FanFic.nl

A Million Little Pieces

[21/09/2015][One Direction] niemand

De eerste keer dat je me zag, was toen de accu van je auto het begaf, precies toen je op de hoek van mijn straat stond. Ik woonde in het hoekhuis en jij belde aan, hopend dat je vakantie zo nog te redden was. Mijn ouders hebben met skartkabels en mijn aanmoedigingen geprobeerd je auto weer aan de praat te krijgen; tevergeefs. Uiteindelijk boden ze je een slaapplek aan in onze logeerkamer. Jij bedankte hen en toen mijn ouders je ’s morgens gewoon in het logeerbed vonden, hebben ze geen moment stilgestaan bij de mogelijkheid dat je de weg naar mijn kamer gevonden had.
Als mijn ouders in de maanden erna vroegen met wie ik sms’te, vertelde ik hen dat het niemand was.

De eerste keer dat je me zag, was in de stad. Ik zat in de Nando’s, wat geheel toevallig jouw favoriete restaurant is. Niemand had dan ook kunnen voorzien dat jij binnen zou lopen. Je zag me, toen je in de rij stond, aan een tafeltje bij het raam met een vriendinnetje van school. Je liep naar me toe, blozend, en toen je mijn nummer vroeg, stotterde je zelfs een beetje.
Als mijn ouders in de maanden erna vroegen met wie ik sms’te, vertelde ik hen dat het niemand was.

De eerste keer dat je me zag, stond ik vooraan bij het concert in Dublin. Jouw ogen vonden de mijne en op dat moment wist je dat ik iets bijzonders was, dat wíj iets bijzonders waren. Je gaf de beveiliging opdracht me backstage te brengen, waar je me na afloop in je armen sloot en me kuste. Ik belde mijn moeder om te zeggen dat ik bij een vriendinnetje sliep en een vriendinnetje om haar op de hoogte te stellen van mijn leugen, zodat je me mee kon nemen naar je hotel.
Als mijn ouders in de maanden erna vroegen met wie ik sms’te, vertelde ik hen dat het niemand was.

De eerste keer dat ik je zag, was je een foto in een tijdschrift. Ik heb de foto uitgeknipt en boven mijn bed gehangen, elke nacht een kus gegeven voor ik ging slapen.

De eerste keer dat je mij zag, was bij het concert in Dublin. Ik had een Meet en Greet gekregen van mijn ouders, als goedmakertje voor die keer dat ze in mijn fantasieën jouw auto niet konden repareren en je teleurstelden namens mij (ze denken nog steeds dat ik ‘niemand’ sms).
De eerste keer dat je mij zag, was ik één van de tientallen meisjes, één van de veel te magere pubertjes in veel te korte shorts met knikkende knieën van de kou en van de zenuwen. Ik was één van de gezichtjes die schuilgingen achter geblondeerd haar en een veel te dikke plamuurlaag.
De eerste keer dat je mij zag, was je me alweer vergeten voor mijn beeld goed en wel op je netvlies gevormd was.
Als mijn ouders in de maanden erna vroegen met wie ik sms’te, was het met niemand.

Reacties: