Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Fullmetal Alchemist » Kimblee's Destruction » 1 ~ Het Voorstel van Isaac McDougal

Kimblee's Destruction

24 sep 2015 - 20:30

689

0

210



1 ~ Het Voorstel van Isaac McDougal

CENTRAL PRISON

In de gevangenis naast het Vijfde Laboratorium viel een bewaker op de grond. De bewaker was bedekt met een laag ijs, en toen hij op de grond viel barstte hij als een porseleinen vaas uiteen. De man die hem om had geduwd liep nu richting de uitgang van de gevangenis. Zijn naam was Isaac McDougal. Hij was ook degene die de bewaker had bevroren: daarom stond deze man ook bekend als de Freezing Alchemist.

Ja, Alchemist. Hij gebruikte alchemie om het ijs te creëren en de bewaker letterlijk in koud bloed te vermoorden. En het interesseerde hem helemaal niets dat hij zojuist een mensenleven had genomen: misschien vond hij het zelfs bevredigend. Maar de reden waarom hij deze gevangenis binnen was gelopen, was om een gesprek te voeren met één van de gevaarlijkste gevangenen die er opgesloten waren.. Als het niet de gevaarlijkste was ooit.

“Ik vermoordde die mensen alleen maar.. Omdat ik het kon.”

En Isaac McDougal vond dit jammer om te horen. De man in de cel zat vastgeketend, maar ondanks het feit dat hij daar nu al jaren zat, keek hij enorm blij. Té blij voor een gevangene. Een gevangene is iemand die straf heeft omdat hij vreselijke dingen heeft gedaan in zijn verleden, en een gevangenis hoort een vreselijke plek te zijn voor criminelen zodat ze in stilte na kunnen denken over hun daden.

Maar deze man keek blij. Hij keek vrolijk op een onaangename manier, en telkens als hij nadacht over zijn daden werd de grijns op zijn gezicht breder. De naam van deze gevangene?

Solf J. Kimblee.

Massamoordenaar. Psychopaat. Hij had veel namen, maar één van de bekendste was de Crimson Alchemist. Correct, meneer Kimblee was ook een Alchemist.

Oh wacht, ik vergat formaliteiten achterwege te laten bij een massamoordenaar.

Correct, Kimblee was ook een Alchemist. Hij was vreselijk machtig, en de macht die hij had maakte hem zo gevaarlijk dat hij geketend in de cel moest zitten zodat hij zijn alchemie op geen enkele manier kon gebruiken. En tóch glimlachte hij als een gek.

Je vraagt je misschien af waarom ik Kimblee per ongeluk ‘meneer’ noemde. Dit doen we niet als we het hebben over verschrikkelijke mensen. Maar ik maakte de fout toch. Ik schaam me hier enorm voor, maar geloof me: als je Kimblee op straat zou tegenkomen zou je hem nooit informeel durven aanspreken. Ik zag Kimblee een keer buiten de gevangenis, zonder de grijns, en dat is de reden waarom ik hem zojuist per ongeluk formeel beschreef. Het is een fout die ik niet opnieuw zal maken, maar ik wil duidelijk maken dat deze man dus een verschrikking was voor de samenleving toen hij nog op vrije voeten was. Een massamoordenaar die zich voordoet als gentleman.

En zo verliet Isaac de gevangenis weer. Hij moest verder met zijn operatie, en hij kon geen tijd verliezen. Hij kon Kimblee niet overhalen hem te helpen, en nu ging hij er weer vandoor. De Freezing Alchemist was er zo zeker van dat hij zou slagen met het vernietigen van King Bradley.. Het is een triest verhaal, want hij kon niet weten dat hij later op die dag zou sterven en dat hij zijn doel niet bereikt zou hebben.

Ik zuchtte overdreven diep, en het geluid weerkaatste tegen de wanden van mijn cel. Geïrriteerd van mijn celstraf stond ik op van het kleine bankje en liep naar de tralies. Ik keek Isaac kwaad aan, en hij grijnsde alleen breed terwijl hij langs mijn cel richting de uitgang van de gevangenis liep.

Normaal gesproken kwam ik niet dichtbij de tralies. Elke keer als ik naar de tralies liep en uit de duisternis stapte, kon ik de streng bewaakte cel van de Crimson Alchemist zien. Nu was het echter even niet meer streng bewaakt, want dankzij Isaac lag de wachter in stukjes naast de celdeur. Ik keek even naar de celdeur van Kimblee, en bedacht me hoe hij daar grijnzend achter zou zitten met die glinsterende, rode steen in zijn handen. Ik schudde mijn hoofd en liep terug de schaduwen in, waarna ik opnieuw op het bankje ging zitten om de rest van mijn straf hier door te brengen in de duisternis.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.