FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

suprise

Dit is geen raar hoofdstuk over de 'happy ending' zoals meestal. Nee nog niet zo'n klein beetje ook niet. Ik weet niet eens wat ik hiervan moet denken.

Vandaag komt Ruth uit de kliniek waar ze ruim anderhalf jaar heeft gezeten. Happy ending, zou je denken, maar helaas, vandaag is het precies 10 jaar geleden dat mijn vader is overleden, en twee jaar van mijn moeder, maar tegelijkertijd ons 7 jarig huwelijk. Wij hebben besloten er dit jaar niets mee te doen, aangezien wij dachten dat Ruth nog niet uit de kliniek zou zijn, ik had me erg op een jubileum verheugd. Geen happy ending dus. Nou ja, ik weet dat Louis mij zal helpen door de dag te komen, samen met Ruth en Noah, haar vriend.

Ik ben blij dat ze iemand als hem heeft ontmoet, het is echt een goede jongen en zelfs ik ben best goede vrienden met hem. Hij komt vaak op bezoek, zelfs als Ruth niet thuis is in het weekend.

Hij is niet alleen haar vriend, maar ook beste vriend. Ze doen werkelijk alles samen en als er iets is, al is het half 3 in de nacht, hij zal voor de deur staan. Soms vergeet hij zelfs dat hij nog in zijn pyjama is, maar dat nemen wij hem niet kwalijk.

'Haz,' ik open mijn ogen en zie Louis met een vriendelijke glimlach naar mij kijken. Aan zijn geur kan ik ruiken dat hij net nog heeft gerookt wat mij mijn neus laat ophalen. 'Over een uurtje moeten wij Ruth ophalen, dus gaan we nu alvast Noah ophalen.' Ik knik en ga langzaam rechtop de bank zitten terwijl ik in mijn gezicht wrijf met mijn ijskoude handen.

'Heb je weer gerookt?' Vraag ik. Langzaam knikt hij. 'Waarom?' Hij zucht.

'Geen idee. Ik had het gewoon even nodig. Het wordt vandaag een zware dag, snap je?' Ik knik en glimlach terwijl ik mijn armen om hem heen sla.

'Ik wil je nooit meer kwijt,' fluister ik met mijn mond in zijn haren die na al die jaren nog steeds heerlijk naar cocosnoot ruiken. De geur waar ik zo gelukkig van wordt. Het geeft mij een geruststellend gevoel.

Langzaam staan wij op en lopen naar de gang om onze jassen aan te doen. Als wij klaar zijn lopen wij naar onze auto en besluit Louis te rijden aangezien ik veel te zenuwachtig ben.

'Bel jij even aan, lieverd?' Vraagt hij als we voor het huis van Noah staan. Ik knik waarna ik langzaam uit de auto stap en naar de voordeur loop.

'Hoi,' glimlacht Noah vriendelijk als hij de deur opent, met zijn jas om zijn linkerarm. Ik glimlach naar hem en samen lopen wij naar de auto.

Ik ga weer voorin, naast Louis zitten terwijl Noah achterin, in het midden gaat zitten.

Ondertussen dat hij heel blij heen en weer schuifelt van blijdschap, zit ik zenuwachtig met zwetende handen die ik steeds opnieuw in en uit elkaar vouw. Tot ik de hand van Louis op de mijne zie verschijnen.

'Niet zo zenuwachtig, lieverd. Het komt wel goed. Echt waar.' Ik glimlach en pak zijn hand vast die ik naar mijn lippen breng om er een kus op te geven. 'We zijn er,' mompelt Louis en zoekt een plek om te parkeren.

'Goedemiddag, kan ik u helpen?' Vraagt de vrouw achter de balie. Ik glimlach vriendelijk maar weet niet wat ik moet zeggen.

'Wij komen Ruth Styles ophalen.' Neemt Louis het woord en de vrouw begint druk te klikken op de computermuis.

'Ah, ik zie het al,' ze glimlacht liefjes. 'Ze is op het moment haar laatste gesprek met haar therapeut hier aan het houden, maar als u kunt alvast naar haar kamer gaan. Als Ruth klaar is zal haar therapeut nog even mee lopen om het een en ander met u te bespreken, aangezien wij onze cliënten natuurlijk niet zomaar laten gaan.' Ze glimlacht en kijkt ons aan. Haar glanzende rode lippenstift dat perfect op haar rode lippen zit, match perfect met haar bruine haren.

'Oké, bedankt.' Glimlacht Louis en wij lopen richting Ruth haar kamer.

Daar aangekomen verspreiden wij ons door de kamer en gaan rustig zitten.

Zodra Ruth haar kamer binnen komt kijken wij allemaal blij op en sta ik op van het bed om haar met een knuffel te begroeten.

'Hè, pap,' ze glimlacht en slaat haar magere armen stevig om mij heen. 'Hoi, lieverd.' Zeg ik zachtjes voordat ik ook mijn armen om haar heen sla.

Daarna geeft ze Noah een knuffel met een klein kusje. Langzaam gaan wij zitten en bespreken we met haar therapist hoe het nu verder gaat.

Na een half uurtje zijn wij dan eindelijk klaar en lopen wij het ellendige gebouw uit, maar nu hoeven wij relukkig nooit meer terug te komen. Louis en ik lopen voor Ruth en Noah uit zodat ze wat tijd voor hun zelf hebben. Bij de auto besluit ik in mezelf dat ik deze keer ga rijden. Onderweg pak ik Louis' hand en knijp er zachtjes in.

Ondertussen staat POV van Mcfly op de radio. Het liedje dat op mijn moeders begrafenis draaide. Zodra Louis het is de gaten krijgt, wilt hij het afzetten, maar ik sla zijn hand weg.

'Niet doen,' zeg ik zacht, maar mijn stem breekt, 'ooit zal ik naar dit lied moeten luisteren zonder te breken, niet waar?' Louis zucht en kijkt mij aan.

'Het is niet erg om er een herinnering aan te hebben, lieverd.' Ik glimlach zwakjes.

'Ik wil gewoon even dit liedje lied luisteren. Ik heb het al zo lang niet meer gehoord.' Louis knikt en legt zijn hoofd tegen het raampje.

Ik kijk onopgemerkt in de achteruitkijkspiegel en zie Ruth en Noah zoenend naast elkaar zitten.

'Lou?' Vanuit mijn ooghoek zie ik dat hij verbaasd naar mij opkijkt. 'Ga je dadelijk mee naar mijn ouders graf?'

Hij knijpt zachtjes in mijn hand als instemming en ik glimlach zwakjes. Aangezien ik weet dat ik het niet aan zou kunnen om alleen bij het graf te zijn, en omdat ik Noah en Ruth wat tijd alleen te geven.

**

Hyperventilerend zit ik voor het graf van mijn ouders in de stromende regen. Louis probeert mij te troosten, maar niets helpt.

Ik mis mijn ouders zo erg, en ik zou er alles voor doen om hun weer in mijn armen te sluiten.

'Ik mis ze zo erg, Lou,' snik ik zachtjes terwijl ik mijn hoofd tegen zijn jas druk 'waarom verlies ik altijd iedereen?'

/\Ruth/\

Ik heb het zo gemist. Het thuis gevoel. Het gevoel in Noah's armen. Zijn hoofd tussen mijn borsten gedrukt en zijn armen rond mijn middel. Ik hou zoveel van hem, en ik zou nooit nog iemand anders naast mij willen hebben. Niemand anders die mij zomaar kan aanstaren als ik net uit de douche kom, of waar ik samen mee onder de douche sta.

'Hè, weet je nog dat ik beloofde dat ik je zou vertellen dat ik er klaar voor was?' Zeg ik opeens. Verrast kijkt Noah op. En zoent mij dan, langzaam maar heel intens.

Langzaam tilt hij mij op waardoor ik automatisch mijn benen om zijn middel sla. Hij loopt klungelig naar boven en zodra ik op mijn bed val, stopt hij de zoen.

'Weet je zeker dat jij dit wilt?' Vraagt hij onzeker en ik weet dat hij voelt hoe onzeker ik mij erbij voel. Ik mag dan wel uit de kliniek zijn, maar ik voel me nog altijd ongemakkelijk over mijn lichaam. Ik heb er speciale medicijnen voor, maar ik heb ze nog niet geslikt vandaag. 'Je hebt je pillen niet geslikt hè?' Ik wend mijn blik van hem af.

