FanFic.nl

All The Little Lights

Zwarts [Harry Potter]

Zijn rondslingerende sokken op de grond. De lakens van hun bed. De sofa in de woonkamer. Allemaal waren ze rood.
Sirius Zwarts had nooit een lievelingskleur gehad. Ja, als je hem zag lopen in zijn donkere kleding met wapperende motorjas, zou je kunnen zeggen dat hij zijn naam eer aandeed. Maar zijn lievelingskleur? Dat was het toch echt niet.
Zwart waren de deuren in Grimmauldplein 12. De gordijnen, de pronkjuwelen, de stoelbekleding voordat egale stoffen uit de mode raakten. Zijn moeders ziel.
Toch had hij zich in de kleuren van zijn familienaam gehuld. Het ging niet om de kleur, het ging om de manier van dragen. Visueel had hij zich niet harder van zijn familie kunnen afzetten door enkel in felle kleurtjes door het leven te gaan, maar hij wist hoeveel kwader hij zijn ouders maakte door het zwart van hun familie te dragen als een dreuzelpunker.
Maar zwart kon onmogelijk zijn lievelingskleur zijn.
Zijn jeugd was niet alleen in het donkerste van het donkerste gehuld geweest. Door enkel zwart te dragen, stak men immers zo bleek af. Zeker als je huid zo bleek als marmer hebt. Ook groen en zilver hadden trots door het huis geslingerd, van de deurknoppen tot het behang en zelfs de badkamer.
Niet voor niets: Zwadderich was voor de Zwartsen en aanverwante families immers al generatie op generatie een thuis zo ver weg van huis. Hun enige optie was opgroeien tussen het groen en zilver, dus waarom daar al niet met de geboorte mee beginnen? Het was tussen deze kleuren dat hun ouders, hun ouders’ ouders, vele generaties daarvoor en ook vele daarna leerden, lol hadden en meestal ook de liefde vonden.
Sirius had de kleuren vanaf kleins af aan al onderhuids gehaten.
Toen, op die ene met angst doorspekte één september, had zijn drietintige wereld plotseling kleur gekregen. Die ochtend was hij nog stern en zwart op het station verschenen, onwetend wat hem te wachten stond. De scharlaken Zweinsteinexpress had een voorteken kunnen zijn. Dat zag hij toen echter nog niet, omringt door de jongetjes die net als hij opgegroeid waren in het groen en zilver en die nu zijn schoolkameraden zouden zijn.
Maar achter hen was de trein gevuld met kleur. De shirtjes van alle verschillende tovenaarskinderen: volbloeden, halfbloeden en zij met dreuzelouders. Rode katten, groene kikkers, witte uilen. Pompoentaartjes, smekkies in alle smaken en kleuren. Die wereld leek echter nog mijlenver bij Sirius vandaan te zijn.
Pas die avond, toen hij met knikkende knieën naar de sorteerhoed liep en het groen en zilver van zijn toekomst hem al voor de ogen stond, begon de kleur zijn wereld binnen te kruipen. Toen de sorteerhoed “Griffoendor!” door de Grote Zaal bulderde en Sirius vol ongeloof en nog banger dan ooit tevoren zijn ogen opende, was het alsof er een knop omgedraaid was en de zwart-wit tv in zijn hoofd plots kleuren kon afspelen.
Nu, in het appartement met het bed met de rode lakens, wist hij het zeker: zijn favoriete kleur was rood.

Reacties:

xNadezhda zei op 16 sep 2015 - 18:23:
SIRIUS, LET ME LOVE YOU. <3

Toen de sorteerhoed “Griffoendor!” door de Grote Zaal bulderde en Sirius vol ongeloof en nog banger dan ooit tevoren zijn ogen opende, was het alsof er een knop omgedraaid was en de zwart-wit tv in zijn hoofd plots kleuren kon afspelen.

Deze vond ik heel mooi, zeker het eerste stuk, omdat ik me opeens realiseerde dat hij vast gigantische backlash kreeg thuis vanwege z'n afdeling. ):