FanFic.nl

Kimblee's Destruction

4 ~ De Dood van Scar's Broer

ISHVAL, CIVIL WAR: BATTLEFIELD

De Philosopher’s Stone. De bloedrode steen glom tussen zijn duim en wijsvinger terwijl hij het omhoog hield.

Het was een slagveld. Overal lagen doden, de meeste Ishvalan, en een grote hoeveelheid gebouwen was al vernietigd.

Ik moest mijn best doen niet te struikelen over het puin en de lijken, en met een verdrietige blik op mijn gezicht worstelde ik me een weg door de ramp die de Military en Ishval hadden gecreëerd. Maar ik had geen tijd om me kwaad te maken over deze vreselijke oorlog; ik moest Sabedor vinden. Hij wist het. Hij kon mij de perfecte alchemie leren..

“Broer!!”

Ik keek op. Die stem kende ik. Snel rende ik richting het geluid, en niet veel later zag een een paar huizen die nog overeind stonden, en ook waren er levende Ishvalans. Ik zag Sabedor en zijn broer, iemand die later bekend zou staan als Scar. Ondanks dat ik zijn echte naam weet, zal ik hem ik hier niet bij noemen. Hij had zijn naam die dag achter zich gelaten, en die naam is er dus niet meer.

Snel liep ik naar Scar en Sabedor toe, er stonden ook nog wat andere Ishvalans die in leven waren gebleven.

“Elvi Pharma?” zei Sabedor verbaasd. “Wat doe je hier?”

“Is zij ook een soldaat?!” zei Scar toen hij mijn bleke huid zag.

Sabedor schudde snel zijn hoofd. “Nee, Elvi is een leerling van mij, ze studeert alchemie–”

“Waarom leer je haar dat?! Je ziet toch wat de Military heeft aangericht met alchemie?!”

Ik zette een stap naar Scar toe. “Meneer, ik heb uw broer lang geholpen met zijn onderzoek, en hij heeft het eindelijk gevonden! De Transmutatie Cirkel, en ik ben hier om deze kennis–”

Ik stopte met praten. Sabedor, Scar en de andere Ishvalans keken omhoog, naar een bleke man met zwart haar die voor hen stond op een groot gebouw. De man hief zijn handen.

“Is dat een soldaat?” zei Scar. Ik keek naar de man op het gebouw, en ik zag dat hij inderdaad geen blauw pak van de Military droeg. Wie was dat..?

De man sloeg zijn handen tegen elkaar met een brede grijns op zijn gezicht, en toen richtte hij zijn handen op ons. Ik keek met grote ogen naar de palmen van zijn handen en de tekens die erop stonden. Dat was…

“Elvi, bewaar dit!” riep Sabedor, en hij haalde zo snel mogelijk een stapel papieren uit zijn jas en duwde het in mijn handen.

Voordat ik wist wat er gebeurde, ontsprongen rode bliksemstralen van alchemie uit de handen van de man op het gebouw, en de grond onder ons barstte uit elkaar. De man grijnsde breed, en hij keek ons allemaal recht aan. Scar zou als eerste geraakt worden, maar Sabedor rende naar hem toe en sprong voor zijn broer.

“Pas op!!” riep hij.

Ook de grond onder mijn voeten begon te schudden, en ik kon mijn evenwicht niet bewaren. Ik viel, en ik kon nog net de stapel papieren in mijn binnenzak stoppen voordat ik neerkwam. Er klonk wat geschreeuw, en ik kneep mijn ogen dicht. Ik wilde niet zien wat er gebeurde met de Ishvalans, maar ik hoorde een verschrikkelijk geluid, alsof iemands ledemaat er af gescheurd werd, en het volgende moment voelde ik warme druppels op mijn gezicht landen. Ik wreef in mijn ogen, en toen ik mijn ogen opende was mijn zicht bloedrood. Ik realiseerde me dat er zojuist bloed op mijn gezicht gespetterd was, en ik gilde van angst. Waarschijnlijk was dat ook het moment waarop ik flauwviel, want het volgende moment lag ik op mijn rug en keek ik naar de rode, bewolkte lucht. Ik vroeg me af waarom ik niet dood was na die ontploffing, en ik wreef de resten bloed uit mijn ogen. De lucht was nu blauw, maar mijn handen waren rood.

Waarom was ik in leven?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.