FanFic.nl

concerning the UFO sighting

(14/09/15) (Harry Potter) darling so it goes

“Kom eens terug in bed,” zeurt een slaperige Simon. Hij ligt languit op bed, handen op zijn buik, hoofd naar Daan gekeerd. Hij gaapt en rekt zich uit als een kat.
Daan reageert niet. Simon bromt en rekt zijn nek nog iets verder uit om hem beter te kunnen bekijken.
“Wat doe je?”
De jongen staat over de kist aan het voeteneinde van het bed gebogen. Beiden armen zijn tot aan de ellebogen in de rommel verdwenen, handen zoeken naar... naar wat? Simon weet het niet, maar Daan geeft geen antwoord, dus zijn enige keus is om overeind te komen.
Dat doet hij overigens niet, want zijn luiheid wint het van zijn nieuwsgierigheid. En het lijkt hem dat Daan vanzelf overeind komt, dus waarom die extra moeite doen?
Precies.
Simon blijft lekker liggen en bestudeert de, op een strakke boxer na, naakte jongen. Na enkele minuten rommelen komt hij eindelijk overeind met in zijn handen een—
“Is dat een ukulele?” Simon leunt op een elleboog om beter zicht te krijgen. Met zijn vrije hand wrijft hij in zijn ogen om er zeker van te zijn. “Waarom hebben we een mini-gitaar in huis?”
“Deze was van mijn vader.” Daan op bed zitten.
“Ik wist niet dat hij muzikaal aangelegd was.”
“Van mijn biologische vader, bedoel ik. Dit is het enige dat ik van hem heb.”
“Oh.” Simon komt langzaam overeind, trekt Daan wat naar achteren tot ze beiden tegen het hoofdeinde leunen. “Speel eens wat.”
“Daar ben ik niet goed genoeg—”
Simon onderbreekt hem met een kus en schudt zijn hoofd. “Maakt niet uit. Speel eens wat,” herhaalt hij.
Daan speelt aarzelend een aantal akkoorden en schraapt zijn keel. “Eigenlijk zou ik erbij moeten zingen.”
“Dan doe je dat toch?”
Even is het stil. Daan laat zijn vingers over de snaren dansen en lijkt iets te overwegen, totdat hij uiteindelijk, met een klein glimlachje, iets begint te spelen. Een aantal seconden later begint hij te zingen: “Wise men say only fools rush in but I can't help falling in love with you...”
Daans stem en de klanken van de ukulele zijn de enige geluiden die in de slaapkamer te horen zijn, totdat hij stopt met spelen en uiteindelijk ook met zingen.
Simon blijft nog steeds stil, staart Daan aan.
“Zal ik je een geheim verklappen?” zegt Daan na een tijdje. De ukulele ligt naast hem op bed. Hij kijkt Simon voorzichtig glimlachend aan en komt ietsjes dichterbij zitten. Het topje van zijn neus stoot nu tegen Simon's oor, totdat de jongen zijn hoofd draait en ze neus aan neus zitten. “Jij bent mijn favoriet,” fluistert Daan.
Simon begint te grinniken, gaat uiteindelijk over op een schaterlach. Hij slaat zijn armen rond Daans nek. De twee vallen door Simons gewicht zijlings op bed.
“Te cliché?” vraagt Daan. Hij pruilt.
“Beetje, maar ik accepteer het.”
Daan zucht. “Ik dacht: met Elvis zit je nooit verkeerd.”
Simon slaat zijn ogen ten hemel.

Reacties: