FanFic.nl

All The Little Lights

Gapend gat [Les Misérables]

Hij was gewoon wakker geworden met een gat in zijn geheugen. Weet het aan teveel drank, het zou niet de eerste keer zijn. Gewoon doorgaan, dan zou hij zich vanzelf weer kiplekker gaan voelen en misschien het gapende gat ook wel op kunnen dichten.
Grantaire gooide zijn benen dus maar over de rand van het bed en begon zonder er al te veel over na te denken aan zijn ochtendroutine. Koffie werd gezet, brood ging in de toaster en hij poetste zijn tanden mechanisch voor de badkamerspiegel.
Eigenlijk had hij niet eens iets vreemds aan hemzelf opgemerkt.
Zoals op de meeste dagen deed hij niet veel bijzonders. Hij controleerde snel of hij niets te doen had. Zijn agenda bleek leeg te zijn. Mooi, dan kon hij zijn hele dag lekker besteden aan een langgerekt nietsdoen.
Zo kwam het ook dat hij pas ‘s avonds doorhad dat er iets niet helemaal in de haak was.
Hij had het eerder kunnen weten. Een paar keer had hij overwogen Enjolras een berichtje te sturen, maar iets had hem ervan weerhouden. Als leider van de partij was zijn vriend bizar druk, en hoe graag hij hem ook pestte met commentaar op zijn plannen en andere flauwe opmerkingen, viel hij hem liever niet lastig met inhoudsloos gezwets en ik-mis-je’s. Dat was inmiddels toch algemeen bekende informatie.
Maar aangezien hij Enjolras geen bericht had gestuurd, was hij de hele dag niet bij zijn telefoon in de buurt geweest. Hij was te lui. Bovendien zou hij hem eerst moeten zoeken (zijn irritante gewoonte om dat ding in een dronken bui te verstoppen was misschien wel zijn slechtste eigenschap) en daarna ook nog de oplader. Veel te veel moeite.
Had hij dat wel gedaan, dan had hij de tientallen onbeantwoorde oproepen, wanhopige voicemails en van ongeloof doorspekte berichtjes niet kunnen missen.
De tv was vanzelf bij het nieuws aanbeland. Vroeger zou Grantaire er niet eens op gelet hebben, en hoewel hij het nog steeds grote tijdsverspilling vond (wat kon je er immers aan doen?), kon hij er met zijn positie binnen de partij nog moeilijk om heen. Hij bleef dus maar verveeld naar het scherm staren.
Die verveling duurde niet lang. In zijn onoplettendheid had hij de eerste zin van het item gemist, maar de tweede bleef nog minutenlang in zijn hoofd nagalmen “sinds de moord op de partner van presidentskandidaat Enjolras, gisteravond.”
Het was alsof de wereld om hem heen in elkaar stortte. Alles leek ineen te zakken alsof het van gortdroog zand gemaakt was, terwijl hij het was die zijn verbinding verloor met de realisatie dat het gat in zijn geheugen kwam doordat hij dood was.
Maar niet helemaal.
Er was geen engelengezang, geen wit licht en hij steeg al helemaal niet omhoog. Het nieuws was hard aangekomen, maar had hem niet uit de wereld geslagen. Daarvoor wilde hij te wanhopig graag de dag meemaken dat Enjolras zijn droom zou waarmaken. Daar had hij alles immers voor gedaan.
Hij was dood, maar hij wachtte.

Reacties:

Bodine zei op 12 sep 2015 - 12:41:
Wel. Dat was me de plottwist wel, zeg