FanFic.nl

500 words [Stand Alones]

[22-9-15] [One Direction x Harry Potter] Westertoren

Het is ondertussen zijn vierde jaar op Zweinstein en de jongen heeft ondertussen zo zijn plekjes gevonden. Het plekje waar hij nu echter is, daar wilt hij nog niet dood worden gevonden.
‘Z,’ fluistert de Zwadderaar, ‘yo, Z!’
De jongen kijkt schichtig om zich heen , maar de gangen rond de westertoren zijn leeg en stil.
‘Godverdomme,’ vloekt hij zachtjes, ‘Z!’
Hij weet dat ik niet van deze plaats houdt en dan laat hij me ook nog zolang wachten, denkt de jongen
‘Z!’ roept hij wat luider. Hij duikt ineen en spiekt de gangen rond, maar geen reactie.

De jongen slaat zijn armen over elkaar en staart naar de plaats waar hij weet dat de ingang van Ravenklauw zit. Hij fronst, tuit zijn lippen en neemt een stap naar voren. Hij bonst luid op de ingang en stapt dan weer naar achteren. Er is geen reactie en de jongen zakt naar de grond. Hij kruist zijnbenen en leunt zijn ellebogen erop. Hij steunt zijn hoofd op zijn gevouwen handen en staart naar de ingang, tegelijkertijd nog steeds gespitst op geluid in de gangen. Uiteindelijk geeft de jongen het op en maakt hij zijn weg terug naar de kelders.

De volgende morgen keert hij terug naar de westertoren. Zo is hij er nooit, zo is hij er voor de tweede keer in twee dagen. Nog steeds wil hij er niet dood worden gevonden. De jongen klopt zachtjes op de ingang, stapt achteruit. Bijna meteen zwaait de ingang open en steekt Zayn zijn hoofd om de hoek. De jongen glimlacht breed als hij Zayn ziet en Zayn lacht net zo breed terug.
‘Louis, hey. Wat doe jij hier?’
‘Wij moeten praten,’ zegt Louis dwingend. Zayn trekt een wenkbrauw op en stapt naar buiten. Hij sluit de ingang achter zich en stapt richting Louis. De jongen legt een hand op zijn schouder.
‘Wat is er, Lou?’
‘Waar was jij gisteren?’ zegt Louis. Hij valt maar meteen met de deur in huis.
‘Nee, wacht. Laten we eerst ergens anders naar toe gaan. Ik haat het hier.’
Zayn rolt zijn ogen, een klein glimlachje rond zijn lippen. ‘Goed dan.’

De twee jongens lopen richting het grote meer, waaronder de Zwadderich kamer zich bevind.
‘Dus, waar was je gisteren?’ vraagt Louis zodra ze zitten. Hij kijkt Zayn indringend aan, kijkt hem zo aan alsof hij de waarheid uit zijn mond wilt pakken.
Zayn lacht. ‘De try-outs voor het team waren, dummy. Ik heb het je verteld.’
‘Heu,’ antwoordt Louis. Hij denkt diep na, slaat dan zijn ogen neer. Zayn heeft het hem inderdaad vertelt. Zayn lacht en slaat een arm rond Louis’ schouders. ‘Hoezo? Wat was er dan?’
Louis haalt zijn schouders op. ‘Er was niks.’
Zayn geeft hem een speels duwtje tegen zijn schouder. ‘Maak dat Rafha wijs.’
‘Er was echt niks, Zayn. Laat het maar gewoon gaan,’ zegt Louis. Hij legt zijn armen met een zucht rond zijn knieën. Misschien dat hij over een paar weken wel weer om die date durft te vragen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.