FanFic.nl

concerning the UFO sighting

(16/09/15) (Mr. Robot) double cheeseburger with extra fries

“Neem een hamburger.”
Elliot wil geen hamburger. Hij staart zijn vader vanonder zijn wimpers aan, perst zijn lippen op elkaar. Hij schudt zijn hoofd.
Ik snap niet hoe hij op dit moment dit aan hamburgers kan denken. De hele wereld overhoop. Een hamburger. Alsof het niets is.
Zijn vader kijkt hem niet aan, heeft in plaats daarvan zijn ogen op de menukaart van de diner gericht en gaat de hamburgers langs. Hij legt zijn kaart neer. “Vandaag is niet de dag om te experimenteren. Ik ga voor mijn vaste burger. Je moet hem eens proberen.”
Als Elliot het vieze raam uitkijkt kan hij voetgangers bestuderen. Om het even komen er mensen langs met maskers van fsociety op. Van zijn werk. Zijn werk en dat van Darlene en zijn vader. En dat van Trenton en Mobley en Ramos. Van mijn vader. Nee. Van mij. Want ik ben mijn vader. Ik ben Mr. Robot. Mijn vader is dood.
“Neem een hamburger.”
“Nee.”
“Neem een hamburger.” Zijn vader kijkt hem glimlachend aan, schuift de kaart naar hem toe en tikt op zijn favoriete maaltijd.
Elliot gunt de kaart geen blik waardig. “Nee.” Zijn handen liggen op tafel, gebald tot vuisten. Hij kijkt om zich heen. Is het wel veilig?
Zijn vader slaat met een vuist op tafel. “Ik wil dit vieren. Dus dat gaan we doen. Met een hamburger.” De mensen rond hen heen kijken verstoord op. Hij voelt ogen in zijn achterhoofd en zijkant en gezicht prikken en wil in zijn trui wegkruipen. Zijn vingers jeuken om zijn capuchon weer op te zetten, maar hij houdt zich in.
De serveerster komt langs. Zijn vader bestelt zijn hamburger, Elliot vraagt alleen maar om koffie en gaat dan weer verder met stil wezen.
Op de tv is het nieuws weer bezig. Het gaat over Evil Corp en fsociety. Elliot ziet af en toe een beeld van één van fsociety's video's voorbijkomen. Het nieuws springt al gauw over op de publiekelijke zelfmoord van de EVP van het conglomeraat. Hij draait zijn hoofd weg en kijkt weer naar buiten.
“Prachtig,” fluister zijn vader. Hij glundert. “Kijk dan, jongen. Kijk dan. Dit is de anarchie waar we van hebben gedroomd.”
Wat heb ik gedaan?
Hij sluit zijn ogen en haalt diep adem.
Ik heb voor revolutie gezorgd. En dat met een paar regels code. Het enige dat nodig is om de wereld als een kaartenhuis in elkaar te laten storten.
Het meisje komt zijn vaders hamburger brengen. Zijn vader bedankt haar vriendelijk en scheurt zijn eten in tweeën. Hij steekt een helft uit naar Elliot. “Hier.”
“Nee.”
“Ik wil dat je mijn favoriete burger probeert.”
“Geen trek.”
“Eet.”
“Nee.”
Zijn vader schuift de helft op een servetje naar hem toe. “Ik kan ook weer een scène schoppen, als je dat liever hebt.”
“Is het zo belangrijk?” Elliot kijkt hem met tegenzin aan.
“Ja.”
Elliot neemt het eten aan en begint met een zucht te eten.

Reacties: