FanFic.nl

A Million Little Pieces

[01/10/2015][Tokio Hotel] Xenia

Ze slaapt onder zijn kussen. Ze is hard tegen zijn hoofd, maar dat herinnert hem er alleen maar aan dat ze er is, voor hem. Zijn kleine geheimpje.
Hij heeft haar gevonden op zolder. ‘Bill,’ had ze gefluisterd, doormiddel van tekeningen van kapsels en make-up en kleding op een plastic doos. ‘Bill, hier, kom!’
Hij had gehoorzaamd, had de doos onder het stof vandaan gehaald en geopend, om recht in de stralendste glimlach te kijken die hij ooit gezien had. Spierwitte tanden en helderblauwe ogen, een lichaam gehuld in een witte jurk met roze nepdiamantjes, haar blonde haren zorgvuldig gekamd in een waaier om haar hoofd, haar voeten gestoken in zilveren muiltjes mooier dan die van Assepoester.
Bill heeft altijd al in liefde op het eerste gezicht geloofd en op dat moment wist hij zeker dat hij recht in de plastic ogen van zijn nieuwe beste vriendin keek, had haar mee naar beneden genomen en onder zijn kussen gelegd, waar ze nog steeds elke nacht slaapt.
Tom weet er niet van. In de jongere jaren zou hij het wel geaccepteerd hebben, tegenwoordig twijfelt Bill er niet aan of hij hem uit zal lachen. En haar af zou pakken.
Ze heet Xenia; excentriek en toch mysterieus en mooi en alles wat zijn naam niet is. Ze is nog steeds zijn beste vriendin, zelfs al is hij veertien en gaat hij naar de middelbare school en zou hij haar allang ontgroeid moeten zijn.
‘Bill,’ fluistert ze naar hem, zoals ze altijd doet wanneer hij uit school komt met een zwaar hart. ‘Bill, kom hier. Praat met me.’
Hij gehoorzaamt; gaat op bed liggen en haalt haar onder zijn kussen vandaan zodat haar stralende glimlach hem moed in kan spreken.
‘Ik heb hem weer gezien vandaag.’
‘Nee!’
‘Ja, en hij… hij keek mijn kant op. Ik zwéér het je.’
‘Nou, waar wacht je dan op? Grijp je kans!’
‘Nee, je snapt het niet. Misschien keek hij wel toevallig mijn kant op.’
‘Geloof je in toeval, Bill?’
Hij haat het als ze zomaar midden in een conversatie met filosofische vragen begint te strooien, omdat dat meestal het punt is waarop ze van hem wint. En dit mag ze niet winnen. Xenia kent de situatie niet. Xenia weet niet dat de jongen ver boven Bills sociale rangorde staat en dat hij sportief is en dat hij vrienden heeft en dat hij waarschijnlijk dwars door de jongen heen zou kijken als ze tegenover elkaar stonden.
‘Bill!’
Eén van Xenia’s vervelende eigenschappen is dat ze zijn gedachten kan lezen. Hij hoeft maar gewoon iets te denken en zij zal het weten en hem met haar doordringende glimlach aanstaren tot hij gelooft in haar onwaarheden.
Hij schudt zijn hoofd, maar ze knippert niet eens met haar ogen: ‘Jawel.’
‘Nee.’
‘Jawel.’
Haar glimlach lijkt een millimeter breder te worden wanneer er gehaaste voetstappen op de trap klinken. ‘Oké,’ fluistert Bill snel. ‘Morgen.’
Daarna verstopt hij Xenia net op tijd onder zijn kussen om te voorkomen dat Tom haar ziet.

Reacties: