Hoofdcategorieën
Home » Overige » make me feel alive (shatter me) » [02.10.2015][Harry Potter] Vader—
make me feel alive (shatter me)
[02.10.2015][Harry Potter] Vader—
“Vader—”
“Olivander is altijd goed voor ons geweest. Voor heel de familie. We hoeven hem niet in de kelder te houden. Als de Heer van het Duister klaar is met hem— als we—
“Als we hem vrijlaten, zal hij bij ons in het krijt staan. Kunt u zich dat inbeelden? De allerbeste toverstokkenmaker, die zijn leven aan ons te danken heeft. Uw nieuwe staf zal groots en magnifiek zijn. Hij zou een machtige bondgenoot kunnen zijn.”
“Nee, ik—”
“Sorry, Vader, ik bedoelde niet—”
“Natúúrlijk weet ik dat onze kant zal overwinnen, maar—”
“Vader, alsjeblieft, dat is niet wat ik bedoel. Ik dacht gewoon—”
“Oké, Vader.”
• • •
“Vader—”
“Heeft Loena Leeflang nog niet genoeg geleden? De Leeflangs zijn een puurbloedfamilie en nu iedereen denkt dat de Kibbelaar in Harry Potters kamp zit, kunnen we misschien hen subtiel beïnvloeden.”
“Nee, ik—”
“Sorry, Vader, ik bedoelde niet—”
“Xenofilius zal vast alles doen om zijn dochter terug te krijgen. Zo zwak is hij wel. Zoals ik al zei, zouden we dan de Kibbelaar bij de Ochtendprofeet kunnen voegen en dan hebben we alle voornaamste media in handen. Als u… Als dat u een slim plan lijkt.”
“Nee, ik weet… Ik weet dat u niet bepaald hoog aangeschreven staat bij de Heer van het Duister, maar ik ken u, Vader— Ik kijk al heel mijn leven naar u op. Als iemand het kan, bent u het.”
“Oké, Vader.”
• • •
Draco Malfidus weet niet eens waarom hij zo nodig de gegijzelden uit zijn kelder bevrijd wil zien.
Misschien omdat hij zich nog heel levendig herinnert hoe het was zijn toverstok te krijgen van de grijze tovenaar met de sombere ogen die hem nooit beschuldigend aankijken als hij hen eten komt brengen.
Misschien omdat Loena Leeflang ooit probeerde vrienden met hem te worden en zelfs toen hij haar had afgewezen vriendelijk bleef, hem zelfs een brief stuurde, ervoor zorgde dat een kerstcadeautje zijn weg vond tot onder de kerstboom in de Leerlingenkamer van Zwadderich.
Misschien is het omdat hij, elke keer hij voorbij de deur naar de kelders en cellen loopt, zijn hart zijn schoenen in voelt zakken. Niet omdat ze schreeuwen of huilen, of omdat ze smeken om eruit te mogen, maar omdat ze praten. Alsof ze ergens aan het picknicken zijn, niet alsof ze in een duistere cel zitten.
Soms zit hij tegen de deur aan en luistert hij mee.
• • •
“Vader, mogen ze op z’n minst even buiten? Ze zitten al zo lang binnen. Als ze dit overleven, dan zijn ze—”
“Ik weet dat u alles geprobeerd hebt binnen uw macht. Ik weet—“
“Nee, u weet even goed als ik dat ik volledig achter u sta, achter… Hém. Maar—”
“Oké, Vader. Als u het zegt.”
• • •
De laatste avond voor Harry Potter en diens vrienden zijn huis in gedumpt wordt, zit hij weer bij de deur en gaat hij alle woorden na die hij tegen zijn vader gezegd heeft—zich afvragend of hij meer had kunnen doen.
Reacties:
Ik vind het tof dat je alleen Draco's kant van de dialoog schrijft. & you're kinda breaking my heart again, as you do. ):
Wauw, just wauw. Je schrijft ongelooflijk sterke verhalen met zo weinig woorden. Ik ben echtonder de indruk!