'Het duurt meestal een tijdje tot ze werken,' mompel ik.

'Hè, dan doen wij het toch gewoon een andere keer. Het maakt niet uit. Ik kan wachten, oké?' Ik knik en trek hem tegen mij aan nadat wij normaal op het bed gaan liggen.

'Ik ben echt blij dat ik weg ben daar.' Fluister ik voordat ik heel langzaam weg doezel in een diepe slaap.

**

'Ruth, lieverd, wordt wakker.' Fluistert de zachte stem van Noah dicht bij mijn oor. Ik voel zijn frisse adem tegen mijn oor en zijn lippen met het metalen ringetje erbij ertegenaan. Een heel zacht kus geluidje verbreekt de stilte en ik betwijfel of ik het me niet heb verbeeld.

'Draag me,' mompel ik en steek mijn armen voor mij uit waarna ik mijn ogen open. 'Alsjeblieft.' Ik kijk Noah met een pruillipje aan.

'Je vader en Louis zijn net terug van de begraafplaats, dus een beetje rustig, alsjeblieft. Ze vroegen mij of ik het tegen je wilde zeggen, maar misschien is je vader alweer een beetje afgekoeld.' Ik knik langzaam en leg mijn hoofd tegen zijn schouder.

Wat hou ik toch van hem

'Hoi, heb je lekker geslapen?' Vraagt Louis als we de kamer binnenkomen.

'Eh, ja, best wel. Ik heb mijn bed nogal erg gemist.' Grinnik ik. Ondertussen komt mijn vader met vier kopjes thee naar binnen gelopen en zet ze op de tafel.

'Willen jullie zo meteen mee uiteten? Dan reserveer ik alvast even.' Mijn vader pakt alvast zijn telefoon terwijl hij wacht op ons antwoord. Noah en ik stemmen in en drinken onze thee snel op zodat wij sneller naar mijn favoriete restaurant kunnen gaan.

Een kwartier later stappen wij allemaal de auto in en rijdt Louis richting het restaurant. Ik staar met een tevreden uit het raampje, maar mijn zicht wordt geblokkeerd door twee felle lichten. Louis probeert de auto te ontwijken, maar verliest de controle over het stuur. ondanks de gordel die ik om heb, wordt ik door de auto geslingerd. Geschreeuw vult mijn gehoorgangen, maar het lukt mij niet om te antwoorden. Totdat alles weg valt.

HARRY, LOUIS EN RUTH Tomlinson/ Styles EN NOAH YOUNG OVERLEDEN IN EEN AUTO ONGELUK

Gisteren avond is er een dronken bestuurder op de verkeerde rijbaan gaan rijden en had bijna de auto van de familie geraakt waardoor Louis Tomlinson de controle over het stuur kwijt raakte. De auto slingerde over de weg en eindeigde uiteindelijk klem tussen twee vachtwagens. Noah Young en Louis Tomlinson werden met spoed naar het ziekenhuis gebracht, maar zijn daar helaas overleden aan de fixe wonden die ze hadden opgelopen. Ruth Styles was op slag dood en Harry Tomlinson/ Styles overleed in de ambulance. Er zal een grote herdenking voor de overleden beroemdheden volgende week woensdag om half zes in de avond. Meer informatie volgt nog.


R.I.P. Harry en Louis Tonlinson, Ruth Styles, Noah Young, Shahid Khan (Naughty Boy)



okeeeyyyy ja ummm supriseeeeeee klein hoofdstukkie voor de lol ahhahaha jullie haten mij, weet ik maar ik wilde er even een kut einde van maken zodat ik hier nooit meer aan hoef te denken ) op mijn wattpad heb ik een leuk *kuch* verhaal staan van LARRY dus lees het want larry is cool. Daarbij zal ik nog even vertellen dat ik bijna dood was door de announcement over Liam en over de videoclip en over home en alles wat er vannacht is gebeurd eig dusja. trouwens, WIE GAAT ER 21 MEI 2016 NAAR 5SOS WANT JA IK GA WANT 5SOS IS COOL HE .


en ohja, hoi.




ps, waar is de L van Stylinson van? ik weet zeker dat daar nog niemand over na heeft gedacht, maar als je nodig na hebt gedacht weet je het goede antwoord.

Reacties: