FanFic.nl

500 words [Stand Alones]

[21-9-15] [One Direction x Harry Potter] Zweinstein Express

Hij kon niet wachten om eindelijk naar school te gaan. Hij had er al zoveel over gehoord van zijn oudere broer, dat hij er zich al op verheugd vanaf zijn zevende jaar. Nu is het dan eindelijk zover. Hij wipt van voet naar voet en zijn uil krast er vrolijk op los. Het hele station is rumoerig en de jongen kijkt op naar zijn oudere broer, die er kalmpjes bij staat. Hij gaat zijn laatste jaar in.
‘Liam, denk je echt dat ik het leuk ga vinden?’
De oudere jongen glimlacht, kijkt even naar zijn overenthousiaste broertje. ‘Je gaat ervan houden.’
Ernstig knikt het jongetje en kijkt dan naar de muur. ‘Dus, hoe komen we bij de trein?’
‘Het is heel simpel,’ begint Liam, ‘je rent gewoon door die muur.’
Het jongentje knippert. ‘Wat.’
‘Je rent door de muur, kijk zo.’ Liam begint de rennen, recht op de muur af en dan is hij verdwenen. Het jongetje kijkt verrast op en slikt dan. Hij haalt diep adem en volgt het voorbeeld van zijn broer.

Zodra hij op het perron staat, staart hij met grote ogen naar het rode gevaarte. Liam trekt hem snel bij de muur vandaan en dat is maar goed ook, want er komt alweer een nieuwe familie doorheen. De roodharige kinderen praten luid en worden geknuffeld door een wat oudere, emotionele vrouw. Het jongentje glimlacht somber. Hij wou dat zijn moeder hier nog kon zijn. Helaas is zij te vroeg overleden aan kanker. Hij voelt zijn ogen branden en kijkt snel weg.
‘Louis, kom op!’ roept Liam. Louis kijkt op, loopt richting zijn broer. De twee laden alles in de trein, nemen afscheid van elkaar als Liam richting een andere coupee loopt.
‘Je kan dit, broertje. Dat weet ik zeker,’ zegt de jongen nog. Hij wrijft Louis door zijn haar en verdwijnt dan in de menigte. Louis haalt diep adem en stapt naar binnen.

Hij zoekt de coupés af, maar geen enkele is leeg. Hij zucht weer, komt dan aan bij een coupee waar slechts een jongetje in zit. Hij is wat getint en bruine ogen zijn gefixeerd op een klein, zwart ratje. Louis slikt, voelt zijn hart bonzen. De jongen is prachtig. Iets in Louis beweegt hem tot het openen van de coupee en dan kijkt de jongen op.
‘Oh.’
‘H-hi,’ stamelt Louis zacht. Ze kijken elkaar even aan en Louis’ hart bonst weer.
‘M-mag ik er misschien bij komen?’
‘Natuurlijk.’ Het jongetje knikt en staart Louis nog steeds aan. Louis bloost, sluit de deur en gaat op de andere bank zitten. Het ratje piept, loopt wat heen en weer over de hand van het jongetje. Louis glimlacht.
‘Hoe heet hij?’
‘Rafha,’ antwoordt het jongetje.
‘Ik heb een uil. Ze heet Era.’
Het jongetje tegenover hem knikt.
‘Hoe heet jij?’ vraagt Louis dan.
‘Zayn,’ wordt er geantwoord, ‘Zayn Malik.’

Daar, in die coupee, wisten de jongetjes nog niet dat zij later zo belangrijk voor elkaar zouden worden. Ergens, denkt Louis, had zijn hart het allang door.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.