FanFic.nl

make me feel alive (shatter me)

[29.09.2015][Glee] Onverklaarbaar, onvertaalbaar

Toen we vijf jaar oud waren, vertelde Opa ons dat alle woorden in het woordenboek uitgelegd worden. Maar hoe verklaar je dan de woorden die niet uitgelegd kunnen worden?
Toen we twaalf jaar oud waren, vertelde Opa me dat alle woorden in een vertaalwoordenboek in een andere taal omgezet worden. Maar hoe verklaar je dan de woorden die niet vertaald kunnen worden?

Gezellig bestaat alleen in het Nederlands; onverklaarbaar, onvertaalbaar. Toch kan ik perfect uitleggen wat het betekent: de lange avonden doorgebracht met Eric, Marc en Cassie, samen op de gammele, van vele gaten voorziene bank in de garage van de Puckermans; nog halfdronken opstaan en pannenkoeken bakken met de radio aan, alle vreselijke zomerliedjes op het allerhoogste volume; een biertje hier en een wijntje daar, gelach en over elkaar heen struikelen om bij de afstandsbediening te komen, in de knoop raken, een hoopje mens zijn, niet met z’n vieren maar één grote puinhoop van ledematen.
Je mag mijn vrienden niet, maar ze zijn gezellig.

Friolero is wat Abuela je altijd noemde; er bestaat geen woord voor in eender welke taal, ook al heb ik overal gezocht. Ik dacht dat ik je dan beter zou begrijpen, als ik wist hoe je te noemen. In het Spaanse woordenboek staat het omslachtig beschreven als “iemand die gevoelig is voor koude”, maar dat ben jij helemaal niet. Je bent gewoon koud. Vanbinnen. Iets in jou is kapot; je thermostaat, je verwarming.
Altijd als je voeten tegen mijn benen drukken, altijd als je handen in mijn nek liggen, voel je zo koud aan. Zelfs als je me kust, als we samen in bed liggen, voel je zo koud aan.
Je bent ijskoud vanbinnen, friolero is niet genoeg.

Mamihlapinatapei is Yaghaans. Ik las het in een boek en vergat het meteen weer; zocht het op en vergat het meteen weer; het was alles dat ik kon denken toen ik je aankeek de ochtend na die eerste kus. Mijn hart beukte zich tegen mijn ribben aan – het wist niet wat het moest doen nu de verboden gevoelens naar het oppervlak waren gerezen, nu we elkaar voor het eerst aankeken in het daglicht. Er is iets aan de nachtelijke duisternis dat vreselijke dingen oké doet lijken. Zoals ik die jou kus, jij die mij kust.
Je wacht tot ik iets doe, maar mamihlapinatapei is wederzijds wachten.

Fernweh is Duits en klinkt zo zacht op je lippen, op mijn lippen, tussen onze monden en handen en lichamen. Kun je heimwee hebben naar een plaats die niet bestaat? Een plaats waar identieke tweelingzussen kunnen hebben wat wij hebben?
Alle onverklaarbare vormen van liefde en genegenheid en intimiteit, de blik in jouw ogen wanneer je ontwaakt en verrast lijkt dat ik nog naast je lig, de warmte in mijn onderbuik wanneer ik mijn vingers door je lange haren kam, zoveel zachter en ongemartelder dan wat ik die van mezelf aandoe.
Je wil hier weg, ik wil alleen maar naar een plaats die nog niet bestaat.

Wij zijn onverklaarbaar. Onvertaalbaar.
Verliefd.

Reacties: