Hoofdcategorieën
Home » Overige » A Million Little Pieces » [23/09/2015][Harry Potter] Nachtelijke eerlijkheid
A Million Little Pieces
[23/09/2015][Harry Potter] Nachtelijke eerlijkheid
Vincent, Karel en Benno slapen al. Ik zou ook moeten slapen, want het is bijna drie uur. Vincents grapje over Anderling is inmiddels omgeslagen in de verdenking dat ik écht liefdesbrieven schrijf. Ik verberg ze in een betoverd kistje in mijn hutkoffer, zodat hij er niet bij kan, maar als hij me nogmaals betrapt, midden in de nacht, onder mijn deken met een veer, een stuk perkament en een licht sputterende toverstok, weet ik niet of hij me nog een keer laat gaan.
Het is ook niet alsof ik je alles niet al honderd keer verteld heb. Ik heb mijn kistje moeten verruimen om te zorgen dat alles erin past. Misschien helpt het Vincents verdenkingen te beperken, als ik zeg dat het een verborgen stapel goud is. Zo zwaar is het wel.
Terwijl ik in het donker naar mijn plafond lag te staren, luisterend naar Karels gesnurk, vroeg ik me af of jij ook snurkte. En of je dan snurkt zoals Karel, of zoals Vincent (die nu even stil is; hopelijk is hij niet wakker). Ik wil jullie leerlingenkamer in sluipen en naast je bed gaan zitten zodat ik voortaan weet hoe een slapende jij in mijn dromen moet klinken. Ik wil naast je kruipen om te weten hoe warm je bent, ik wil mijn lippen tegen de zachte huid in je nek drukken om te weten hoe je smaakt en ik wil de geur van je haar inademen om
De woorden op papier maken we bang. Alsof ze dan echter worden. Alsof Vincent momenteel niet snurkt omdat hij wakker is en over mijn bed staat gebogen om straks de deken van me af te trekken en het perkament uit mijn handen te trekken en op vol volume voor te lezen aan Benno en Karel. Ik ben bang voor
De angst weegt nog net niet op tegen de wanhoop. Ken je de wanhoop, de verlammende wanhoop die je ledematen van lood maakt en je hart doet stoppen met kloppen? Soms realiseer ik me denk ik dat ik misschien te lang heb gewacht, dat ik de kans niet meer zal krijgen om je te overtuigen van mijn liefde voor jou en dat ik je nooit in mijn armen zal mogen sluiten.
Voel jij die wanhoop ook jegens mij? Lig jij nu ook wakker omdat je wilt weten of ik snurk? Ik zou het je vertellen, met een glimlach die je hart doet smelten, maar in brieven kan je altijd twee tellen nadenken voor je iets aanbiedt en dus doe ik het anders: ik nodig je uit een nachtje bij mij te komen slapen, dan kun je het zelf horen.
Daarover gesproken: ik heb me van de week, overmand door zo’n aanval van wanhoop, verstopt op het balkon boven dat van de Dikke Dame en ik heb zo het wachtwoord afgeluisterd. Ik kan jullie leerlingenkamer in. Ik kan met mijn eigen oren komen horen of je snurkt. Wil je dat? Ik durf het niet uit mezelf zonder
Shit, volgens mij hoor ik
Reacties:
WAT. WAT WAT WAT. Dat einde is echt niet eerlijk .___.
Ik was even in war over wie Vincent, Benno en Karel zijn, want Nederlandse namen + voornamen die ik nooit gebruik, maar toen het kwartje viel voelde ik me heel dom.
& nu wil ik hier een vervolg op, want DAT EINDE. SO RUDE.
... okay, so, who gave you the right?
And also: who gave you the f-ing right?
Zo eindigen? I- WHUDYgzekuieyh?!?
(Verder was deze wel fijn hoor. En zijn brieven schrijven je nieuwe haakjes? Want ik weet niet of ik het er daar mee eens ben, je brieven doen veel meer pijn en zijn zoveel beter dan haakjes en die waren al geweldig en - fuck you. Basically.)