FanFic.nl

make me feel alive (shatter me)

[11.09.2015][Tokio Hotel] De Glitterende Flamingo

De tweeling heeft weinig geduld, maar Bill krijgt het tenminste voor elkaar eruit te zien alsof hij niet geagiteerd is door het laat zijn van zijn vriendje.
Tom heeft geen zich noch het acteertalent om de rest te doen geloven dat hij niet heel de tijd zijn telefoon controleert.
Buiten hun appartement is het feest al losgebarsten. Vuurwerk knalt tegen een wolkeloze zomernacht in felle kleuren uiteen.
Binnen is het ook niet noodzakelijk stíl. Of feestloos. Een kleine collectie van hun vrienden van hun vrienden waren uitgenodigd om bij de Kaulitzen te komen drinken tussen de parade en het sluitingsfeest door.
Maar omdat Gustav en zijn neef op zich laten wachten, was Tom wel genoodzaakt al zijn flessen wodka en andere spirits te kraken om de massa tevreden te houden.
De beker in zijn hand is ook perpetueel leeg; de alcohol kalmeert hem niet genoeg.
Het is Pride en ze zijn verdomd trots—ze willen gezien worden, ervoor uit komen. Ze hebben niet voor niets de regenboogmake-up en kleurrijkste kleren uit de kast gehaald.
“Verdomme,” vloekt Tom binnensmonds. Hij gaat nog nooit zo blij geweest zijn Schäfer te zien als wanneer hij eindelijk hun lange wachten beëindigt.
En te bedenken dat hij al lang en breed aan de bar had kunnen staan flirten met één of andere interessante verschijning.
De goden pissen over het laatste beetje van zijn humeur door Georg Listing zijn richting uit te sturen. “Listing, blijf met je tengels van mijn haar,” blaast de Kaulitz voor wie dit soort replieken meestal niet gereserveerd staan; dat is gewoonlijk voor Bill.
Koperbruine haren dansen om een lachend gezicht heen. “Ik weet iets veel leuker dan hier maar zitten te wachten.”
Op zich geen slecht idee, maar er zijn bepaalde grenzen die hij nooit (meer) zal overschrijden.
Bills ex? Slécht idee.
Hun woonkamer wemelt van de betere kandidaten als hij wanhopig genoeg wordt dat hij zijn prooi híer uitzoekt—als Gustav nog langer wegblijft, komt dat er misschien nog wel van.

Twee blonde jongens laten eindelijk hun gezicht zien zo’n tien minuten nadat hij Georg eindelijk afgewimpeld krijgt.
“We vertrekken, iedereen eruit!” roept hij, met zijn handen aan zijn mond, en zucht van de opluchting wanneer hij eindelijk de deur op slot kan draaien.
Aan de gigantische rommel wilt hij de rest van de nacht en ochtend niet aan denken.
Hij springt met grote, enthousiaste sprongen de trap af.

De Glitterende Flamingo is natuurlijk al tot de nok gevuld met mensen, maar Toms ellebogenwerk krijgt de groep (of toch het voornaamste deel ervan) naar zijn gebruikelijke plaatsje aan de bar, in een hoek gecreëerd tussen de toog en de muur
Daar leunt hij tegen, terwijl de barman hun bestellingen opneemt. Hij danst wat ter plekke – vooral voor heupbewegingen – en kijkt nieuwsgierig de ruimte rond.
Een jongen met paarsgeverfd haar, pauwblauwe eyeliner en een goddelijk lichaam vangt zijn blik.
—Als hij hém in zijn bed weet te krijgen, zal hij morgen misschien goedgezind genoeg zijn om Gustav geen klap te verkopen.

Reacties: