FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>26<

Het licht dat de volgende morgen in mijn ogen schijnt is echt heel fel, zo fel dat ik mijn dekens over mijn hoofd trek en mezelf op mijn zij keer. Wacht eens even! Chantal zou komen, ik moet wel rechtop zitten, anders staat dat zo raar. Ik ga rechtop zitten en kijk misschien een beetje chagrijnig, maar ik ben niet chagrijnig, ik herkende mijn broertje weer gisteren. Dat is toch goed nieuws? Oh, ik moet het nog wel even aan de dokter vertellen. Ah, daar gaat er net één.
,,Dokter?!” roep ik. Meteen komt hij gehaast binnen. ,,Geen zorgen. Niks ernstigs. Ik wilde alleen even laten weten dat ik weer mensen herken.”
,,Dat is geweldig nieuws.”
,,Ja, zeker. Mijn broertje en mijn moeder zullen erg blij zijn om het te horen en ik ben zelf ook verbaasd. Ik had niet gedacht dat ik zo snel al iets of iemand zou herkennen. Alleen zie ik dat mijn beste vriendin het er erg moeilijk mee heeft dat ik haar nog niet herken.”
,,U heeft tijd nodig mevrouw Henderson. Dat zullen uw vrienden echt wel begrijpen.”
,,Ja? Want ik heb het gevoel dat ze niet eerlijk tegen me zijn.”
,,Tja, dat zou ik niet weten. Dat zou u ze zelf moeten vragen. Het goede nieuws is dat u al iemand herkent.” Dan gaat zijn pieper af. ,,Sorry noodgeval.” Zegt hij en loopt de kamer weer uit. Ik zucht. Nu nog wachten op Chantal. Ik weet dat ze een kennis van me is, maar geen idee verder. Kennis? Wacht eens even! Luke zei dat Chantal een kennis was, maar Michael zegt dat ze mijn beste vriendin is. Wat is het nou? Wat zei Chantal? ,,Ik ben je beste vriendin.” Nou, oké. Dan is ze dus mijn beste vriendin. Geen idee waarom Luke dan zei dat ze een kennis van me was. Of bedoelde hij meer van hem? Ach, ik weet het niet meer. Hoe laat is het eigenlijk? Half negen. Hmmm, over een half uur is het bezoekuur en Chantal zei dat ze meteen zou komen als het bezoekuur is. Dus nog een half uur wachten. Wat zou ik eens in de tussentijd doen? Ik weet het al! Xite! De muziek gaat zo snel dat je niet in de gaten hebt dat het al een half uur later is. Even moet ik lachen in mezelf en dan zet ik Xite aan, die al goed begint met Jason Derulo. Ja, dit kan ik wel een tijdje volhouden.


Nee, dat kan niet waar zijn! In de vroege morgen ben ik weggeglipt. Michael lag toch naast me, hij geloofde mijn verhaal dus niet van de griep. Ik ben onderweg naar de Kruidvat, ik moet een test halen, hoe vervelend dat ook is. Als ik zwanger ben, kan ik Michael het echt niet vertellen. Hij zou het vreselijk vinden dat het kind van mijn vader is in plaats van hem. Ik denk er eigenlijk nu pas bij na. Mijn vader verkrachtte me altijd, al vier jaar om precies te zijn. Verkrachting is zonder condoom uiteraard. Het verbaasd me nog dat ik niet eerder zwanger geraakt ben. Nou ja, als ik zwanger ben dan. Ik wil het helemaal niet. Ik wil kinderen met Michael, niet met mijn vader. Wat moet ik hem of haar dan zeggen? ,,Je bent de zoon of dochter van je eigen opa.” Of is het geen opa? Zie je hoe verwarrend dat is? Het is een kind van mij, maar ook van mijn vader. Normaal gesproken zou je zeggen dat als ik een kind krijg, mijn vader dan opa word. Maar hij word nu dus opa en vader? Ik kan er niet bij met mijn verstand en ik wil eerst weten of ik echt zwanger ben. Ik loop de Kruidvat in en ga op zoek naar de Clearblue. Dat is de eerste test waar ik op kom. Uiteindelijk vind ik er één en pak hem meteen. Ik loop heel snel naar de kassa toe, waar een vrouw staat die mijn moeder had kunnen zijn. Volwassen mensen hebben altijd wel wat te vragen of ze kijken je heel geschrokken aan. Het is niet dat ik niet zwanger wil zijn, ik ben achttien en dus volwassen. Ik wil best zwanger zijn, maar absoluut niet van mijn vader. Ergens hoop ik dat de test negatief gaat worden. Ik leg de test op de toonbank en de vrouw slaat 'm aan.
,,Heb je er nog vragen over?” Ik schudt mijn hoofd en reken af. Ik lees zelf wel op de gebruiksaanwijzing hoe het werkt. Ik stap de Kruidvat uit en loop regelrecht naar het ziekenhuis. Ik had beloofd om naar Nola te gaan, ook al ben ik nu al te laat. Ze zal vast en zeker weer in slaap gevallen zijn, maar dat is juist goed. Ik loop het ziekenhuis in en ga meteen door naar het toilet. Ik moet het weten en dus ga ik het gelijk testen. Ik ga een toilet in en doe de deur op slot. Ik ga zitten en hou het absorberende uiteinde vijf seconden in mijn urinestraal, hoe vies dat ook klinkt, zo werkt het blijkbaar het beste. Ik hou het testenstaafje zo vast dat het niet omhoog staat. Hoe lang moet ik nu wachten totdat ik resultaat heb? Ik kijk op de gebruiksaanwijzing. Drie minuten?! Dat is echt veel te lang, ik moet het nu weten! Maar ja, ik moet wel wachten want zonder test weet ik het nog niet. Ik rond alles af, wat betreft het plassen en trek mijn onderbroek en broek weer aan. Ik ga op de wc deksel zitten, die ik dicht gedaan heb en zucht even terwijl ik aandachtig blijf kijken naar de timer die verschenen is op de test. Dan stopt het wachtsignaal. Nu moet het komen. En ja hoor niet veel later staat het resultaat erop. Van schrik laat ik de test op de grond vallen. Het is waar! Ik ben zwanger van mijn vader. Ik ben gewoon al meer dan drie weken zwanger van hem! Ik barst in tranen uit. Michael moet dit weten, maar ik durf het hem niet te vertellen. Hij zal me nu vast en zeker wel zoeken. Snel pak ik de test van de grond, met nog steeds het resultaat erop. Dat blijft de komende vierentwintig uur erop staan, helaas. Dan krijg ik een bericht. Ik pak mijn mobiel en zie dat ik een bericht heb van Michael. Ik open het bericht.

Chanti, waar ben je? Ik maak me zorgen om je, wil je me alsjeblieft bellen?

En weer komen de tranen mijn ogen uit. Waarom deed mijn vader me dit aan en waarom moet ik nou perse zwanger raken? Als Michael dit te weten komt...wat zal hij zeggen of doen? Misschien wilt hij dan wel niks meer te maken hebben met me. Neemt hij het me kwalijk dat ik zwanger ben van mijn vader en niet van hem. Ik weet hoe graag hij seks met me wilde en nu kan het de komende negen maanden niet meer en misschien de twee maanden daarna ook niet. Ik heb geen idee hoe het werkt en wat ik nu moet doen. Dan krijg ik nog een bericht. Dit keer is het van Luke.

Ben je al onderweg naar het ziekenhuis? Ik ben nu bij Nola en ze vraagt naar je.

Ja, dat is het! Ik moet naar Luke toe en het hem eerst vertellen, hij word oom of is het nou broer? Het blijft verwarrend. Ik stop de test snel in mijn tas en verlaat de toiletten, waarna ik naar boven ren. Nog steeds huilend ren ik naar de gang waar Nola verblijft. Voor de deur blijf ik staan. Is dit wel zo'n goed idee? Ik bedoel, als Luke het nu te horen krijgt in de kamer waar Nola is, krijgt zij het dus ook te horen. Is dat slecht voor haar herstel? Ik wil niet dat haar nog iets overkomt. Ik weet het! Ik neem Luke gewoon mee naar de gang en dan vertel ik het hem daar. Ik gooi de deur open en Luke kijkt me verbaasd aan. Ik wil 'hoi' tegen Nola zeggen, maar ik zie dat ze slaapt.
,,Ze is net in slaap gevallen.” Zegt Luke, maar kijkt me dan geschrokken aan. Het is misschien wel goed dat Nola slaapt. Als zij hoort dat ik zwanger ben van mijn vader...ik weet zeker dat ze dan gaat flippen. Luke komt naar me toe en neemt me al mee naar de gang en sluit de deur, zodat Nola ongestoord door kan slapen. ,,Chanti, wat is er aan de hand?” De tranen stromen over mijn wangen.
,,Ik...ik...” Luke neemt me in zijn armen en trekt me tegen zich aan.
,,Ssssttt.” Troostend wrijft hij over mijn rug. Het voelt goed. Ik moet het hem vertellen, hij krijgt er tenslotte een broertje of zusje bij. Of is het een neefje of nichtje? Ik weet het niet eens! ,,Laten we even gaan zitten.” Ik knik en ga naast hem op de stoel zitten. Ik ben al iets rustiger, maar nog steeds in tranen. ,,Wat is er met je?”
,,Ik ben zwanger.” Luke zijn mond valt open.
,,Maar dat is toch leuk nieuws?! Michael zal echt heel erg blij zijn. Hij word vader.” Ik schud huilend mijn hoofd. ,,Ga je abortus plegen?”
,,Nee!” roep ik uit. ,,Het is wel mijn kind, maar niet die van Michael.”
,,Ben je vreemd gegaan?”
,,Nee.”
,,Huh? Maar van wie ben je dan zwanger?”
,,Van...” Ik schud mijn hoofd en huil nog harder.
,,Hé, vertel het maar. Ik ben er voor je.”
,,Het kind is van papa.” Gooi ik er dan uit.
,,Wat?!” vraagt Luke geschrokken. ,,Hij had je toch alleen mishandeld?”
,,Nee, hij verkracht me en niet één keer, nee een paar keer per maand.”
,,Wat?! Die vuile klootzak!” Luke trekt me tegen zich aan en troost me. ,,Echt vreselijk voor je.”
,,Snap je nu waarom ik zo in paniek ben? Ik wil eerlijk zijn tegen Nola, maar ik weet dus niet hoe ze reageert.”
,,Is het verstandig dat je het haar verteld?” Ik haal mijn schouders op, terwijl mijn hoofd huilend op zijn schouder ligt. ,,Je moet het Michael wel vertellen.”
,,Wat moet je mij vertellen?” Geschrokken ga ik uit de armen van Luke. Nee, waarom komt hij me nou net hier zoeken?!


Eindelijk! Eindelijk heb ik Chantal gevonden. Ze zit bij de kamer van Nola, offcourse. Dat had ik kunnen weten natuurlijk. Maar waarom zit ze in een omhelzing van Luke? Ik loop naar de twee toe en wil net zeggen tegen Chantal dat ik blij ben om haar te vinden, als Luke zegt: ,,Je moet het Michael wel vertellen.” Huh?
,,Wat moet je me vertellen?” Geschrokken gaat Chantal uit de armen van Luke en meteen schrik ik. Chantal huilt en ze kijkt me aan met een schuldgevoel. Deed ze daarom zo raar gisteren? Is ze vreemd gegaan? Wilt ze me niet meer als vriend? Ik slik even.
,,Michael...” begint Chantal. ,,ik ben zwanger.”
,,Zwanger? Maar dat kan toch helemaal niet? Wij hebben...ik...huh?” verward kijk ik haar aan. Ik ga naast haar zitten op de plek van Luke, aangezien hij ons alleen laat en terug naar Nola gaat. ,,Maar wij hebben het nog niet gedaan. Hoe kan je...? Ben je vreemd gegaan?” Het laatste is eruit voordat ik er erge in heb.
,,Nee! Michael, ik hou van je. Ik zou je nooit bedriegen.”
,,Hoe lang ben je al zwanger?”
,,Volgens de test meer dan drie weken, ik kan me ook niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst ongesteld ben geweest. Volgens mij is dat al anderhalve maand niet meer gebeurd.”
,,Anderhalve maand? Betekend dat dan dat je al zo lang zwanger bent?”
,,Ik weet het niet.”
,,Ik begrijp het niet, Chanti. Je bent niet van mij zwanger, dat is zeker, aangezien wij het nog niet gedaan hebben. Ik wacht expres totdat jij er klaar voor bent, maar ondertussen ben je al zwanger van iemand anders.”
,,Ja, maar ik hou echt meer van jou. En ik ben echt niet vreemd gegaan, dat zweer ik!”
,,Als je niet vreemd gegaan bent, van wie is het kind dan?” Dan kijk ik haar aan. Oh mijn god, dat meent ze toch niet serieus?! Ik pak meteen haar handen vast. ,,Ben je zwanger van je vader?” Ze knikt en barst dan nogmaals in tranen uit. Meteen sla ik mijn armen om haar heen en ze legt haar hoofd tegen mijn schouder. Natuurlijk ben ik in shock, maar ik laat haar niet in de steek. Ook al is dat kind van haar vader, ik zal er altijd voor haar zijn. Altijd! ,,Ga je het Nola vertellen?” Ze haalt haar schouders op.
,,Ik heb geen idee wat ze aan kan, maar ik wil wel eerlijk zijn. Ze is mijn beste vriendin en ook al herinnert ze zich bijna niks, ik wil eerlijk blijven.”
,,Dat snap ik schat, maar Nola weet niet meer dat je vader je verkracht heeft. Dus dan moet je dat verhaal opnieuw vertellen.”
,,Chantal?” Luke komt uit de kamer van Nola.
,,Ja?”
,,Nola vraagt naar je. Ze heeft goed nieuws, zegt ze.” Chantal kijkt me aan. Ik haal mijn schouders op, ja ik weet ook niet wat dat goede nieuws is. Ik hoor net het grote nieuws dat mijn vriendin zwanger is van haar eigen vader, maar ik dat misschien even laten bezinken?! Chantal staat langzaam op, waarna ze de kamer van Nola inloopt. Luke en ik lopen haar meteen achterna. Ja, nu laat ik haar al helemaal niet meer alleen!


