FanFic.nl

A Million Little Pieces

[15/09/2015][A Song of Ice and Fire] Gebroken zwart

Rood is de kleur van de liefde.
Het is de kleur van de smeulende takjes die zich uit jullie kampvuur hadden bevrijd, de eerste nacht dat ik je zag, dat ik je metgezellen heb vermoord; de vachten die hen beschermden rood kleurde met het laatste leven dat uit hun koude lichamen vloeide. In het beperkte maanlicht leek het zwart.
Zwart is de kleur van de Nachtwacht.
Het is de kleur van mijn kleding, van mijn schoenen, van mijn haar, van mijn pupillen. Het is de kleur van het vuil onder mijn nagels, van de lucht, van de grond – van de wereld in de nacht. Het is de kleur van de nacht zelf.
Jouw rood verloochende toen al mijn zwart; de rode schittering in je haar was duidelijk zichtbaar ondanks de zwarte schaduwen die de wereld vormden. Ik had je moeten vermoorden, toen. Ik had moeten bewijzen dat zwart de heersende kleur was, dat je haar nog zo rood kon zijn, dat het me niet uitmaakte. Juist omdat het me wel uitmaakte.
Zwart is de kleur van gebroken beloftes. Ik heb je niet vermoord. Ik heb me bij jullie gevoegd en ik heb me door je laten verleiden, mijn Eed gebroken, mijn broeders verraden. Moedwillig.
Rood was de kleur van mijn wangen. Door de kou, door de anticipatie. De kleur van mijn vingers en van mijn klamme benen. De kleur van jouw haar, overal.
Toen ik me eenmaal van mijn zwarte kleding had ontdaan, bleek jouw rood mij overgenomen te hebben. Iedereen kon het zien, iedereen kon het horen. Iedereen wist het. De kou, de schaamte, de lust; ze werkten samen om mijn huid dezelfde kleur te maken als jouw haar, om te fysiek te bewijzen dat ik de jouwe ben.
Toch was zwart de kleur van de banner onder welke ik vocht, de nacht dat de Wildlingen Kasteel Zwart aanvielen. Toch was zwart de kleur van mijn broeders, toen ik pijlen afvuurde op de mensen onder wie ik me wekenlang geschaard heb, met wie ik gelachen en geleefd heb.
Mijn bloed is zwart, Ygritte. Toen je die pijl door mijn been zond, die ene avond, toen was het bloed dat eruit kwam kleurloos. Het leidde me recht terug naar mijn broeders, de donkere, kleurloze broeders van de Nacht. Je hebt mijn huid, mijn hoofd, mijn hart allemaal betoverd met je rode magie, maar mijn gebroken Eed kleurt mijn bloed voor altijd zwart.
Ik zal van je houden, altijd, met mijn rode hart.
Maar evenzo zal ik voor altijd vechten aan de zijde van mijn broeders van de Nachtwacht, met mijn zwarte bloed.
Rood is de kleur van jouw bloed, dat over mijn handen stroomt terwijl ik wanhopig probeer de schade die de pijl heeft aangebracht te beperken, terwijl ik je smeek om bij me te blijven en je nog meer gebroken beloftes doe, hoewel ik weet dat rood en zwart nooit naast elkaar zullen kunnen bestaan.
Zwart is de kleur van de Nachtwacht.
Rood is de kleur van de liefde.

Reacties: