band die al klaar stond. Adam trok zijn jack uit en verwisselde die voor de mantel waarmee ze de show zouden beginnen.
“Let's go!” De kreet galmde door de ruimte achter de coulissen.
“Het is tijd!” Adam voelde de kick losbarsten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.