FanFic.nl

500 words [Stand Alones]

[18-9-15] [One Direction] Quand C'est

Quand C’est- Stromae

Hij heeft zich nog nooit zo verschrikkelijk gevoeld. Zijn lichaam doet pijn, wilt niet meer. Zijn hoofd voelt te glad aan, hij wil zijn haar weer terug. Hij staart met lege ogen in de spiegel en schuift de hoofddoek over zijn hoofd en maakt het met een stevige knoop vast. Dan staat hij voorzichtig op en loopt richting de woonkamer. Zijn vriendje staat al te wachten, glimlacht lichtjes.
‘Klaar om te gaan?’
‘Wat denk je zelf?’ Het komt er hard uit, maar zijn vriendje reageert er niet op, pakt enkel zijn hand. De jongen glimlacht licht en geeft zijn vriendje een kneepje in zijn hand.
‘Laten weg gaan.’ Zijn vriendje trekt hem mee naar buiten, sluit de deur en doet hem op slot. De jongen loopt met langzame passen met zijn vriendje mee naar beneden en stapt dan in de auto. Zij spenderen de rit in stilte, hun handen verstrengeld.

Wanneer ze in het ziekenhuis aankomen, nemen ze plaats in de wachtkamer. Ze zijn echter niet alleen. Er zit een klein meisje, brede glimlach op haar gezicht en een vergelijkbaar hoofdoekje op haar hoofd. Ze zwaait haar beentjes heen en weer en leest een kinderboek. Aan de andere kant van de wachtkamer zit een oude man, hoofddoekje op, handen bibberend waar ze worden vastgehouden door zijn al even oude begeleidende vrouw. De jongen zucht, kijkt naar zijn vriendje.
‘Louis, wat als-’
Zijn vriendje onderbreekt hem meteen. ‘Nee, nee waag het niet het te zeggen, Harry. Waag het niet.’
Harry sluit zijn mond weer en trekt zijn hand uit die van Louis. Louis pakt hem echter vastberaden weer vast.
‘Het komt goed. Dat weet ik zeker.’

Een kwartiertje later wordt zijn naam geroepen door een voor hem bekende zuster.
‘Meneer Styles?’
Harry staat op en loopt richting de zuster. ‘Hi, Marie.’
‘Harry.’ Ze glimlacht en Harry kijkt haar even aan. Ze draait zich alleen maar om en leidt hem naar het kantoor van de dokter. Louis loopt langzaam achter hen aan, steekt zijn trillende handen diep in zijn zakken. Marie opent de deur naar het kantoor, glimlacht weer. ‘De dokter zal zo bij u zijn.’
Harry en Louis knikken en nemen plaats in de twee stoelen voor het bureau. Louis pakt Harry’s hand weer.
‘Wil je je hoofddoekje af?’
Harry lijkt even te twijfelen, knikt dan. Louis staat op, gaat achter Harry staan en maakt de knoop langzaam los. Dan haalt hij het hoofddoekje van Harry’s hoofd, strijkt even over de hoofdhuid en plaatst er een kus op. ‘Het komt wel weer terug. Echt.’
Harry glimlacht. ‘Dank je wel, Lou.’
Louis gaat weer zitten en zij wachten in stilte op de dokter.

De dokter komt zo’n vijf minuten later binnen, gaat achter het bureau zitten nadat hij Louis en Harry de hand heeft geschud.
‘Ik ga hier heel kort over zijn, Harry. Ik weet hoe nerveus je bent.’ Hij kijkt ze even aan en kijkt dan naar het dossier over Harry zijn voortgang.
‘Je bent clean, Harry. De kanker is weg.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.