FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>25<

Weer niet! Grrr, ik kan dat ding wel door het raam gooien! Boos zit ik cijfers in te typen op mijn telefoon. Ik moet gewoon die code weten. Het feit dat ik hem niet meer kan herinneren, weet ik, maar als ik iets probeer moet het uiteindelijk toch lukken. Nog één keer. Ik typ vier cijfers in en opeens...ja hij is ontgrendeld. 2412, wat is dat nou weer voor code? Nou ja, ik zal er wel een goede reden voor hebben om dat te doen, in plaats van 2311 (mijn geboortedatum+geboortemaand). Ik ga naar mijn galerij en klik op de eerste foto. Een foto van Chantal en mij komt tevoorschijn. Erg leuke foto! Ik ga verder en zie een collage van Londen, met Luke, Calum, Ashton en mij. Ik heb het erg naar mijn zin in Londen, zo te zien. Ik klik verder en zie nog meer foto's. Van mijn moeder, mijn broertje Ryan en van Zayn. Ik zucht even. Het voelt raar om dit te zien. Natuurlijk vind ik het leuk om die foto's te zien, maar het helpt niet echt. Alhoewel, ik denk dat ik mijn moeder toch ergens vaag herken en mijn broertje ook.
,,Mag ik binnen komen?” Ik kijk op en zie een vrouw in de deuropening. Ik herken haar niet, maar toch knik ik. De vrouw komt naar me toe en steekt haar hand uit. ,,Ik ben Liz, de moeder van Chantal. Mijn zoontje Griffin heeft je ongeluk zien gebeuren.” Ik pak haar hand vast.
,,Leuk u te ontmoeten.” Zeg ik en glimlach even. Misschien wilt zij me wel vertellen wat er gebeurd is. ,,Ik weet dat ik niks meer herinner, dus wilt u vertellen wat er is gebeurd?”
,,Jij herkende mij.”
,,Ik herkende u?”
,,Ja, jij zag me bij het tankstation en je riep me voordat je overstak.”
,,Ik wilde naar u toe?”
,,Ja, waarschijnlijk om te vragen of ik Chantal nog zou herkennen.”
,,Waarom zou u uw eigen dochter niet meer herkennen?”
,,Uhm, nou haar vader...”
,,Mam!” Chantal komt naar binnen gerend. Ze ziet er heel geschrokken uit. Waarom mag ik niks weten over haar vader. Wat heeft haar vader gedaan?! Ik kijk Chantal aan, maar die neemt haar moeder mee de gang op. Weer niet gelukt! Dit word wel vermoeiend hoor. Over vermoeiend gesproken, ik heb slaap nodig. Een beetje uitrusten kan geen kwaad en trouwens Chantal, Ryan, Michael, Zayn of wie dan ook is niet van plan me te vertellen wat er gebeurd is, dus heb ik geen keus. Wat ik niet snap is dat mijn moeder ineens verdwenen is. Nou ja, ze zal er wel een goede reden voor hebben. Ik ga goed liggen en sluit mijn ogen, waarna ik al snel in slaap val.


,,Hé schat.” Michael geeft me een kus. Ik kijk om me heen en zie Griffin en Kiley alleen zitten.
,,Waar is mam?” vraag ik aan Griffin.
,,Kijken bij Nola.”
,,Wat?!” roep ik uit. Oh mijn god! Straks verteld ze haar over mijn vader! Ik kijk Michael aan. ,,Mikey, mijn moeder...straks verteld ze wat mijn vader gedaan heeft!” Meteen staat Zayn ook op. Met z'n drieën gaan we richting de kamer van Nola en als we er vlakbij zijn, horen we ze praten.
,,Jij herkende mij.”
,,Ik herkende u?”
,,Ja, jij zag me bij het tankstation en je riep me voordat je overstak.”
,,Ik wilde naar u toe?”
,,Ja, waarschijnlijk om te vragen of ik Chantal nog zou herkennen.”
,,Waarom zou u uw eigen dochter niet meer herkennen?”
,,Uhm, nou haar vader...” Shit, nee! Ik bedenk me geen moment en ren naar binnen.
,,Mam!” Nola kijkt me verbaasd aan, maar daar trek ik me niks van aan. Ik neem mijn moeder mee de gang op en sluit de deur. ,,Waarom zei je bijna wat papa gedaan heeft?”
,,Wil je niet dat ze dat weet?”
,,Nee, nu nog niet. Ze kan het nog niet aan. Schokkend nieuws, daarvan krijgt ze paniekaanvallen. Dat heeft de dokter zelf gezegd, ik wil niet dat haar nog iets overkomt, het is al mijn schuld dat ze hier ligt. Maak het niet erger alsjeblieft.”
,,Sorry schat, ik dacht dat het verstandiger was om haar gewoon de waarheid te vertellen.”
,,Het is al goed, maar overleg de volgende keer even oké?” Mijn moeder knikt en ik haal opgelucht adem. Michael slaat zijn armen om me heen en geeft me een kus op mijn wang.
,,Wil je naar binnen?” Hij kijkt me aan. Ik knik.
,,Wil je anders wat te drinken voor me halen? Luke, Calum, Ashton en Zayn zijn ook bij me, dus ik ben niet alleen.” Michael knikt, laat me los en loopt weg. Samen met de jongens loop ik de kamer in en ik zie dat Nola slaapt, dus doe ik zachtjes net zoals de jongens. Ik ga op een stoel zitten naast het bed en Luke komt naast me zitten. Ashton en Calum zijn aan het vechten voor de afstandbediening. Dan bedenk ik me dat ik die brief nog in mijn zak heb zitten en pak hem eruit. Ik open de envelop en haal de brief eruit. Wow, het is wel een lange brief. Ik neem hem goed in mijn handen en begin dan te lezen.

Lieve Chantal,

Ik weet dat je kwaad bent en dat neem ik je niet kwalijk.
Ik was onredelijk en stom.
Ik had je vader kunnen verwonden op plekken en dat zou ik ook echt gedaan hebben als jij me niet had tegen gehouden.
Ik had helemaal het mes niet moeten pakken, maar ik wilde je alleen beschermen.
Hij had zulke vreselijke dingen met je gedaan, dingen die niet door de beugel konden.
Maar goed, hier in Londen, mis ik je nog het meeste.
Mijn beste vriendin, die mijn beste vriendin was...na alles wat ik gedaan en gezegd heb voelt het anders, jij neemt afstand en dat moet ik ook doen.
Het is zo makkelijk om dingen te roepen, maar de gevolgen daarvan zien we allemaal te laat.
Jou kwetsen op welke manier dan ook...dat was echt niet mijn bedoeling.
Ik weet niet eens wat er mis ging, alsof er een knop omging.
Natuurlijk mag ik boos zijn op je vader, maar ik had mezelf moeten beheersen.
Het spijt me echt heel erg.

Misschien is Londen ook wel een vlucht, maar een vlucht die ik moest nemen, aangezien jij ook niet echt meer op me zit te wachten.
De laatste twee dagen zit ik steeds te denken; wat kan ik doen om het weer goed te maken?
Om al mijn fouten te wissen, al mijn lelijke woorden tegen jou...de meest belangrijke persoon in mijn leven, terug te nemen.

Weet je wat ik nog het meeste haat van onze ruzie?
Dat je gelijk had.
Ik lijk op mijn vader en dat zal ik ook altijd doen.
Misschien is het maar beter om uit je leven te blijven, voordat ik jou iets aandoe.
Ik kan mezelf niet vergeven voor wat ik gezegd en gedaan heb, maar ik hoop dat als je dit leest mijn beslissing accepteert en verder gaat met jou leven.

Met pijn in mijn hart, denk ik dat het beter is als we onze vriendschap beëindigen.
Jij kunt nu toch ook zonder mij?
Jij bent sterk en kan mij in je leven missen.
Ik kan je leven niet in gevaar brengen, daarvoor geef ik teveel om je en als het anders kon, zou ik dat doen...maar zoals jij mij vergeleek met mijn vader en het feit dat je gelijk had, laat je me geen keus.
Ik denk erover na om een jaar lang in Londen te gaan wonen.
Hier een baan zoeken, vrienden maken...

Nogmaals, het spijt me echt enorm voor wat ik je aangedaan heb en ik zal er persoonlijk voor zorgen dat het niet weer gebeurd.
Zorg je een beetje goed voor jezelf?
Blijf bij Michael wonen en ga nooit, maar dan ook nooit meer terug naar je vader!

Ik hou van je en misschien tot ooit.
Lots of love,

Nola.

Oh mijn god! Dit meent ze toch niet?! Wilde ze de vriendschap verbreken? Ik gooi de brief op het bed neer en barst spontaan in tranen uit.
,,Chanti, wat is er?” vraagt Luke geschrokken en slaat zijn armen om me heen. ,,Waarom moet je ineens zo huilen?”
,,Ze, ze...” De tranen stromen nog harder over mijn wangen.
,,Sssttt.” Hij wrijft over mijn rug. ,,Het komt wel goed met haar. Ze slaapt nu alleen maar.”
,,Dat is het niet. Ze wilde onze vriendschap verbreken, alleen maar omdat ze dacht dat het beter zou zijn. Ze dacht dat ik echt kwaad op haar was. Ja, ik was boos, maar niet kwaad.” Snik ik.
,,Ik weet dat je boos op haar was. Nola had het best vaak over jullie ruzie. Ik weet niet wat er precies gebeurd is, maar ik weet wel dat Nola het er inderdaad erg moeilijk mee had dat jullie ruzie hadden. Het is zeker een heftige beslissing van haar om het contact te willen verbreken, dat moet pijn doen.”
,,Ik snap niet waar jij zo'n verdriet van hebt,” Hoor ik Ashton opeens zeggen. Ik kijk op en zie dat Ashton de brief in zijn handen heeft en hem leest. Shit! Had ik die brief nou maar niet op het bed gelegd. ,,ik had je vader kunnen verwonden op plekken en dat zou ik ook echt gedaan hebben? Ze wilde je vader iets aandoen en je bent verdrietig omdat ze de vriendschap wilde verbreken? Nola zou zich moeten schamen!” Ashton praat nu wel erg hard en opeens gaat de tv ook aan, aangezien Calum gewonnen had over de afstandbediening. Een hard geluid komt uit de tv.
,,Calum, sssttt!” roept Luke. Ashton kijkt me aan.
,,Nola is hier de bedreiging, jij niet.”
,,Je weet niet wat er is gebeurd! Oordeel niet gelijk!”
,,Het is toch duidelijk? Nola wilde je vader vermoorden.” Zegt Ashton en kijkt heel sarcastisch.
,,Ik wilde wat?!” Geschrokken draai ik me om naar Nola, die wakker is geworden van de tv natuurlijk. De geschrokken blik van Nola kijkt mij aan.
,,Jullie weten niet wat mijn vader heeft gedaan!” Tranen stromen over mijn wangen, waarna de deur open gaat en Michael binnen komt.


Ik loop richting de kamer van Nola, met drinken in mijn handen voor mij en Chantal. Ik snap op zich wel dat ze dorst heeft, volgens mij is ze zo in de weer geweest dat ze niet aan drinken gedacht heeft. Ze zit er niet alleen gelukkig, dat hielp wel om haar alleen te laten. Als er niemand bij haar was, was ik geen drinken gaan halen. Ik wil haar niet alleen laten, ze is zo emotioneel en ik wil dat ze weet dat ik er voor haar ben als ze me nodig heeft. Ik zal nu mijn drinken wel opdrinken, want dan kan ik straks een arm om Chantal heen slaan. In één scheut giet in het erin en gooi het plastic bekertje weg. Ja, er zat toch water in, dat is zo weg. Ik open de deur van de kamer van Nola.
,,Hé allema...” Geschrokken kijk ik Chantal aan die zit te huilen. Waarom troost Luke haar niet? ,,Wat is er? Chantal, wie heeft je pijn gedaan?” Ik ren op haar af, waarna ik haar in mijn armen trek. Het bekertje water ligt op de grond, maar dat maakt niet uit.
,,Heb ik Chantal haar vader proberen te vermoorden?” Nola kijkt me aan. Heeft Chantal het haar verteld? Ik moet denken aan de woorden van Chantal; schokkend nieuws kan ze nog niet hebben, daardoor krijgt ze angstaanvallen.
,,Uhm, mooi weertje hé.” Zeg ik maar en ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Wat een stomme opmerking. Nola kijkt me ook raar aan.
,,Michael, alsjeblieft vertel het me. Ik moet het weten!”
,,Je hebt hem bedreigd en wilde hem verwonden. Niks ergs, alleen verwonden. Chanti en jij kregen ruzie en toen ging jij naar Londen. Tja en nu lig je hier.”
,,Wow, wacht even. Wie is Chanti?”
,,Chantal. Uhm, Chanti is haar bijnaam. Die gebruikte jij ook altijd.”
,,Dus we kregen ruzie doordat ik haar vader bedreigd had?”
,,Ja, maar je kan haar bijnaam niet meer herinneren doordat je een hersenschudding hebt.”
,,Maar Chantal is toch mijn beste vriendin?”
,,Ja.”
,,Dan moet ik toch gewoon nog weten wat haar bijnaam is?” Chantal kijkt haar nu ook aan. ,,Waarom weet ik überhaupt niet meer wat wij allemaal gedaan hebben of waar we elkaar ontmoet hebben?” Chantal veegt haar tranen weg.
,,Omdat een of andere klootzak je moest aanrijden.”
,,Maar ik krijg mijn geheugen wel terug?”
,,Dat is niet zeker, maar ik heb foto's gehaald. Daarmee zou het moeten helpen.”
,,Foto's? Waarvan?”
,,Van ons, van jou met je familie etc.”
,,En mijn broertje? Ryan, is die hier?” Verbaasd kijk ik Nola aan. Herkent ze Ryan weer? Chantal moet ook slikken. Het zou goed zijn als ze hem herinnerde, want dat betekend ook dat ze haar moeder weer herkent, maar ook weer vervelend voor Chantal. Chantal hoopt zo erg dat ze haar herkent, maar tot nu toe doet ze dat nog niet.
,,Nee, die is met je moeder mee naar het hotel. Hij was erg moe.” Zegt Chantal. Nola knikt even en kijkt Chantal dan aan.
,,Mag jij hier blijven slapen? Ik lig hier zo eenzaam alleen, ik kan wel een goede vriendin gebruiken.” Chantal glimlacht van oor tot oor, maar we hebben allebei geen idee of het mag.
,,Nola, we gaan het vragen. We zijn zo terug oké.” Ik trek Chantal mee de gang op en we houden een dokter aan.
,,Meneer, Nola vraagt of ik bij haar wil blijven slapen maar ik heb geen idee of dat mag.”
,,Sorry maar dat kan ik niet doen. Het mag alleen bij spoedgevallen en bij gevallen waar niks meer aan valt te doen.”
,,Dan moeten we dus naar een hotel Mikey.” De teleurstelling staat in haar stem, maar het is niet anders. We bedanken de dokter voor zijn tijd en lopen terug naar Nola. ,,Sorry Nola, maar het mag niet van de dokter. Ik beloof dat ik morgenochtend de eerste zal zijn die bij je komt.” Zegt Chantal. Dat doet Nola goed, want een glimlach verschijnt op haar gezicht. Zou Nola zich tot een beetje herinneren dat ze de beste vriendin van Chantal is? Heel even kunnen we nog bij Nola zitten, totdat een dokter ons vriendelijk verzoekt om weg te gaan. We nemen afscheid van Nola en verlaten dan de kamer. Ik pak Chantal haar hand en samen met Zayn, lopen we het ziekenhuis uit naar het vakantiehuisje van mijn vader.


Ik plof op de bank neer en zet meteen een dvd aan. Ik heb geen zin om met iemand te praten. Michael en Chantal lopen heerlijk klef te doen, terwijl ik moet afwachten of mijn vriendin ons nog gaat herinneren. Een diepe zucht verlaat mijn mond.
,,Ga je nu in je eentje een film kijken?” Michael kijkt me aan.
,,Ja, jullie zijn toch alleen maar met elkaar bezig, dus moet ik ook wat doen hé.” Reageer ik botter dan ik wil. Ik wil ook zo graag doen wat Chantal en Michael doen. Heerlijk klef, maar dan met Nola. Maar ja, dat zit er voorlopig niet in en ik snap wel dat Chantal en Michael verliefd zijn en zo, maar dat hoeven ze dan toch niet voor mijn neus te doen? Ik gun ze alles hoor, maar ik kan er niet tegen dat zij wel met elkaar kunnen zoenen en weet ik veel wat nog meer en ik niet. Ik zou met niemand anders willen zijn, dus moet ik wachten totdat Nola haar geheugen weer terug heeft. Ik zet de film op pauze en loop naar de keuken. ,,Mikey, heb je popcorn?” Michael knikt, loopt naar me toe en haalt de popcorn tevoorschijn. Ik stop het zakje in de magnetron en wacht totdat alles gepoft is. Het ruikt heerlijk! Ik haal het zakje er voorzichtig uit, aangezien het nog warm is en die het in een grote kom. ,,Komen jullie ook film kijken?” Ik ga weer op de bank zitten en Michael en Chantal gaan ook zitten. Ik zet de film weer aan en neem een handje popcorn. Ik hou de bak voor Chantal. ,,Wil je ook popcorn?” Ik kijk haar aan en dan staat ze op en rent ze naar de toilet toe. Geschrokken zet ik de film op pauze en zet de popcorn neer. Michael rent meteen achter haar aan, maar hij komt er niet in aangezien ze de deur op slot heeft.
,,Chanti?! Wat is er met je?” vraagt hij. Ik denk na. Misselijk? Griepje?
,,Mikey, waarschijnlijk heeft ze gewoon een griepje te pakken.”
,,Ja, dat kan, maar ik blijf bij haar.” En weer horen we haar overgeven. Twee keer achter elkaar, zo snel? Volgens mij heeft een griep dat niet. Hmmm, zou het toch wat anders zijn? Nu ga ik ook bij de deur staan.
,,Chanti, wat is er aan de hand?”
,,Ik ben gewoon een beetje misselijk.” Zegt ze, maar de paniek staat in haar stem. ,,Laat me maar even.” De deur gaat open en ze ziet er niet goed uit. ,,Ik ga slapen. Gaan jullie maar lekker film kijken, het komt wel goed met mij.” Ze loopt de trap op. Als ze bijna boven is, kijkt ze Michael aan. ,,Misschien is het beter als je vanavond niet bij mij slaapt, ik wil je niet aansteken.” Voor Michael antwoord kan geven is ze al naar boven. Oké, ze doet raar. Wat is er aan de hand?!

Reacties: