FanFic.nl

concerning the UFO sighting

(11/09/15) (Doctor Who) glitter II

Negen zit zuchtend en steunend op de trap. De TARDIS heeft het, in de vijf minuten nadat de handleiding een zwart gat in werd gezogen, voor elkaar gekregen om hem twintig keer naar de verkeerde New York te brengen. Hij heeft het zo onderhand opgegeven om vandaag—in ieder geval voordat de kip klaar is—naar de opening te gaan.
Hij zit nog steeds onder de glitter. Nog meer zelfs dan voorheen. (Zodra hij weer was gaan zitten werd hij beloond met een nieuwe glitterkots over zich heen.)
De dokter heeft besloten dat hij dan maar op de kip en op de kuren van de reactor moet wachten totdat hij aan zijn uitje kan beginnen.
“Zet die sirenes in ieder geval stop! In al mijn negenhonderd jaren heb ik nog nooit zulk gejank moeten doorstaan! Houd eens op!”
Maar ze houdt niet op, want de TARDIS zou de TARDIS niet zijn als ze hem nu zijn zin zou gaan geven.
Uit pure wanhoop graait hij in de zakken van zin leren jas tot zijn vingers rond zijn supersonische schroevendraaier sluiten. Hij trekt hem eruit en wijst richting de speaker. Dat het kastje er rondom van hout is ziet hij pas later, wanneer hij de schroevendraaier vloekend en tierend in een hoek smijt omdat het geluid aan blijft houden. “Hout! Wie bouwt er nou een houten kast om een speaker! In een TARDIS nog wel! Welke onbenul vond dit een goed idee!”
Hij staat op en begint met gebalde vuisten op het paneel te bonken.
“Houd! Je! Kop!” Ieder woord gaat gepaard met een nieuwe vuistslag. Als antwoord wordt hij door een nieuwe wolk glitter van het plateau geblazen. Hij komt vlak voor de deur in een hoopje op de grond te liggen. Hij hoest en niest in dezelfde tien seconden, blaast daarmee een tiende van de kilo glitter die hij ingeslikt heeft uit zijn lichaam.
“Oké.” Hij niest nog eens en tilt beide handen op in overgave. Meer kan hij niet zeggen. De glitter hoopt zich op in zijn keel met ieder woord dat zijn lippen verlaat.
Als hij na vijf minuten een aardig hoopje heeft opgehoest gaat hij langzaam overeind zitten. “Prima. Ik wacht wel.”
De sirenes gaan iets zachter kermen.
“Ik wacht tot de kip klaar is en tot de glitter weg is en dán pas ga ik naar de opening.”
Het is volledig toeval dat op dat moment zijn ovenwekker begint te piepen om aan te geven dat zijn eten klaar is.
Negen kruipt de trap op en de trap af, de meest linker hal in en neemt de vijfde deur van rechts. In plaats van de keuken komt hij in de bibliotheek terecht. Hij bromt, gaat de hal weer in, en neemt één deur verder.
Als hij eindelijk in de keuken terecht komt, rukt hij snel de ovendeur open en haalt de kip er met twee gehaakte ovenhandjes uit. De kip belandt met een klap op het aanrecht.
Ondanks de glitter smaakt alles prima.

Reacties: