FanFic.nl

500 words

Nieuw begin

“Laat me gaan!”
“Waarom zou ik dat doen?” vraagt de man die een pistool op me gericht heeft.
“Omdat ik hier weg wil! Omdat je niemand wilt vermoorden! Omdat het het juiste is!”
“O, ik moet maar weer luisteren omdat het het juiste is? Mijn leven is een puinhoop omdat ik het juiste heb gedaan! Dit is het enige wat het goed kan maken, dus hou je mond en waag het niet je te bewegen!”
“Oké, oké, ik blijf staan.” Ik kijk om me heen. Er is een tafel waar ik me onder zou kunnen verschuilen, maar het is te ver weg. Hij zou me al neergeschoten hebben voor ik er ben. Er is verder niets waarmee ik hulp kan inschakelen en de deur is nog verder weg.
“Mooi.” Hij wendt zich weer van me af.
Ik durf eigenlijk niet maar het gaat vanzelf. “Zo zou het niet horen te gaan.”
“Wat?”
“Zo zou het niet horen te gaan. Het zou beter moet gaan als je goede dingen doet. Misschien moet het nog komen, of... heb je het gemist...”
“Gemist?! Je denkt dat ik gewoon niet goed opgelet heb? Dat ik het goede gewoon heb gemist?”
Ik voel me nog kleiner worden. “Dat kan toch?”
Hij schudt zijn hoofd vol ongeloof.
“Oké, maar dan moet het misschien nog komen... Het is nog niet te laat. Er is nog niets gebeurd. Als je jouw pistool omlaag doet en vertelt wat er is, dan...”
“Dan komt alles ineens weer goed? Jeetje, wat ben je jong! Ik richt een wapen op je! Denk je nou echt dat ze me nu nog laten gaan? Ik kan niet meer terug!”
“Je kan altijd terug! Het is nooit te laat voor een nieuw begin.”
“O, zo cliché!”
“Het is waar! Je kunt altijd kiezen om goede beslissingen te maken. Hier zal je je altijd schuldig over voelen, zo wil je niet leven!”
Hij trekt zijn wenkbrauwen op . “Denk je nu ineens dat je me kent?”
“Nee, snap alleen hoe het is om wanhopig te zijn. Maar er zijn oplossingen. Vertel wat er is en ik kan proberen mee te denken. Ik kan je doorverwijzen. We zijn hier toch, wat kan het kwaad?”
“Dit is mijn oplossing! Hou nu eindelijk eens op!”
De vastberadenheid die ik in zijn stem hoorde, lijkt al wat minder te worden. “Nee, ik hou niet op! Ik wil helpen! Er is een reden dat je juist hier bent, op dit moment. Er is een reden dat ík hier ben, op dit moment. Het is geen toeval dat we elkaar zo ontmoeten. Ik zal niet beweren dat ik het antwoord heb, maar misschien zorgt iets wat ik zeg wel voor iets anders, waardoor jij het antwoord kan vinden. Misschien is het goede wel vlak voor je neus. Wil je echt het risico nemen, alleen voor een groot ego?”
Hij zucht en gaat op de tafel zitten. Dat is het moment dat ik weer hoop krijg. “Oké, als jij het zo goed weet...”

Reacties: