FanFic.nl

Back to Skyloft ~ The Legend of Zelda: Skyward Sword

Back to Skyloft ~ 14

"Hier is het!" zegt Ghirahim.

Loena kijkt om zich heen. Ze is op een open plek in het bos. Het is er doodstil en er is helemaal niemand.

"Dit is het. Dit is waar Demise vroeger opgesloten zat!" zegt Ghirahim opgewonden. "Snel, loop daar naar het midden, Loena!"

Loena rent naar het midden.

"Plaats hier je hand op de grond!" zegt hij ongeduldig.

Snel doet Loena wat haar gevraagd wordt. Opeens komt er een vreemd, zwart "licht" van de ruit op haar hand af. De grond begint te trillen onder haar en zakt langzaam naar beneden.

"Hou vol Loena.. We zijn er bijna," zegt Ghirahim in haar hoofd.

Opeens stopt de grond met zakken. Er staan een pikzwart zwaard in de grond voor Loena.

"Haal het eruit.." zegt Ghirahim.

Loena pakt het handvat vast. De ruit op haar hand geeft meer zwart licht. Ze trekt aan het zwaard en haalt het uit de grond.

"Wijs het zwaard naar de hemel, Loena!"

Loena doet wat Ghirahim zegt en wijst de punt van het zwaard omhoog. Opeens schiet alle zwarte kleur op haar hand het zwaard in. Loena laat het zwaard los en valt op haar knieën. Ze voelt zich bevrijd. Maar het zwaard valt niet op de grond maar blijft zweven. Het spat uit elkaar in allemaal ruitjes. Ze komen allemaal bij elkaar vlak voor Loena. Er verschijnt een zwart gedaante en langzaam krijgt het lichaam steeds meer vorm..

Een bruin, metalen monster met wit haar, witte ogen en hoektanden staat op. Overal op zijn lichaam zijn bruine, glanzende ruitjes te zien. Loena kijkt op. Het wezen kijkt duivels. Loena staat op en zet een paar stappen achteruit. Het wezen kijkt haar aan met zijn pupilloze ogen. Loena zet nog een aantal stappen naar achteren.

“Ik ben weer terug!” zegt het metalen wezen met een robot-achtige stem.
Loena kijkt hem angstig aan.

“Hé, ik ben het, Ghirahim!” zegt hij.

Hij loopt op Loena af, maar Loena loopt achteruit. Ghirahim stopt.

“Oh.. Vind je deze vorm onaangenaam?” zegt hij. “Dan transformeer ik wel terug naar mijn wat.. Menselijkere zelf.”

Het metaal dat om hem heen zit lost langzaam op en een paar ogenblikken later is hij weer de originele Ghirahim. Toch vindt Loena deze vorm enger dan de vorige, maar dat zegt ze niet. Ze is sprakeloos en durft niks te zeggen.

“Is dit beter?” vraagt Ghirahim dan.

Loena staart hem alleen aan en zegt niets.

“Hé, ik ben je dankbaar voor je hulp, Loena,” zegt hij. “Nu moet ik iets terug doen toch? Dat lijkt me wel zo eerlijk..”

Loena durft nog steeds niet te bewegen.

“Wat is er nou?” vraagt Ghirahim verbaasd. “Ben je nou nog steeds bang?”
Even krijgt hij een duivelse glimlach op zijn gezicht, maar snel vervaagt hij die blik en kijkt Loena serieus aan.

“Loena, ik ging er bijna misbruik van maken dat je bang voor me bent. Probeer te doen alsof je niet bang bent, dat is ook makkelijker voor mij hoor!” Ghirahim gniffelt even. “Ik weet dat ik natuurlijk zeer spectaculair ben.. Maar zó erg nou ook weer niet!”

Loena zegt niets, maar staart wantrouwend naar hem.

Ghirahim zucht. “Dit is zo moeilijk, weet je.”

Hij loopt langzaam naar Loena toe. Loena loopt angstig achteruit.

“In jou ogen zie ik alleen maar angst..” zegt hij op griezelige toon. “Als dat niet zo was deed ik dit nu niet maar..”

Loena voelt dat ze zich klem heeft gelopen tegen de muur. Ghirahim loopt dichter naar haar toe. Loena krijgt kippenvel op haar rug, maar tegelijkertijd heeft ze het stikheet. Ghirahim kan er niks aan doen, de duivelse glimlach verschijnt weer op zijn gezicht. Hij zet zijn handen naast haar tegen de muur. Loena’s hart klopt in haar keel. Dan laat ze zich op de grond zakken en slaat haar handen angstig voor haar ogen. Haar hele lichaam trilt. Ghirahim zet verschrikt een stap naar achter. Hij slaat een hand tegen zijn hoofd.

“Oh jee..” zegt hij tegen zichzelf. “Waar ben ik in vredesnaam mee bezig? Ik moet menselijker worden, niet monsterlijker! Maar het is zo moeilijk, ik.. Ugh.”

Hij kijkt naar Loena, die nog steeds trillend op de grond zit met haar handen voor haar ogen.

“Loena.. Ik wil je echt niks doen.. Maar als je zo zenuwachtig gaat doen is de verleiding heel groot om me als de Demon Lord te gedragen! Kom overeind, alsjeblieft.”

Loena haalt haar handen langzaam weg bij haar ogen. Ze kan er echt niks aan doen, de blik in zijn ogen jaagt haar de stuipen op het lijf. Ze staat op maar blijft naar de grond kijken.

“Goed zo.” zegt Ghirahim zuchtend. “Ik vraag me af hoe we dit gaan doen.. Jij bent bang voor me en ik vind dat zo komisch dat ik het niet kan weerstaan om het nog erger te maken. Loena, kun je me er alsjeblieft bij helpen?”

Loena kijkt nog steeds naar de grond en zegt met trillende stem:

“Ik zou best willen maar.. Ik kan je gewoon niet aankijken. Ik word er zenuwachtig van.”

Ghirahim begint spontaan te lachen op een hele duivelse manier. Snel slaat hij zijn hand voor zijn mond.

“Sorry, sorry! Ik probeer het niet te doen!” Hij schraapt zijn keel. “Maar ehm.. Wat is er dan zo.. Eng aan mij?”

Loena staart nog steeds naar de grond en haalt haar schouders op. “Het feit dat je de Demon Lord bent..”

Ghirahim krabt op zijn hoofd.

“Hm.. Kun je tenminste proberen me aan te kijken?” vraagt hij. “Ik zal proberen niks engs te doen of iets dergelijks.”

Loena heft langzaam haar hoofd en kijkt Ghirahim voorzichtig in zijn ogen. Ghirahim probeert serieus te kijken maar hij kan zijn gezicht niet in plooi houden en krijgt een duivelse glimlach op zijn gezicht. Hierdoor slaat Loena snel haar ogen weer neer. Ze lacht zenuwachtig.

“Aah! Ik word nerveus van je!” zegt Ghirahim. “Probeer niet zo.. Bang en zenuwachtig te kijken!”

“Sorry,” zegt Loena. “Ik voel me nogal ongemakkelijk..”

“Ja dat blijkt wel..” zegt Ghirahim. “Probeer het nog eens, doe alsof ik gewoon een mens ben.”

Loena kijkt op en richt haar ogen langzaam op die van hem. Even kijkt Loena hem aan maar ook dit houdt ze niet lang vol; ze barst in een zenuwachtige lach uit en richt haar ogen weer op de grond. Hierdoor moet Ghirahim ook lachen.
“Maar dit keer was het niet mijn schuld!” zegt hij. “Probeer het nog eens en, zoals ik al zei, doe alsof ik een normaal mens ben!”

“Oké, oké..” zegt Loena.

Ze haalt diep adem en heft haar hoofd op. Ze schrikt; hij is verdwenen.

Opeens pakt iemand haar van achteren bij haar schouders. Loena bevriest. “Het spijt me vreselijk..” zegt Ghirahim zacht. “Ik moest dit gewoon even doen..”

Hij grinnikt kwaadaardig. Loena staart even recht voor zich uit. Dan rukt ze zich los en draait zich om.

“Ik schrok me zojuist wel kapot hoor!” zegt ze kwaad.

Ghirahim lacht om deze reactie. Opeens realiseert Loena zich dat ze iets tegen hem zei zonder angstig te klinken. Ghirahim lijkt het ook te merken.

“Dus..” begint hij. “Ik geloof dat we eruit zijn..”

Loena knikt. “Ik denk het.”

Ghirahim steekt zijn hand uit naar Loena. “Laten we opnieuw beginnen..” zegt hij. “Mijn naam is Ghirahim.”

Loena twijfelt even maar pakt dan zijn hand vast.

“Ik ben Loena.” zegt ze. Ze durft hem tenminste aan te kijken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.