FanFic.nl

The 500 Challenge

The night before the Birthday

Het raam piepte verraderlijk toen Tham het opende, maar hij zette door. Stil klom hij door de opening en klom via de smalle dakgoot naar de brandladder. Het was een lastige manoeuvre om met een onhandige schoudertas van de dakgoot, van slechts dertig centimeter, op de trap te komen, maar het lukte.
Eenmaal beneden was de tocht naar de trappen van het college gebouw snel gemaakt. In de schaduwen van het enorme gebouw wachtte Tham op zijn klasgenoot en vriend, Adrian. Beide woonde op de campus, beide hadden liever andere ouders gehad en beide studeerde Engelse Literatuur en hielden enorm van het leven en haar gezag te tarten.
Tham keek naar de slaapgebouwen rechts van hem en controleerde of er geen lichten aan waren. Kust was veilig.
Een tik op zijn schouder was genoeg om zich snel om te draaien, Adrian grijnsde. Tham omhelsde hem en gezamenlijk liepen ze naar een klein raam dat naar de kelder moest leiden, hier lagen de EHBO spullen. Binnen komen was geen enkel probleem, na drie jaar studie kenden ze het hele campus maar al te goed.
Zo stil als de twee maar konden slopen ze door de gangen, trappen op, lege college zalen door, buiten het licht dansend van de nooduitgangen. Uiteindelijk kwamen ze bij de bestemming. Het lokaal, niet bijster groot, voor godsdienstige iconologie en symboliek lag er donker en verlaten bij. De goedkope kruisen en drietanden aan de muren wierpen misvormde schaduwen door de ruimte die een beetje verlicht werd door de maan die achter een dikke wolk vandaan kwam. Geruisloos en zwijgend begonnen de twee jongens van nauwelijks achttien jaar aan hun werk. Krijt kraste over het bord, papier ritselde, plastic kraakte.
Tegen half twee verlieten Adrian en Tham het lokaal, het zorgvuldig sluitend, niet voor morgenochtend mocht men erachter komen. Het gebouw verlaten was lastiger, misschien omdat ze nu beschuldigd konden worden van onbeschaafd gedrag. Echter, zonder problemen wisten ze uit het collegegebouw te komen. Vlug doken ze de schaduwen in, nahijgend van de verborgen spanning.
“Ben je moe?” Adrian was die eerste die fluisterde in die twee uur tijd, Tham schudde zijn hoofd en grijnsde. Stil vertrokken ze hand in hand het donker in. Niet wetend dat slechts één persoon hen gade sloeg. Niet wetend dat juist die persoon het godsdienstige iconologie en symboliek lokaal behoorde te gaan zien, want men werd niet elke dag zevenenveertig.
Noch kon een van hen drieën ook maar vermoeden dat de jarige het lokaal komende vijf dagen überhaupt niet zou betreden. Noch konden zij vermoeden, terwijl de twee tieners hun schuilplaats opzochten, dat er ruim vijfenzestig honderd kilometer verderop een lugubere moord gepleegd zou worden die de jarige de schrik van zijn leven zou bezorgen.
Maar niemand in Boston kon het die nacht ook maar vermoeden dat de moord bewust was opgezet, dat Adrian bewust had toegestemd in de verjaardags-verrassing, dat Tham die alleen aan Adrian had vertelt, niemand kon vermoeden dat over minder dan vijf uur, dagen zouden veranderen.
Sterren schenen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.