FanFic.nl

500 words [Stand Alones]

[19-9-15] [Harry Potter] Nachtelijk bezoek

Het is twee voor een ’s nachts als er op zijn deur wordt geklopt. Hij fronst, knippert zijn ogen open en wrijft erin. Er klinkt weer geklop en Charlie slaat de dekens van zijn lichaam. De kou neemt meteen bezit van hem en hij slaat de dekens weer terug, rilt. ‘Shit, het is echt koud.’
Hij staat op, slaat de dekens om en loopt voorzichtig naar beneden. Dan loopt hij richting de deur, waar weer op wordt geklopt.
‘Ja ja,’ mompelt hij. Charlie opent de deur op een kier.
‘Fleur?’ zegt hij dan verbaasd. Hij opent de deur verder, trekt Fleur naar binnen.
‘Wat doe jij nu weer hier?’
Het meisje staart hem even aan, barst dan in huilen uit. Geschrokken leidt Charlie haar naar de woonkamer. Hij drukt haar zachtjes op de bank en gaat dan naast haar zitten.
‘Fleur, wat is er aan de hand?’ vraagt hij zacht. Het meisje antwoordt niet, slaat haar handen voor haar gezicht.

‘Fleur?’ vraagt hij dan weer. Hij twijfelt even, slaat dan een arm om haar schouder.
‘Het is Bill,’ antwoordt ze dan. Ze veegt onder haar ogen, snikt zachtjes.
‘Wat is er gebeurd?’ Charlie verschuift de dekens iets, slaat een deel rond Fleur haar schouders.
‘We hadden ruzie en hij hij-’
Charlie wrijft over haar rug, laat haar even op adem komen.
‘Hij sloeg me,’ zegt ze dan. Ze haalt trillerig adem en wrijft weer onder haar ogen.
Charlie houdt geschrokken zijn adem in, dan: ‘Wat?’
Fleur knikt en Charlie staat op. ‘Ik ga wel met hem praten morgen. Kom, ik breng je naar bed.’

Hij helpt haar overeind en leidt haar naar de trap.
‘Zijn de kinderen nog bij hem?’ vraagt hij terwijl ze de hal doorkruisen.
Fleur knikt. ‘Victoire en Dominique sliepen al toen het gebeurde. Ik ben meteen weg gegaan.’
Charlie loopt de trap op, hoort hoe Fleur hem achter na komt. Hij opent de deur naar zijn eigen slaapkamer.
‘Hier, ik ga wel op de bank slapen.’ Hij haalt de dekens van zijn schouders en hangt ze volledig over die van Fleur.
‘Nee, dat kan je niet maken.’ Ze probeert de dekens terug te geven, maar Charlie weigert.
‘Nee, nee. Je bent drie maanden zwanger, ik kan je niet op de bank laten slapen.’
Ze glimlacht en trekt de dekens dichter om zich heen. ‘Dank je wel, Charlie.’
‘Geen probleem, Fleur. Slaap lekker.’
Ze glimlacht weer, geeft snel een kus op zijn wang en sluit dan de deur. Charlie glimlacht, legt even een hand op zijn wang. Hij loopt weer naar beneden, trekt de dekens onder de bank vandaan en maakt het zich gemakkelijk.

Hij ligt nog een tijdje wakker, staart naar het plafond. Als hij zich heel goed concentreert kan hij het bed soms horen kraken als de vrouw erop zich omdraait. Hij is blij dat Fleur nog in zijn leven is. Het is dan misschien niet op de manier die hij wilt, maar ze is er tenminste. Dat is meer dan genoeg voor de Wemel.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.