FanFic.nl

make me feel alive (shatter me)

[10.09.2015][Harry Potter] weg weg weg

“Waar denken we heen te gaan?”
Roxanne Wemel staat al met één been buiten het huis wanneer ze aan de achterkant van haar trui weer naar binnen getrokken wordt. Ze struikelt over de drempel, valt achterwaarts en kan nog net op tijd in zichzelf opkrullen om door te rollen en op haar knieën terecht te komen.
Wanneer ze opkijkt, staat haar grootmoeder met een deegroller en haar toverstok in haar handen op een verklaring te wachten. De frons op haar voorhoofd en de trek bij haar mond zeggen het jonge meisje genoeg; ofwel spint ze hier de beste leugen voor, ofwel wordt ze hardhandig weer naar bed gebracht.
Op Roxanne’s gezicht valt geen grijns te spotten, maar net onder het oppervlak bubbelt die wel al op. Liegen is gemakkelijk voor haar. Ze heeft George Wemel als vader en de laatste generatie Wemels is haast erger dan de familieleden die voor hen kwamen—in haar vingers houdt ze satijnen koordjes die vasthangen aan scenario’s en stukjes leven die ze al eerder gebruikte, ijzersterke leugens die, zodra ze in hun plaats klikken en ze er een verhaal van begint te rijgen, een onweerlegbare waarheid worden.
Ze is niet voor niets één van de weinige Wemels die bij Zwadderich gesorteerd werden.
“Ik heb net een Patronusbericht gekregen,” begint ze, omdat dat een communicatievorm is die niet getraceerd kan worden. Maar wie is belangrijk genoeg dat ze ervoor weg mag, maar niet belangrijk genoeg—zoals de Potters, bijvoorbeeld, of de Lubbermansen—dat Molly niet ook mee zal willen…
Razendsnel schieten haar mogelijkheden door haar hoofd. Ze besluit zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid te blijven: “Van Teddy.”
“Teddy? Onze Teddy?” Iets van de lijnen in haar grootmoeders gezicht verdwijnen; de spanning in haar schouders en armen verzwakt en de toverstok zakt iets lager. “Wat is er met Teddy?”
Roxanne komt eindelijk overeind en wrijft over haar nek, die best wel pijnlijk aanvoelt na de duik die ze door de keuken gemaakt heeft.
“Hij wil graag—”
Wat is er binnenkort? Verjaardagen? Harry is net jarig geweest, dus daar is het te laat voor. Of—
Oh. Hiervoor gaat ze naar de hel.
“Hij wil graag het graf van zijn ouders bezoeken. Ik zei hem ook dat het er te laat voor is, dat ik bijna weer naar Zweinstein moet, dat—“
“Oké, ga maar.”
Ze blijft niet wachten, bang dat haar grootmoeder van gedachten zal veranderen, en holt de keuken uit. Ze voelt zich best slecht over welke leugen ze ervoor moest aanwenden, maar ze is maar wat blij dat ze de heuvel op kan rennen en daar Teddy vindt, in zijn armen kan duiken om samen weg te wervelen, door de nauwe buis en dan weg weg weg.

Molly kijkt door het keukenraam naar buiten. Haar zicht eindigt daar waar het glas begint, behalve voor de sterren aan de hemel, maar toch ziet ze dingen. Twee jongetjes die het hek over klimmen in hun haast om het bos in te gaan.
Roxanne lijkt meer op Fred dan haar broer die naar hem vernoemd is.
De eerste traan spat uiteen op het aanrecht.

Reacties: