FanFic.nl

A Million Little Pieces

[14/09/2015][] zijn glimlach haar ogen

Ze weet al niet meer waar ze over droomde op het moment dat een plotselinge explosie van licht haar slaap doorboort. Ze opent direct haar ogen om verblind te worden door het licht, afkomstig van het peertje dat aan het plafond hangt. Ze ziet hem staan, tussen haar en het peertje; een zwarte schaduw die zijn scheve glimlach naar haar glimlacht, zijn tanden glanzend in de duisternis. Ze weet uit ervaring dat hij er een stuk bellenblaaskauwgom met aardbeiensmaak achter verstopt en dat hij het zal uitspugen voor hij haar kust. Dat doet hij altijd.
Er ontstaat kippenvel op haar armen bij het idee dat hun lichamen nu snel weer zullen versmelten. Het is alweer lang geleden: een dag, anderhalf – twee? Ze is haar gevoel voor tijd kwijtgeraakt op de dag dat ze hem ontmoette en is sindsdien ook niet meer in staat geweest het terug te vinden, maar ze weet dat ze langer heeft gewacht dan ooit.
“Sorry,” zegt hij, alsof hij haar gedachten kan lezen. “Er is het één en ander voorgevallen… maar ik heb ervoor gezorgd dat dit ons kleine geheimpje zal blijven.” Intussen rommelt hij in de doos die naast haar bed staat, dichtbij genoeg voor haar om te zien dat de haartjes op zijn armen allemaal overeind staan – net als die van haar. Het is grappig, hoe sommige dingen hetzelfde lijken terwijl ze zo anders zijn.
Hij mompelt, eerst rustig en dan steeds geagiteerder, tot hij uiteindelijk de doos ondersteboven keert. Ze hoort voorwerpen op de grond kletteren, onder het bed rollen.
Hij schudt zijn hoofd, zuchtend, draait zich dan naar haar toe en kijkt haar glimlachend aan terwijl hij met zijn rechterhand over de binnenkant van haar naakte dijbeen strijkt.
“Al die tijd dat ik hier niet kon zijn,” vlijt hij, “realiseerde ik me alleen maar meer dat jij mijn favoriet bent. Ik… Het is niet voor niets dat ik problemen kreeg. Je kunt een geheimpje ook maar zo lang bewaren. Als de tijd op is… Maar jij bent mijn favoriet. Van allemaal. Dus speciaal voor jou heb ik actie ondernomen, zodat we het nog langer onder ons kunnen houden. Fijn hè?”
Ze knikt, maar zijn ogen zijn gefocust op hele andere delen van haar lichaam, zijn glimlach nog steeds op zijn gezicht geplakt. Ze weet dat het niet lang meer kan duren, nu, houdt haar ogen open omdat ze weet dat hij boos wordt als ze ze sluit.
Ze houdt haar ogen open terwijl hij zijn nagels in haar huid begraaft, terwijl hij van twee lichamen één maakt, terwijl hij zijn tanden in haar rauwe huid zet, zijn gewicht neerdrukt op haar magere lichaam. Ze houdt haar ogen open terwijl het metaal in haar polsen en haar enkels snijdt en terwijl ze hem aankijkt, na afloop, wanneer hij zijn glimlach weer tevoorschijn tovert.
Ze houdt haar ogen open lang nadat hij de kamer heeft verlaten, omdat ze zich te vies voelt om te slapen, de smaak van aardbeien plakkerig tegen haar afgeplakte lippen.

Reacties: