FanFic.nl

All The Little Lights

De eerste stap [Adam Lambert]

Hij voelde de harde straatstenen onder zijn voeten bij elke stap, zijn nep-ID branden in zijn broekzak en het bloed naar zijn wangen stijgen. Nu nog roodblond haar danste onder de straatlantaarns. Luide muziek waste door openstaande deuren door de straat.
Waarom was hij hier? Dat vroeg Adam Lambert zich wanhopig af terwijl hij door de uitgaansstraat liep. Om hem heen liepen, hosten, schreeuwden de mensen. Maar hij spoelde moederziel alleen door de rivier van lichamen in uiteenlopende staat van dronkenschap.
Hij had gewoon een paar vrienden mee moeten nemen, dat wist hij ook wel. James, Michael, Lisa, Jaime: keuze te over. Maar nee, hij moest zo nodig koppig zijn en dit alleen doen, zelfs niemand vertellen waar hij heen ging. Wat zou zijn moeder zeggen als bleek dat hij niet bij Jason films aan het kijken was, maar neergeslagen met een bierflesje in het ziekenhuis belandde? Waarschijnlijk zou het niet gebeuren, maar het kon.
Toen hij uiteindelijk zijn doel bereikt had, ging hij toch niet meteen naar binnen. De eerste stap: dat was de moeilijkste, had iedereen hem altijd voorgehouden. Maar de stap van uitgaansstraat naar de bar leek hem nog moeilijker. Vanuit een iets rustiger zijstraatje sloeg hij de ingang gade. Er liepen wat mensen naar binnen. Vanaf zijn hoekje zagen ze er niet uit als losgeslagen seriemoordenaars, dus waarom deed hij zou moeilijk? Het waren maar een paar passen, maar één deur.
Na een diepe teug lucht had hij toch genoeg moed verzameld. Hij probeerde er zelfverzekerd uit te zien terwijl hij naar de deur liep, voelde eigenlijk wel dat hij hopeloos faalde. Maar niemand leek hem raar aan te kijken en eenmaal bij de bar liet de portier hem zonder problemen binnen.
Hij was er.
Hoe luid de muziek daadwerkelijk was, had hij buiten niet kunnen raden. Het sloeg zich meteen als een deken om hem heen, bonkte zijn zorgen uit zijn hoofd.
Zijn schoolfeesten hadden hem hier onmogelijk op kunnen voorbereiden. De bar was een stuk krapper en een stuk voller. Even dacht Adam dat hij per ongeluk de verkeerde deur had genomen, maar de regenboogvlaggen bij de deur en achter de bar ontkrachtten die gedachte.
Ook anders dan op de schoolfeesten was het biertje dat hij hier kon bestellen en kreeg. Met het drankje in zijn hand leek hij in ieder geval een stuk minder misplaatst. Zo kon hij vanaf de zijlijn kijken naar de uitbundig dansende mensen. Tot zijn verbazing waren het niet alleen jongens met jongens en meiden met meiden, maar danste iedereen een beetje door elkaar. Het was vrij, onbevangen. Gewoon dansen en het leuk hebben.
Dat merkte hij wel toen hij zijn biertje op had en toch de dansvloer ook maar betrad. Eerst nog wat ongemakkelijk. Voor hij het wist was de muziek echter in hem geslopen en voelde hij alleen nog hoe de beat zijn lichaam bewoog.
De koele nachtlucht op zijn weg naar huis kon de euforie in zijn bloed niet verjagen. De eerste stap was gezet.

Reacties: