FanFic.nl

numb

deel 10

Shit, wat moet ik nu doen? Ik kan moeilijk nu naar Tom bellen? Het is drie uur.
Haastig sluit ik alle ramen en deuren. Ik zet me op het bed en staar voor me uit. Slapen ga ik nu toch niet meer kunnen.

Hoelang heb ik hier zo gezeten? Ik weet het niet. Dunne lentezonnestraaltjes verlichten de kamer, door binnen te sluipen via de zijkanten van het gordijn.
De rode lichtjes van mijn wekker geven 8 uur aan. Ik ben er nu nog steeds niet uit wat ik ga doen. Als ik naar Tom bel, klinkt het net of ik dit niet kan oplossen. Naar de politie gaan? Voor wat? Zodat ze me opnieuw kunnen uitlachen?! Nee, ik moet dit zelf doen. Maar hoe?
Ik ga raad vragen aan Caroline.
Ik doe ik zeven haasten mijn kleren aan en verlaat mijn hotelkamer.

Onrustig loop ik door de stad, op weg naar het park. Iedereen lijkt zo verdacht. De fietser die naar me kijkt, de postbode die langzamer als gewoonlijk zijn ronde doet. Iedereen kan het gedaan hebben.
Ik loop door de roestte poort van het vervallen parkje. Maar niemand is er te zien. De enige persoon die er loopt is de parkwachter. Raar dat ze die nog hebben. Ik stap er naar toe en vraag of hij weet waar Caroline is.
‘ Nee, ze is er niet. Ik zal je anders haar adres geven. Dan kan je daar eens gaan kijken.’ Hij haalt een oude rekening uit zijn broekzak en schrijft er iets op. Hij heeft me het papiertje. Ik bedank hem, en ga naar het adres van op het blaadje.
Nu ik hier toch al zo’n goede week ben, ken in de weg al een beetje.
Hier is het. Ik bel aan, maar na 5 minuten is er nog niemand. Ik kijk eens door de ruit om te kijken of er niemand is.
ik schrik me een hoedje! Overal waar je maar kan kijken hangen foto’s van Demi. Hoe kan dat? Waarom hangen die daar?
Ik schrik uit mijn gedachten door en tikje op mijn schouder. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van Caroline.
‘sorry, ik was even naar de winkel. Kwam je voor mij? Anders mag je gerust even binnenkomen!’ nog steeds verschrikt door haar plotse verschijning, knik ik kort.
We gaan naar binnen en de deur valt achter me toe.
Caroline draait haar om en haalt een pistool boven. Ik verstijf van angst. Dit klopt niet!
‘ik had je gezegd dat je je niet moest bemoeien!’ zegt ze en haalt de trekker over…

Reacties: