Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » The Legend of Zelda » Back to Skyloft ~ The Legend of Zelda: Skyward Sword » Back to Skyloft ~ 13

Back to Skyloft ~ The Legend of Zelda: Skyward Sword

27 okt 2015 - 17:02

700

0

241



Back to Skyloft ~ 13

Loena kan haar ogen niet geloven. Is deze brief echt van Fledge? Dat is echt geweldig! Loena kijkt naar haar hand. De ruit is zo zwart als de nacht. Het aura zweeft er nog steeds om heen.

“Loena..” hoort ze opeens een stem zeggen in haar hoofd.

Loena schrikt. “J-ja?”

Het aura van de ruit op haar hand wordt groter.

“Hahaha, ik zei toch; tot in de toekomst?” hoort ze de stem zeggen.

Loena snapt het niet.

“Wie ben je dan?”

“Wie denk je? De Demon Lord natuurlijk!” zegt de stem.

Loena schrikt zich wild.

“Maar.. Maar hoe.. Waar..?” stamelt ze.

De stem zucht. “Ik zal het je uitleggen..” begint hij. “Ik zag jou toen je onze wereld binnenkwam, bij de Eldin Vulcano. Ik dacht: hé, die komt uit de toekomst! Maar als er nog iemand leeft in de toekomst, betekent het dat ik waarschijnlijk faal mijn Meester te bevrijden uit zijn vreselijke gevangenis.. Dus moest ik mezelf naar de toekomst laten gaan via.. Jou. Die ruit op je hand, dat ben ik. Het is mijn ziel. Toen jij weg was is het me gelukt de Demon King terug te brengen.. Maar die verdomde “held” Link versloeg hem.. En ik stond op het punt te verdwijnen. Opeens bedacht ik me dat ik mijn ziel snel naar de ruit op jouw hand kon teleporteren, en dat is precies wat ik gedaan heb! Ik, Ghirahim, ben nu in de toekomst! En ik wil mijn lichaam terug, en jij gaat me daarbij helpen..”

Loena luistert met open mond naar de stem in haar hoofd. De Demon Lord.. Zit gevangen in haar hand? Jakkes!

“Maar wat als ik je niet wil helpen, Ghirahim?” vraagt Loena voorzichtig.

Ghirahim begint te lachen.

“Dan blijf ik voor eeuwig in jouw lichaam! En geloof me, dat is niet zo leuk als je denkt!”

Op dat moment voelt het alsof haar hoofd een steek krijgt. Loena grijpt naar haar hoofd.

“..dat doe ik dus als je me niet helpt," zegt de Demon Lord zoetsappig. "Dus jawel, je gaat me helpen. Wat zeg je ervan?”

Loena knikt. “Ja.. Best.."

Ze denkt even na. Maar wat als de Demon Lord de wereld zal proberen over te nemen? Dan zou het allemaal haar schuld zijn..

"Als je maar niet opnieuw de wereld gaat proberen te vernietigen! Want dan doe ik het niet, ook al doe je me nog zo veel pijn,” zegt ze dan vastbesloten, maar wel met een beetje een trillende stem.

“Demise is toch dood,” antwoordt Ghirahim. “Ik kan hem niet meer tot leven wekken, helaas.. Nu wil ik gewoon mijn lichaam terug en gaan genieten van mijn nieuwe leven.”

Loena zucht opgelucht. Maar zal ze hem wel vertrouwen?

“Goed..” zegt Loena twijfelachtig. “Ik geloof je.. Denk ik. Maar.. Waar kunnen we je lichaam dan vinden?”

Ghirahim grinnikt griezelig. “We moeten op zoek naar de plek waar de Sealed Grounds vroeger waren. Daar hangt het “goede” aura. Ik weet ongeveer wel waar het is, dus doe maar gewoon wat ik zeg,” zegt hij.

“Goed,” zegt Loena. Ze loopt de trap af. “Ik.. Ga even door het dorp wandelen, mam!”

“Ja, is goed,” hoort ze haar moeder zeggen. “Als je maar voor het donker thuis bent!”

“Ja..” zegt Loena en ze loopt naar buiten.

“Waar moet ik nu heen?” vraagt ze.

“Ehm..” begint Ghirahim. “Ga daar maar naar links, en dan maar rechts..”

---

Loena sjokt over de weg.

“Zijn we er nou al.. Ik ben zo moe..” zucht ze.

Ze is al twee uur onderweg en is doodop.

“Kom op!” zegt de Demon Lord. “We zijn er bijna! Kun je niet doorlopen?!”

Loena hijgt. “Kan ik niet heel even.. Een pauze nemen..?” vraagt ze vermoeid.

Ghirahim zucht. “Oké.. Best. Maar niet te lang.”

Loena is in een bos. Ze gaat op een bankje zitten.

“Dus..” begint ze. “Ghirahim, waarom.. Wil je de wereld niet meer verwoesten?”

“Nou..” zegt hij. “Vroeger wijdde ik mijn hele leven aan het terugbrengen van de Demon King. Maar nu hij niet langer bestaat, en er geen mogelijkheid meer is om hem levend te maken, denk ik dat ik een nieuw leven ga beginnen.”

Loena knikt. “Oh, oké.. Ik snap het, denk ik.”

Ze staat op. “Ik.. Ben klaar. We kunnen verder.”


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.