FanFic.nl

concerning the UFO sighting

(19/09/15) (Harry Potter) in the summertime II

Loena zag Daan nog steeds in haar dromen. Ze zag hem nu bijna iedere nacht rond het kampvuur. Iedere keer stootte hij haar aan en staarde ze in zijn warme, bruine ogen, voordat hij haar vroeg of ze wilde dansen.
Soms vroeg hij het haar niet eens. Dan trok hij haar gewoon van de boomstam af en zwierde ze achter hem aan.
Ze dansten nu niet meer apart. Als ze van hem droomde, dan dansten ze altijd samen. Nu ze eenmaal wist hoe dat echt voelde, kon ze het gevoel in haar dromen gebruiken.
Ze had niet meer met hem gedanst sinds die ene avond. Er waren zat avondjes geweest met haar vrienden, maar er werd of niet gedanst, of Daan was er niet, of hij stond met iemand anders te dansen. Dat, of ze wist niet hoe ze hem moest vragen of hij wilde dansen, met als gevolg dat ze de rest van de avond nerveus op haar stoel zat te wiebelen en hij haar wéér bezorgde blikken stuurde.
Vandaag was anders. Haar vrienden kwamen naar haar huis nu (of: haar vaders huis, want die was op reis voor onderzoek, dus was ze tijdelijk aan het huiszitten), wat betekende dat ze ervoor kon zorgen dat er muziek was en dat ze mensen kon dwingen om te dansen.
Uiteindelijk hoefde ze niemand te dwingen. Hermelien en Ginny stonden binnen een paar minuten in de woonkamer te dansen op een mix die Loena had gekozen. Al gauw stond ze er zelf ook bij, te heupwiegen op de maat van de muziek. (Wat overigens niet genoeg was voor Ginny. Die pakte Loena's beide handen vast en zorgde ervoor dat ze meer deed dan alleen maar heupwiegen.)
Toen ze zich eenmaal lostrok van de twee om wat drinken te halen was ze Daan helemaal vergeten. Ze had hem niet zien aankomen, wist niet eens of hij er al was.
Natuurlijk was hij er al. En natuurlijk stond hij in de keuken, met Simon en Harry te kletsen. Loena bleef onzeker in de deuropening staan tot Simon haar spotte. Zowel Harry als Simon verlieten de keuken. Daan bleef achter en glimlachte haar toe. “Hé.”
“Hoi.” Loena glimlachte ook. “Ik had je niet zien aankomen. Ben je er al lang?”
Hij haalde zijn schouders op. “Ben net aangekomen.”
Ze knikte, bleef verder stil. Ze stapte naar de koelkast (en dichter naar hem toe).
“Heb je gedanst?” vroeg hij.
Ze knikte. “Hoezo?”
“Je hebt rooie wangen.” Hij stond nu dichtbij genoeg dat hij een vinger over haar wangen kon strijken.
De blos was niet van het dansen, maar dat hield ze voor zich. “Oh.”
Hij glimlachte nog eens, liet zijn hand zakken.
Om haar rode hoofd te verbergen keerde ze hem de rug toe en trok de koelkast open. Hij deed nog een stap dichterbij. Ze hoefde maar iets naar achteren te leunen en ze stond tegen hem aan. Loena werd zo nodig nog roder.
“Wil je dansen?” vroeg ze.
“Graag.”

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.