FanFic.nl

All The Little Lights

Kameleon [Harry Potter]

Op sommige dagen was zijn haar rood.
Hij zat aan de keukentafel van het Nest. Ondanks dat de kinderen waren opgegroeid en hun vleugels hadden uitgeslagen, was het keukentje krapper en gezelliger dan ooit. Molly kon verstikkend zijn, maar de warmte en chaos van thuis deed hen toch altijd weer gloeien vanbinnen, en bovendien zou hun moeder hen vermoorden als ze niet regelmatig langskwamen. Niet langer waren alle hoofden opvallend Wemelrood. De aanhang was, ondanks hun afwijkende haarkleur, al lang geleden opgenomen in het huis.
Eten, gezelligheid en oprecht gelach. In het Nest was het altijd een feestje, daar werd wel voor gezorgd. Teddy Lupos had het ook nooit anders gekend.
George probeerde hem altijd aan het lachen te maken, Percy hem met ernstig gezicht wat bij te brengen en Molly stak hem bezorgd een extra pompoentaartje toe. Voor extra vet aan zijn botten leek het echter nooit te zorgen.
Het Nest leek de woordenboekdefinitie van een thuis te zijn. Het was alleen niet zijn thuis, niet echt.

Op sommige dagen was zijn haar zwart.
Vanaf haar bezem deed Ginny een poging James Sirius de kunst van het vliegen bij te brengen. Teddy keek toe vanaf de zijlijn, hij hoefde niet weer iets te breken. Harry zweefde al hoog boven het gras. Hij riep overenthousiast aanmoedigingen naar zijn zoon, die Ginny hoofdschuddend aanhoorde terwijl ze instructie gaf.
Dit was de tuin waar hij ook voor het eerst een bezem bestegen had. Waar ze de hele zomer lang barbecuen, verstoppertje en oorlogje speelden. Hier had hij voor het eerst gekampeerd, was hij van de schommel gesprongen en uit een boom gevallen.
Zijn vroegste herinneringen waren een streng van beelden en geluiden. Dit gras, een wegduikende mol, het gelach van de volwassenen die hem om de beurt hielpen met lopen.
Maar ook al woonde Teddy praktisch bij zijn peetvader, het was niet echt zijn thuis.

Op sommige dagen was zijn haar lang.
Muziek galmde door de vertrekken. Het verdreef de stilte, daarom stond het altijd aan. Waar sommige mensen een boekenkast hadden staan, werd de woonkamerwand hier volledig bedekt door cd’s en platen, van Elvis Presley tot The White Stripes.
Het huis was niet zo groot en niet zo druk, maar precies goed genoeg voor hen tweetjes. Het was het huis waar Teddy elke morgen wakker werd, waar Sirius een kop thee met hem dronk als hij terugkwam uit school, waar hij zijn verjaardagspartijtjes vierde. Deze muren had hij bekleed met zijn tekeningen, deze vloeren met eten toen hij klein was en Sirius hem het gebruik van een lepel had willen bijbrengen. Hier kwam zijn post aan.
Het was waarschijnlijk de meest voor de hand liggende antwoord op de vraag waar hij woonde. Maar zijn thuis? Dat was het toch niet.

Op sommige dagen was zijn haar kauwgomballenroze.
Dat waren de dagen dat hij zich verdwaald voelde. Alsof de touwtjes die hem op zijn plek hielden waren doorgeknipt. De dagen waarop hij wist dat zijn enige thuis bij zijn ouders kon zijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.