Luke, Michael en Chantal komen de kamer ingelopen en mijn glimlach die ik net had verdwijnt meteen. Nola had het goede nieuws dat ze weer weet dat haar vader iemand vermoord had, dat had ze gezien in haar 'nachtmerrie'. Een paar keer per nacht, moeten de doktoren haar wakker maken en dat gaat ook goed, gelukkig. Chantal heeft gehuild en Michael ziet er ook niet goed uit. Wat is er aan de hand?
,,Chantal, ik heb...” Zegt Nola eerst blij en kijkt dan geschrokken naar Chantal. ,,Hé, ik krijg mijn geheugen heus wel weer terug. Ik ga me je vast en zeker weer herinneren en dan gaan we gewoon door waar we gebleven waren.” Zegt ze dan bezorgd en veegt wat tranen van Chantal haar wangen. Chantal kijkt Michael aan en daarna weer terug naar Nola.
,,Uhm, er is iets anders aan de hand.”
,,Wat is er dan?”
,,Ik ben zwanger van...” Zwanger? Chantal is zwanger? Chantal kijkt even naar Michael.
,,Ze is zwanger van mij.” Zegt hij dan. Wat?! Dat is toch fantastisch nieuws? Waarom moet Chantal dan huilen?
,,Zwanger?” Nola begint te glimlachen. ,,Jezus Chantal, ik dacht dat je dood ging of zo. Waarom zo serieus? Je krijgt een kind met de liefde van je leven, je zou juist blij moeten zijn! Hoe lang ben je al zwanger?”
,,Ik denk anderhalve maand, maar de test zegt meer dan drie weken.”
,,Dat is toch fantastisch?!” Nola kijkt Michael aan. ,,Dat heb je snel gedaan!” En ze steekt haar tong naar hem uit. ,,Luke, een beetje vrolijker mag ook wel hoor.” Nola kijkt Luke aan die ook in gedachten verzonken is. Hij kijkt inderdaad ook niet blij. Is het kind wel van Michael? Wacht eens even! Oh mijn god! Ten eerste liegen Chantal en Michael nu tegen Nola en ten tweede; het kind is van Chantal haar vader! Als het kind echt van Michael was, zou ze echt wel blij zijn hoor. ,,Je zusje krijgt een kind, je word oom!” Nola is nu de enige die blij is en dat merkt ze. ,,Oké, wat is er echt aan de hand?” Ze kijkt Chantal aan. ,,Ja, je denkt toch niet dat ik deze onzin geloof? Niemand is vrolijk, zelfs jullie twee zijn niet super blij. Dat klopt toch niet?” Chantal kijkt Michael aan. Ja, betrapt. Nu mogen jullie haar alsnog de waarheid vertellen. ,,Dus, vertel nou maar de waarheid.” Nola wacht geduldig af. Nu komen Chantal en Michael er echt niet meer onderuit. Nu moeten ze wel, alhoewel ik benieuwd ben of ze het wel vertellen. Ik denk dat ze gewoon weer een ander smoesje gaan verzinnen. Echt zonde, zo verspeelt Chantal weer de vriendschap.

Reacties: