FanFic.nl

make me feel alive (shatter me)

[28.09.2015][Glee] 3:33

“Wat hebben jullie nu weer uitgespookt?”
“Niets…”
“Dit ziet er niet als niets uit.”
“Het is maar een gebroken arm.”
“Máár een gebroken arm? Ik word niet voor niets om drie uur ’s nachts uit m’n bed gebeld om helemaal hierheen te rijden voor máár een gebroken arm. Je dokter zei dat je ribben gekneusd zijn en dat ze je van ’t politiekantoor op moesten halen.”
“Dat… zou de waarheid kunnen zijn, ja.”
“En dat vind jij normaal? Eén dag in Florida en ze moeten je al van de stenen opschrapen. En waar zijn je vriendjes nu? Huh? Ik zie Eric of Marc hier niet zitten, of je dierbare vriendinnetje. Hoe heet zij ook alweer?”
“Santana, alsjeblieft-”
“Nee, Olivia. Nee. Kijk me niet aan met die ogen- Olivia- Olivia…”
“Het was niet mijn bedoeling, oké? We waren gewoon…”
“Gewoon wat?”
“Gewoon dronken, oké? Gewoon verdomde dronken. Is dat wat je wil horen? Dat we weeral dronken waren en stommiteiten begingen en dat ik toen bijna naar m’n dood tuimelde? Oké, nou, ik heb ’t gezegd. Nu kan je zeggen dat je ’t wel wist en zo, dan zijn we daar vanaf, en dan kan ik aan de verplegers meer morfine vragen en een jaar slapen.”
“Olivia…”
“Santana…”
“Ik wil weten wat er gebeurd is. En waarom je vrienden het hebben laten gebeuren. Dronken of niet, jullie zijn normaal gezien nooit zo onverantwoordelijk. Weet je nog, met Halloween, toen je-”
“Ja, maar dat was… anders. Dat ging om jóu.”
“Dus?”
“Dús als het om jou gaat… dan doe ik meer mijn best.”
“En voor jezelf niet?”
“… Wil je dat antwoord echt weten?”
“Olivia, kijk me aan. Alsjeblieft.”
“Verdomme, San. Stop met zo diep te graven. Het was een ongeluk. We waren dronken en vonden het wel gezellig om het park terug in te sluipen en op een attractie te kruipen. Wisten wij veel dat ’t zo verdomde glad zou zijn.”
“Olivia- Livi, je huilt.”
“Misschien omdat jij niet ophoudt.”
“Vind je dat echt vreemd?”
“Ja…”
“Livi, ik hou van jou. Ik hóu van jou. Vind je het dan echt vreemd dat ik bezorgd ben? Dat ik báng word als ik weeral ’s nachts gebeld wordt? Ik dacht echt…”
“Echt wat?”
“Eén van de volgende keren gaat het telefoontje niet zijn om je te bezoeken in het ziekenhuis. Dan bellen ze me om je te komen identificeren.”
“Santana-“
“Dan ben je dóód, Livi. Dan mag ik mooi komen opdagen om te zeggen dat je toch echt mijn spiegelbeeld bent, ook al ben je platgereden of vermorzeld of-”
“San, kijk me aan. Alsjeblieft.”
“Oh, nu wil je me aankijken?”
“San, alsjeblieft, dit is niet- Zo fragiel ben ik niet. Zo snel ga ik niet dood.”
“Dat moest je maar eens durven.”
“Nu ben jij degene die huilt.”
“Dat is niet grappig, Olivia.”
“Komaan, er is nog plek zat voor jou om erbij te komen liggen.”
“Deel je je morfine?”
“Vooruit dan. Omdat jij ’t bent.”
“Niet sterven, oké?”
“Nooit.”
“Beloofd?”
“Plechtig beloofd.”

Reacties: