FanFic.nl

500 words

Voor FF

Ik vind het niet erg om jullie te verlaten. Het klinkt misschien cru, en misschien is het dat ook wel, maar het is wel de waarheid. Het betekent niet dat ik niet om jullie geef. Jullie zijn lieve mensen met interessante verhalen, goede bedoelingen en een open hart. Het ligt aan mij, ook al is dat cliché.
Ik geloof gewoon dat waar ik naartoe ga, dat daar iets goeds op me zal wachten. Misschien niet direct, maar uiteindelijk wel. Misschien moet ik het wel geloven omdat ik het anders niet durf. Misschien moet ik wel geloven dat fouten worden vergeven, dat ware bedoelingen gezien worden, dat er liefde en hoop is. Misschien kan ik het gewoon niet aan om te bedenken dat het niet zo is. Sterker nog, ik kan me niet voorstellen dat het niet zo is. Het is wat ik altijd loop te verkondigen.
In elk geval, het komt goed, dus maak je geen zorgen om mij. Maak je ook geen zorgen om jezelf trouwens, want als het bij mij allemaal goedkomt, komt het bij jullie ook goed. Jullie redden het wel zonder me. Er zijn genoeg mensen die kunnen geven wat ik geef. Genoeg mensen die me... oké, misschien niet kunnen vervangen en het zal niet hetzelfde zijn, maar is dat zo erg? Misschien wordt het beter. Ik geef anderen een kans om zichzelf te bewijzen, om er voor jullie te zijn zoals ik dat wou. Misschien kunnen ze het wel veel beter. Waarschijnlijk wel, want ik heb de lat nou niet heel hoog gelegd.
Het wordt dus beter, voor mij en voor jullie. Ik zou gek zijn als ik het niet zou doen, toch?
Oké, dat klinkt allemaal wel heel simpel en gevoelloos, maar natuurlijk is het dat niet. Ik heb jullie altijd bewonderd en met een glimlach naar jullie geluisterd. Ik heb meegeleefd en meegelachen. Stiekem, in een hoekje. Ik ga jullie zeker missen. Iedereen, zelfs mensen die me nooit hebben gezien maar die ík wel heb gezien. Iedereen heeft iets goeds, iets liefs, ook de mensen die zeggen van niet. Dat is wat dit toch wel lastig maakt. Dat is waardoor ik het me nauwelijks kan voorstellen hoe het zou zijn om nooit meer de dingen te zien die jullie meemaken. Om jullie elkaar te zien steunen om grote en kleine dingen. Om jullie enthousiast te zien... Om te weten dat zoiets bestaat. Dat geeft zoveel hoop in een wereld waarin dat soms te weinig lijkt te zijn. Het lijken kleine dingen, en misschien zijn het dat ook wel, maar de kleine dingen zorgen uiteindelijk voor grote gebeurtenissen.
Misschien is het ook wel de angst die het lastig maakt. Ik weet niet hoe het zou zijn zonder jullie. Ik weet niet wat er gaat gebeuren. Ik zeg wel dat er geen slechte dingen gebeuren, maar er is geen garantie. Er is nooit een garantie. Maar aan de andere kant, als je het niet probeert weet je het nooit. Ik probeer het. Ik doe het.

Reacties: